Το επίπεδο της «συζήτησης» μεταξύ του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης προχτές στη Βουλή δεν πέρασε απαρατήρητο. Η «στάθμη» του διαλόγου έδωσε αφορμή για επισημάνσεις και σχόλια περί την «ποιότητα» της δικομματικής «αντιπαράθεσης». Καλώς υπήρξαν οι αντιδράσεις, αλλά ουδείς επιτρέπεται να εκπλήσσεται.

*

Η πορεία διολίσθησης του πολιτικού λόγου σε μια ανούσια κοκορομαχία, σε κορδακισμούς για το «θεαθήναι», είναι και μακρά και αναπόφευκτη.

Αφού δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα άλλο πέρα από τις καρέκλες της ίδιας διαχείρισης, το μόνο που τους απομένει είναι να επιδίδονται σε «καλλιστεία» ατάκας. Σε προκατασκευασμένες παραστάσεις προαποφασισμένων ρόλων. «Φουσκώνουν» σαν τους γάλους, δίνοντας το σύνθημα για το σκηνοθετημένο χειροκρότημα του κομματικού τους κοπαδιού.

*

Οι θεατρινισμοί, τα δήθεν «ευφυή» λογοπαίγνια, το περινούστατο ύφος που συνοδεύει τις εκτοξευόμενες «φούσκες», από τη στιγμή που είναι σήμα κατατεθέν των δικομματικών εταίρων, εκείνοι που πρώτοι απ' όλους «οφείλουν» να το εκπροσωπούν είναι - μοιραία - οι ίδιοι οι αρχηγοί τους.

*

Δεν είναι προς έκπληξη.

Ο ένας, που κάνει «χαριτωμενιές» του τύπου «θα σε πάω βόλτα στην επαρχία», είναι αρχηγός του Γιακουμάτου. Ο άλλος, που απαντά «όχι εγώ θα σε πάω βόλτα», είναι αρχηγός του Κουλούρη...

Ο ένας, που λέει «σου χαλάω το κέφι», είναι αυτός που άμα τη εκλογή του έκανε «πολιτική» και εξασφάλιζε τηλεοπτική προβολή, μοιράζοντας κουραμπιέδες έξω από το Καστρί. Ο άλλος, που του απαντάει «μου φτιάχνεις το κέφι», κατέστησε τον Μπαϊρακτάρη σύμβολο για το πώς οι «νταβατζήδες» τυλίγουν τους πρωθυπουργούς στη λαδόκολλα.

Ο ένας, που ψάχνει στηρίγματα του «αντιπολιτευτικού» λόγου του στη Γιουροβίζιον και την Βίσση, είναι του κόμματος Κακαουνάκη. Ο άλλος, που βάζει τους δικούς του να απαντούν με Γιουροβίζιον και Παπαρίζου, είναι του κόμματος Τράγκα.

Ουδεμία έκπληξη.