Τα αλλεπάλληλα χτυπήματα του Εγκέλαδου, πότε στη Χίο και τη Σάμο, πότε στα Κύθηρα και τώρα στη Ζάκυνθο - για να σταθούμε μόνο στους τελευταίους μήνες - μας θυμίζουν αναπόφευκτα ότι ζούμε κάτω από ένα διαρκή κίνδυνο. Μας θυμίζουν ότι η Ελλάδα είναι η πιο σεισμογενής περιοχή της Ευρώπης, αφού σ' αυτήν κάθε χρόνο εκλύεται το 50% της σεισμικής της ενέργειας. Και κυρίως μας θυμίζουν δραματικά την τραγική αντίφαση που εκδηλώνεται στη χώρα μας: Από τη μια πλευρά, δηλαδή, να υπάρχει βεβαιότητα ότι κάποια στιγμή θα εκδηλωθεί ένας μικρότερος ή μεγαλύτερος καταστρεπτικός σεισμός και από την άλλη, η πολιτική των κυβερνήσεων, είτε της ΝΔ, είτε του ΠΑΣΟΚ, αντιμετωπίζουν το πρόβλημα - τη ζωή των ανθρώπων του μόχθου - με τους νόμους της «ελεύθερης αγοράς».

Ασφαλώς και είναι μεγάλοι οι κίνδυνοι που εμπεριέχει η εκδήλωση ενός σεισμού. Τεράστιοι, όμως, είναι οι κίνδυνοι που εγκυμονεί η πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού και οι ευθύνες που τους βαραίνουν, επειδή επί δεκαετίες αρνούνται επίμονα να εφαρμόσουν ένα ουσιαστικό πρόγραμμα έργων και μέτρων για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας. Και είναι ακόμη μεγαλύτερες οι ευθύνες τους όταν σήμερα η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνικής δίνει πολλά «όπλα» προς την κατεύθυνση αυτή. Συνυπεύθυνοι, ασφαλώς, είναι και οι σημερινοί φορείς της Νομαρχιακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη διοίκηση των οποίων είναι δυνάμεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ, οι οποίοι αντί να διεκδικούν με το λαϊκό κίνημα την υλοποίηση ενός τέτοιου έργου - που έχει σχέση με την ασφάλεια και την ίδια τη ζωή των εργαζομένων, διαχειρίζονται τις συνέπειες με τους επιχειρηματίες.

Στην πιο σεισμογενή χώρα της Ευρώπης, τα κονδύλια που διαθέτει ο ΟΑΣΠ για τη σεισμολογική έρευνα είναι σχεδόν μηδενικά. Γίνονται επεκτάσεις των σχεδίων πόλης, χωρίς τη σύνταξη μικροζωνικών μελετών και μελετών γεωλογικής καταλληλότητας για τον καθορισμό όρων δόμησης, κάτω από το βάρος της ασύδοτης εμπορευματοποίησης της γης. Δεν εφαρμόζεται ένα σχέδιο για τον έλεγχο και την ενίσχυση των παλιότερων κατασκευών, ούτε καν των δημόσιων χώρων συνάθροισης κοινού (νοσοκομεία, υπηρεσίες κ.ά.) ή αυτών που φοιτά και διασκεδάζει η νεολαία ή των ιδιωτικών εργασιακών χώρων - κι ας αποδείχτηκαν οι τελευταίοι εξαιρετικά ευάλωτοι κατά το σεισμό του 1999 στην Αθήνα. Δεν υπάρχουν ελεύθεροι χώροι διαφυγής σε περίπτωση σεισμού, αφού αυτοί, παραδίδονται βορά στο μεγάλο κεφάλαιο και τσιμεντοποιούνται...

Το ΚΚΕ απέναντι σ' αυτή την επικίνδυνη πολιτική θεωρεί ότι η αντισεισμική θωράκιση της χώρας αποτελεί ένα σημαντικό έργο υποδομής, άμεσης προτεραιότητας, που απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό. Καλεί δε τους εργαζόμενους, όλο το λαό, να απαιτήσει και να διεκδικήσει τη λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων, ώστε το φαινόμενο να έχει τις μικρότερες δυνατές συνέπειες. Αλλά για να γίνουν όλα αυτά απαιτείται συσπείρωση και δράση για την οριστική κατεδάφιση αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής. Απαιτείται αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων, μέτωπο για τη λαϊκή εξουσία. Οι τοπικές εκλογές μπορούν να αποτελέσουν ένα βήμα σ' αυτή την κατεύθυνση, με την αποφασιστική ενίσχυση των ψηφοδελτίων συνεργασίας που στηρίζει το ΚΚΕ με τις άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις