Πρόκειται για τίμια δουλιά! Ο σκηνοθέτης δείχνει να είναι «μέρος» της ταινίας του. Δείχνει να είναι βαθιά «χωμένος» μέσα στο ελληνικό ροκ. Και την ίδια στιγμή έχει την ικανότητα να στέκεται απ' έξω και να καταγράφει. Χώρος της ταινίας το μουσικό «μαγαζί» ΚΥΤΤΑΡΟ. Χρόνος, δεκαετία του '70. Δικτατορία!

Στο επίπεδο της φόρμας, σχεδόν παίρνει άριστα! Η ασπρόμαυρη φωτογραφία, αλλά και η χρήση της μηχανής και των φώτων, κατορθώνουν να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα. Και, το κυριότερο, να μεταφέρουν το θεατή στην εποχή της δεκαετίας του '70! Οπου ένας μεγάλος αριθμός ατόμων αλλά και ομάδες ατόμων (γκρουπ) προσπαθούν να εκφραστούν μέσα από το ροκ: Σαββόπουλος, Πουλικάκος, Κωχ, Γκαϊφύλλιας, Σιδηρόπουλος, «Σώκρατες» κ.ά.

Στα θετικά της ταινίας, στο επίπεδο φόρμας πάντοτε, πρέπει, επίσης, να προστεθεί και η σωστή «διευθέτηση» του υλικού. Είναι τόσο σωστά δομημένο, που ο θεατής «ξεγελιέται» από την εικόνα. Δεν αντιλαμβάνεται πότε αυτή είναι σύγχρονη (γύρισμα από το σκηνοθέτη) και πότε «επίκαιρα» (λήψη του '70). Αυτή η ομοιογένεια προσδίδει κύρος στην ταινία.

Η φόρμα της ταινίας έχει και άλλες αρετές... Αντιρρήσεις υπάρχουν στο περιεχόμενο. Ο Αντώνης Μποσκοΐτης γύρισε μια «αγιογραφία». Τα «μελανά» σημεία κάποιων ανθρώπων του ελληνικού ροκ, τόσο στο προσωπικό επίπεδο όσο και στο μουσικό, πέρασαν άκριτα από το φακό του. Και ωστόσο αυτά καθόρισαν και τα ίδια τα άτομα, αλλά επηρέασαν και ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής νεολαίας. Κάποια «ινδάλματα» εκείνης της εποχής, όπως και της σημερινής άλλωστε, δεν είναι άμοιρα για τη διάδοση των ναρκωτικών, ας πούμε. Αλλά και στην «παθητική» αντιμετώπιση της ζωής! Οπως και στην άκριτη «εισαγωγή» ξένης κουλτούρας!

Επίσης, αντιρρήσεις υπάρχουν, πάντοτε στο επίπεδο του περιεχομένου, στο γεγονός ότι η ταινία δεν ασχολείται με την κοινωνιολογική διάσταση του ροκ, γενικά, και του ελληνικού ροκ, ειδικά! Το μουσικό αυτό είδος άλλα πράγματα ήρθε να καταγράψει στην Αμερική και άλλα στην Ελλάδα! Και τα όρια ανάμεσα στο μιμητισμό και στην ανάγκη έκφρασης, δεν έχουν διερευνηθεί και δεν τα διερευνά και η ταινία.

Επίσης ελάχιστη έως καθόλου αναφορά γίνεται για την πολιτική κατάσταση εκείνης της εποχής. Για τα άλλα μουσικά ρεύματα και τι εξέφραζε το ένα και τι το άλλο. Την ίδια εκείνη εποχή υπήρχε το πολιτικό τραγούδι, το «νέο κύμα», η έντεχνη λαϊκή μουσική. Η έλλειψη της αναφοράς στα μουσικά πράγματα εκείνης της περιόδου αποδυναμώνει και μικραίνει και το ίδιο το ροκ. Γιατί άλλο πράγμα να τραγουδάς μόνος σου και άλλο με άλλους παρέα. Και να διακρίνεσαι!

Με λίγα λόγια, γιατί δε μας παίρνει και ο χώρος, το περιεχόμενο της ταινίας στερείται σε πληρότητα σε σύγκριση με τη φόρμα. Η ταινία αφήνει πολλά πράγματα έξω από το φακό της και αυτό την αποδυναμώνει.

Εμφανίζονται: Σαββόπουλος, Πουλικάκος, Κωχ, Γκαϊφύλλιας, Σπυρόπουλος, Γερμανός, Λήδα, Ψαριανός, «Socrates Drank The Conium» κ.ά.