Η ταινία του νεαρού (29 ετών) Τζέισον Ράιτμαν έχει την αφέλεια της ηλικίας του δημιουργού της, να λέει ατάκτως ερριμμένα «παλαβά» πράγματα, ή τη σκοπιμότητα ενός συμβιβασμένου, που ομολογεί ότι η καρέκλα έχει τέσσερα ποδάρια, αλλά δεν αποκαλύπτει γιατί έχει τέσσερα ποδάρια; Πού να ξέρει κανείς! Πολλά πράγματα, δυστυχώς, πρέπει να τα μαντεύουμε! ΄Η, και το καλύτερο, να τα ψάχνουμε!

Η ταινία δείχνει «αναρχική» και «καταλυτική»! Στην ουσία, όμως, είναι υπέρμετρα συντηρητική! Γιατί προβάλλει την «ελεύθερη επιλογή», σαν Τη Λύση του προβλήματος. Παραγνωρίζοντας (από την ηλικία του δημιουργού της ή από τη σκοπιμότητά του;) ότι δεν μπορεί να υπάρξει ελεύθερη επιλογή από ανελεύθερους ανθρώπους. Πώς να αποφασίσεις να κόψεις το τσιγάρο, ας πούμε, όταν από τα γεννοφάσκια σου διδάσκεσαι πώς να καπνίζεις! Αυτή η διαπίστωση δεν αφορά μόνο το κάπνισμα. Αφορά όλες τις «ελεύθερες» επιλογές...

Αν κάτι μπορεί να κρατηθεί από την ταινία, δεν είναι η «φιλοσοφία» της. Η δήθεν ελεύθερη επιλογή. Η απεικόνιση της δήθεν θετικής πλευράς των πραγμάτων. (Κανένα «τσιγάρο» δεν έχει θετική πλευρά). Αλλά οι αποκαλύψεις της σχετικά με τις μεθόδους που χρησιμοποιεί ο εχθρός (στη συγκεκριμένη περίπτωση οι καπνοβιομηχανίες), για να πείσουν τους αγοραστές (κάθε είδους «αγοραστές») να αγοράσουν ή να ψηφίσουν, μέρες που είναι! Επίσης μπορεί να κρατηθεί και το χιούμορ της. Παρότι, πολλές φορές, είναι «φτιαχτό».

Παίζουν: Ααρον Εκχαρτ, Μαρία Μπέλο, Κέιτι Χολμς, Κάμερον Μπράιτ, Ανταμ Μπρόντι, Ρομπ Λόου.