Η υπεράσπιση του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης και η δημιουργία ενός πλατιού μετώπου αντίστασης και πάλης όλων των εργαζομένων αποτελεί σήμερα επιτακτικό καθήκον των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων. Στην ανάγκη αυτή απαντά και η παρέμβαση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) με την ημερίδα που διοργανώνει την ερχόμενη Τετάρτη, 12 Ιούλη, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας και θέμα: «Η κοινωνική ασφάλιση και οι θέσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος». Στην ημερίδα, που γίνεται στο φόντο της νέας αντιασφαλιστικής επέλασης που προετοιμάζουν, η κυβέρνηση, οι δυνάμεις του κεφαλαίου μαζί με την Ευρωπαϊκή Ενωση και φέρνει τη σφραγίδα της Λευκής βίβλου, εισηγητές θα είναι οι: Θωμάς Κακαβάς μέλος της Διοίκησης του ΙΚΑ, Χρήστος Ρουπακιώτης πρώην υποδιοικητής του ΙΚΑ, Γιώργος Ρωμανιάςμέλος του ΔΣ του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και Χρήστος Χατζής γιατρός εργασίας.

Η επίθεση αυτή εκδηλώνεται στο έδαφος των «καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων», της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης και της όξυνσης του μονοπωλιακού ανταγωνισμού. Οι αντιδραστικές αυτές αλλαγές χρησιμοποιούνται από το κεφάλαιο, ως μέσο αναχαίτισης της τάσης πτώσης του μέσου ποσοστού κέρδους και υπηρετούν τις ανάγκες συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, αύξησης της κερδοφορίας τους.

Στοχεύουν ξεκάθαρα, στην επιβάρυνση της εργατικής - λαϊκής οικογένειας με το βάρος αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, την απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας και τη μετακύληση των ευθυνών της ασφαλιστικής κάλυψης στους εργαζόμενους. Στην ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων, μέσω της μείωσης του λεγόμενου «κόστους εργασίας», δηλαδή τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και της αύξησης της υπεραξίας. Στην αντιστοίχιση της ασφάλισης με τις «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις και τις «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης. Επί της ουσίας επιχειρείται η ανατροπή της οικονομικής βάσης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.

Οι συνέπειες της αντιασφαλιστικής πολιτικής, που με μια σειρά νόμους εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια, είναι πλέον ορατές. Μεγάλα τμήματα εργαζομένων είναι ανασφάλιστοι. Σε δύο εκατομμύρια περίπου υπολογίζονται οι εργαζόμενοι που είναι έξω από το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης. Το σύστημα των συντάξεων αποδιαρθρώνεται. Τα κατώτατα όρια των συντάξεων του ΙΚΑ από τα 20 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη το 1990 έπεσαν σε πραγματικές τιμές στα 15,3 το 1998 και η μέση σύνταξη στα επίπεδα του 1980.

Χειροτερεύουν οι υπηρεσίες στον τομέα της υγείας. Οι ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό στα πολυ-ιατρεία του ΙΚΑ είναι τεράστιες. Αντίστοιχα προβλήματα αντιμετωπίζουν και τα δημόσια νοσοκομεία που παραπέμπουν ασθενείς τους για υπηρεσίες υγείας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και διαγνωστικά κέντρα. Αποδιαρθρώνεται η χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης. Οι κρατικές επιχορηγήσεις προς τα ταμεία και τα νοσοκομεία μειώνονται. Συνεχίζεται η εισφοροδιαφυγή σε βάρος του ΙΚΑ, ενώ από τη μια η εκμετάλλευση των αποθεματικών των ταμείων με τη δανειοδότηση πολλών ταμείων από τις τράπεζες με επαχθή επιτόκια συνθέτουν το πλέγμα του οικονομικού στραγγαλισμού της κοινωνικής ασφάλισης.