Κεραυνός δεύτερος: "Να δοθεί η δυνατότητα στο χρήστη κάνναβης να καλλιεργεί σπίτι του μια μικρή ποσότητα χασίς για δική του και μόνο χρήση"...

Οι δυο παραπάνω θέσεις διατυπώθηκαν χτες. Δεν ανήκουν στο ίδιο πρόσωπο. Η πρώτη αποτελεί άποψη ενός διδάκτορα Θεολογίας, που κατέχει θέση σχολικού συμβούλου και περιέχεται σε επίσημη εγκύκλιο που απέστειλε στους διδάσκοντες καθηγητές. Ας σημειωθεί ότι, στα χαρτιά, το μέγιστο κριτήριο, σύμφωνα με το οποίο οι εκάστοτε κυβερνητικοί συμβουλάτορες εκλέγουν τους κατόχους παραπάνω θέσεων, είναι το ...δημοκρατικό ήθος του υποψηφίου σχολικού συμβούλου. Η δεύτερη αποτελεί άποψη του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών και επί αρκετά χρόνια διατελέσαντα υπουργού Παιδείας, Γ. Παπανδρέου, η οποία διατυπώθηκε σε περιοδικό με ευκρινώς νεανικό αναγνωστικό κοινό.

Τι μπορεί να συνδέει τον θεολόγο από τη Λάρισα, με τον υπουργό; Τι είναι, δηλαδή, αυτό που συνδέει το σκοταδισμό, με "Σ" κεφαλαίο, του θεολόγου, με την έντονα αρρωστημένη προπαγάνδιση κρισιακών κοινωνικών φαινομένων, όπως η "ναρκο-εξάρτηση"; Προπαγάνδιση, που γίνεται, μάλιστα, με τη μορφή της "φιλελευθεριότητας", στη βάση της οποίας "πολιτεύεται" ο κύριος υπουργός...

***

Ο άλλος χρησιμοποιεί τον κυβερνητικό του θώκο για να προσφέρει κύρος στην άποψη περί νομιμοποίησης των εξαρτησιογόνων ουσιών, εισάγοντας τη θεωρία της κατ' οίκον μαστούρας... Με σημαία την "πρωτιά" του σε ψήφους στην εκλογική του περιφέρεια, πατάει στην υπουργική του καρέκλα για να παίξει ρόλο "γλάστρας" στο θερμοκήπιο του "εθισμού" της κοινής γνώμης, ώστε να αποδεχτεί η τελευταία το νόμιμο της "παραμύθας". Αλήθεια, αν ο πρώτος εκμεταλλεύεται τη θέση του, και τιμωρείται γι' αυτό, ο δεύτερος τι κάνει; Οσοι τον κρίνουν, θεωρούν ότι εδώ δεν υπάρχει κατάχρηση εξουσίας; Και αν αυτό πιστεύουν, τότε σημαίνει ότι οι συμβουλές "καλλιεργήστε χασίσι στο μπαλκόνι σας" τους εκφράζουν. Ας το πουν, λοιπόν, ανοιχτά, ειδάλλως ας πάψουν να παίζουν τον Πόντιο Πιλάτο.

Το δεύτερο κοινό σημείο ανάγεται στο κοινό έδαφος, στην κοινή αντικειμενική βάση, πάνω στην οποία εκδηλώνονται τέτοια περιστατικά. Ποια είναι αυτή η αντικειμενική βάση; Ας την περιγράψουμε με μερικά στιγμιότυπα. Πριν δυο μήνες, δέχτηκαν κυβερνητικές απειλές ότι θα σταλθούν στον εισαγγελέα οι δημοσιογράφοι που έγραφαν υπέρ του αγώνα των αγροτών! Μετά τις παραπάνω "πύρινες" λογοκριτικές απειλές, ανασύρθηκαν στο προσκήνιο χουντικοί νόμοι για να ληφθούν μέτρα εναντίον των αγροτών! Την ίδια περίοδο, ο Κ. Σημίτης επέλεξε να δώσει την πρώτη του πρωθυπουργική συνέντευξη σε περιοδικό ανάλογης ύλης με αυτό, που ο Γ. Παπανδρέου χρησιμοποίησε ως βήμα για να υπεραμυνθεί της χασισοκαλλιέργειας.

Οσο για το ψεύδος και την απάτη, για τη χρήση, δηλαδή, της κίβδηλης πραγματικότητας σαν "παραισθησιογόνο" εναντίον της κοινωνίας, ώστε να απονεκρωθεί το "νευρικό της σύστημα" και να περνούν τα αντιλαϊκά μέτρα ευκολότερα, αποτελεί την πλέον χρησιμοποιημένη "τοξική ουσία" στις μέρες μας. Το παράδειγμα του "κοινωνικού διαλόγου", που, από εξόφθαλμα στημένος, βαφτίζεται "δημοκρατικός", είναι αρκετό.

***

Το καπιταλιστικό σύστημα της εποχής μας, ειδικά σε συνθήκες εξαρτημένης μορφής, όπως αυτές που βιώνουμε στην Ελλάδα, παθαίνει αλλεργία στο άκουσμα της θέσης ότι "συλλογάται καλά, όποιος συλλογάται λεύτερα". Ολο και λιγότερο ανέχεται αρχές και αξίες, που περιποιούν τιμή στον άνθρωπο. Δεν ανέχεται ανθρώπους, που δε συναινούν στην απώλεια των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειάς τους. Δε θέλει ανθρώπους, που σκέφτονται, που αμφιβάλλουν, που ερευνούν, που αγωνίζονται.

Θέλει την υποταγή, την αλλοτρίωση, τον "οχαδερφισμό", την εξατομίκευση, την απομόνωση. Θέλει τον άνθρωπο "ανυποψίαστο" και βουτηγμένο στην πλάνη του. Μια πλάνη, που τον στρέφει στην "πάρτη του". Και αυτό επιτυγχάνεται, όταν τα μυαλά των ανθρώπων καλυφθούν είτε από το απόλυτο μαύρο πέπλο της άγνοιας, είτε από την απόλυτη "θολούρα" της πρέζας, είτε και από τα δυο μαζί.

Ναι, λοιπόν. Οποιος δε διαβάζει Καζαντζάκη, όποιος, δηλαδή, δεν έρχεται σε επαφή με θέσεις και απόψεις, που βρίσκονται στον αντίποδα των κυρίαρχων τάξεων, που αμφισβητούν την ιδεολογία της εκμετάλλευσης, που αντιτίθενται στην αιώνια σκλαβιά του "έτσι είναι τα πράγματα και έτσι θα μείνουν", δε "συλλογάται λεύτερα". Οποιος "βρίσκει την άκρη" στη μαστούρα, όποιος βολεύεται στο να ζει με παραισθήσεις και όχι στο να παλεύει για να ζήσει τα οράματά του, δε "συλλογάται λεύτερα". Τέτοιους, "τυφλούς", εξαπατημένους και, τελικά, ελεγχόμενους ανθρώπους θέλει το σύστημά τους.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το καπιταλιστικό σύστημα της εποχής μας, ειδικά σε συνθήκες εξαρτημένης μορφής, όπως αυτές που βιώνουμε στην Ελλάδα, παθαίνει αλλεργία στο άκουσμα της θέσης ότι "συλλογάται καλά, όποιος συλλογάται λεύτερα"