Εδώ είναι... Ελλάδα, δεν είναι «παίξε - γέλασε». Εδώ τα διαπιστευτήριά μας τα έχουμε καταθέσει ξανά και ξανά. Εδώ η «μπογιά τους» δεν περνάει και το ξέρουν. Λαός περήφανος στους δρόμους το βροντοφωνάζει...

1999. Επί 78 μέρες το ΝΑΤΟ μακελεύει τη Γιουγκοσλαβία κι ο ελληνικός λαός βρίσκεται στους δρόμους και βροντοφωνάζει: «Ηρθαν οι φονιάδες στη γειτονιά μας, αν δεν ξεσηκωθούμε θα 'ρθει κι η σειρά μας». Στέλνουν το ΝΑΤΟικό κομβόι στη λαχαναγορά και φωνάζουν «ουστ» στον αρχιμακελάρη Κλίντον.

2001. Στο στόχαστρο μπαίνει το Αφγανιστάν με πρόσχημα δήθεν τον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία κι ο ελληνικός λαός πάλι στους δρόμους βροντοφωνάζει: «Δεν είναι τρομοκράτες οι λαοί - είναι το ΝΑΤΟ κι οι Αμερικανοί».

2003. Ερχεται η σειρά του Ιράκ να δεχτεί τα πυρά της πολεμικής μηχανής του ιμπεριαλισμού κι ο λαός μας πάλι στους δρόμους, ξεσηκώνεται και φωνάζει: «Καμία εμπλοκή, καμιά υποταγή, έξω το ΝΑΤΟ κι οι Αμερικανοί»! Μυριόστομο το «όχι» του ελληνικού λαού στον πόλεμο, «όχι» στο μακελειό των λαών, «όχι» στον ιμπεριαλισμό. Τώρα πια, όσο κι αν θέλουν οι ντόπιοι υποτακτικοί του ιμπεριαλισμού να αναμασήσουν τα επιχειρήματα των μακελάρηδων, δεν μπορούν. Η πίεση που δέχονται από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι τεράστια. Γι' αυτό και τις «διευκολύνσεις» τις δίνουν στα «μουλωχτά», απολογούμενοι. Τώρα πια ο κόσμος δε «σιχτιρίζει» μόνο μπροστά στη συσκευή της τηλεόρασης, γίνεται ποτάμι ατέλειωτο στους δρόμους, απ' άκρη σ' άκρη στην Ελλάδα. «Κλείστε τη Σούδα, γυρίστε και το πλοίο. Εξω η Ελλάδα από το σφαγείο», απαιτεί ο κόσμος.

2004. Ο λαός μας κηρύσσει ανεπιθύμητο τον τότε ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Κόλιν Πάουελ, που ματαιώνει την επίσκεψή του στη χώρα μας. «Μην ξεχνάς: στη Νατζάφ σφάζουν αμάχους, στην Παλαιστίνη χτίζουν τείχος», έγραφε το πανό του ΚΚΕ που έντυσε την Ακρόπολη και η εικόνα ταξίδεψε σ' όλο τον κόσμο. Το μήνυμα έφτασε παντού.

2006. Οι ιμπεριαλιστές το 'χουν πάρει το μήνυμα. Γνωρίζουν ότι είναι ανεπιθύμητοί. Η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ έρχεται νύχτα μόλις για 12 ώρες, ίσα για να δει δυο... φίλους και φεύγει χωρίς να προλάβει... ούτε να τσιμπήσει κάτι! Τα χαμόγελα που φόρεσαν ο Κ. Καραμανλής και η Ντ. Μπακογιάννη όταν συναντήθηκαν μαζί της και η πικρία που διέρρευσε ότι κυρίευσε τον Γ. Παπανδρέου που δεν κατάφερε να της υποβάλει τα σέβη του, ήταν μια εικόνα διαμετρικά αντίθετη με τα αισθήματα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.

Η κα Ράις πήρε την απάντηση στο βασικό αίτημά της από τα πανό και τα συνθήματα που ξεπρόβαλαν χτες και προχτές στους δρόμους: «Ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των λαών»! Αυτή είναι η απάντηση του ελληνικού λαού.