«Ενόχλησε κάποιους η αγωνιστική εισβολή του ΚΚΕ στο Μέγαρο Μουσικής. Ετσι τα μέλη της γνωστής παρέας των μίντια, "φτυάρι - λάσπη", ανέλαβαν δράση. Γι' αυτούς "το ΚΚΕ καλύπτει τους γνωστούς - αγνώστους". Ας μάθουν λοιπόν ότι κανείς δεν καλύπτει κανέναν. Στο πεζοδρόμιο ο καθείς πιστώνεται τους αγώνες του και επιλέγει τον τρόπο δράσης του. Είτε είναι κομμουνιστής είτε είναι αναρχικός» (σχόλιο με υπογραφή Ν. Γκ. στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

«Κοντολίζα Ράις. Ως γοητευτική γυναίκα, δεν παραλείπει τη γυμναστική της στις 5.30 το πρωί (...) τα χαμόγελα περισσεύουν, η άνετη και ελεύθερη κίνηση των χεριών της σε προδιαθέτει για ζεστό άνθρωπο (...) ως συναισθηματική Αμερικανίδα που σχεδόν βουρκώνει όταν θυμάται τους χιλιάδες Αμερικανούς που έχασαν τη ζωή τους για να είναι ελεύθερη και δημοκρατική η Ευρώπη (...) και εννοείται ότι "λατρεύει, πραγματικά λατρεύει" την Ελλάδα (...) έκανε επίδειξη ανεκτικότητας, λέγοντας πως οι διαδηλωτές που την προέτρεπαν "go home" δεν την εκπλήσσουν» (το πλήρες κείμενο έχει την υπογραφή της Ειρήνης Δ. Καρανασοπούλου και βεβαίως - βεβαίως δημοσιεύεται στα «ΝΕΑ»).

«Στην Ελλάδα, ουδέποτε αναπτύχθηκε δυναμικά το Φόρουμ, αν εξαιρέσουμε κάπως την εφηβική του περίοδο που έμελλε να 'ναι και η ώριμη. Οι λόγοι που μπορεί να αναφέρει κανείς ποικίλουν. Πολλοί κάνουν λόγο για την απουσία του ΚΚΕ, που έχει κάποια ενεργητικότητα, και τον φόβο που το χαρακτηρίζει μπροστά στο νέο και το άγνωστο. Επιπλέον η επιρροή που έδειχνε να έχει τον πρώτο καιρό στους νέους εξαφανίστηκε όταν άρχισε να λαμβάνει χαρακτηριστικά βγαλμένα απ' τον μικρόκοσμο του αριστερού βερμπαλισμού που απωθούν τον κόσμο ή τον εγκλωβίζουν σε αδιέξοδες συζητήσεις και γραφειοκρατικούς λαβύρινθους. Επιπλέον απέκτησε έναν χαρακτήρα εσωστρεφή σπαταλώντας άσκοπα τις δυνάμεις του (διαμαρτυρίες των 30-40 ανθρώπων και άλλα)» (ο Κ. Ζαγάρας στην «ΑΥΓΗ»).