Δεν πάνε, λοιπόν, στη σημερινή φιέστα έναρξης του "κοινωνικού διαλόγου" ούτε η ΔΑΚΕ, ούτε η "Αυτόνομη Παρέμβαση", αφήνοντας, ωστόσο, ανοιχτό το θέμα της παραπέρα συμμετοχής τους, την οποία εξαρτούν - λέει - από το αν θα διαμορφωθούν όροι για ένα "γνήσιο διάλογο"...

Βεβαίως, αν αυτό το προβάλουν, ως έναν ισχυρισμό που έρχεται να δικαιολογήσει την αλλαγή μιας θέσης, θα έλεγε κανείς ότι είναι κατανοητό. Ωστόσο, όλα δείχνουν ότι τα "ήξεις - αφήξεις" και αυτοί οι περίεργοι "συγκερασμοί" οφείλονται σε έντονες εσωτερικές αναταράξεις, που αντιμετωπίζουν και τα δυο σχήματα, οπότε είναι φανερό ότι η ένταση της πίεσης των εργαζομένων από τα κάτω προς τις συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι σήμερα όσο ποτέ αναγκαία, προκειμένου να μην "περπατήσει" και να ακυρωθεί στην πράξη η στημένη απάτη από τον ΣΕΒ και την κυβέρνηση. Πολύ περισσότερο, που αναταράξεις υπάρχουν και εκδηλώνονται και στο εσωτερικό της κυβερνητικής παράταξης. Διότι, αυτά τα περί "γνήσιου διαλόγου" είναι ιστορίες που δεν προσφέρονται ούτε για παιδιά.