Σαστισμένος είναι ο πρόεδρος του ΣΕΒ από την κατακραυγή του κόσμου εναντίον του. Αιτία είναι το 2,5% αύξηση για τη συλλογική σύμβαση. Γι' αυτό αποφάσισε να παρακάμψει το μονίμως πια χλομό πρόσωπο του πρωθυπουργού και να βρεθεί τετ-α-τετ με τους μισθωτούς. Πιστεύοντας πως γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τις ανάγκες μας, αφέθηκε στη ματαιοδοξία του, για να δώσει λύση στην κρίση. Επειτα έβαλε το χέρι στην τσέπη και ανέσυρε από τα βάθη της, ως ναυάγιο του Τιτανικού, το ίδιο πάλι φιλοδώρημα του 2,5%.

Τι έπαθε, λοιπόν, ο Αγγλοσάξονας; Τον χτύπησε η επιδημία της αγένειας των νεόπλουτων που αποτελεί την αθέατη πλευρά της οικονομίας, όπως έγραψε πρόσφατα η Wall Street Journal; Μήπως, το σέρβις που του παρέχουμε δεν είναι καλό; Αλλά ακόμη και τότε, σύμφωνα με το «σαβουάρ βιβρ», δικαιούμαστε ένα 10%. Αν, πάλι, το σέρβις μας είναι καλό - πράγμα διόλου απίθανο, για να έχει κάτσει τόσα χρόνια στο σβέρκο μας ο Οδυσσέας και η παρέα του - θα 'πρεπε να πάρουμε 20%. Αν, τέλος, το φιλοδώρημά του ήταν έκφραση επιβράβευσης για τις υπηρεσίες μας, σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας, το 2,5% αντιστοιχεί σε 50 λεπτά την ημέρα, όσο στοιχίζει ένα μικρό μπουκάλι νερό. Για ένα ποτήρι νερό ο Οδυσσέας των βιομηχάνων προδίδει την παιδεία του, και πάνω απ' όλα τον τρόπο με τον οποίο τον γαλούχησε η βασίλισσά του Ελισάβετ, όταν του έλεγε ότι, «επειδή ζούμε σε μια εποχή που οι καλοί τρόποι γίνονται όλο και πιο σπάνιοι, το πρωτόκολλό μας γίνεται οδόφραγμα ενάντια στις επιθέσεις που προκαλούν η αυθάδεια, η οικειότητα και η κακή αγωγή»;

Δυστυχώς, αυτά τα τρία κακά κατοικούν στην τσέπη του προέδρου. Γι' αυτό ας μην κουράζεται. Ευχαριστούμε, αλλά δε θα πάρουμε...