ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).-

Εντελώς ξαφνικά,αμέσως μετά την εκλογή της νέας βρετανικής ηγεσίας, στην Αθήνα κυβέρνηση και συμπολιτευόμενος Τύπος κατελήφθησαν από μια παράξενη "αμνησία", σχετικά με τα υπό διαπραγμάτευση ανοιχτά ζητήματα της Διακυβερνητικής Διάσκεψης (Μάαστριχτ 2), που μετά από ένα χρόνο συζητήσεων ολοκληρώνεται τον επόμενο μήνα. Από τα πρωτοσέλιδα, δε, της προηγούμενης Κυριακής, εν όψει του αυριανού έκτακτου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (23 Μάη, στοΝόορντβικ της Ολλανδίας) ο αναγνώστης μπορούσε να αποκομίσει την εντύπωση ότι στην κυβέρνηση δεν έχουν πάρει χαμπάρι για το τι συζητιέται στην "αναθεώρηση" του Μάαστριχτ, και ότι ο πρωθυπουργός "αναλαμβάνει πρωτοβουλία" εν όψει της ολοκλήρωσης της διαπραγμάτευσης (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Αμστερνταμ, 15 - 16 Ιούνη), αλλά για ζητήματα που έχουν "κλείσει" (...) ήδη από το 1992 και το Μάαστριχτ 1. Μάλιστα τα δύο Ευρωπαϊκά Συμβούλια του Νόορντβικ και του Αμστερνταμ, που θα λάβουν τις οριστικές αποφάσεις, υποβαθμίζονται και, μετά βίας, αναφέρονται, ενώ, αντίθετα, προβάλλεται δυσανάλογα μια σύνοδος ρουτίνας του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (4 - 6 Ιούνη), καθώς και μια εκκρεμούσα "συνάντηση" κάποιων σοσιαλδημοκρατών τέλη Ιούνη στην Αθήνα - δηλαδή μετά το τέλος των διαπραγματεύσεων.

Ο πρωθυπουργός φέρεται να αναλαμβάνει "πρωτοβουλία σχετικά με την άμβλυνση των οικονομικών κριτηρίων του Μάαστριχτ" που, ως γνωστόν, όχι μόνοδεν αποτελούν μέρος του πακέτου διαπραγμάτευσης του Μάαστριχτ - μαζί μ' όλο το θέμα της ΟΝΕ του Μάαστριχτ 1 - αλλά και δεν πρόκειται να τεθούν σε διαπραγμάτευσησύμφωνα με επανειλημμένες σχετικές αποφάσεις των τελευταίων Ευρωπαϊκών Συμβουλίων, τις οποίες ως "ομόφωνες", έχει συνυπογράψει και η ελληνική κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός φέρεται να αναλαμβάνει "πρωτοβουλία" σχετικά με το ανύπαρκτο "πακέτο Σαντέρ", για τη διαρθρωτική πολιτική μετά το 2000, το οποίο δεν έχει εμφανιστεί ακόμα ούτε καν ως "πρόταση προς συζήτηση" από την Κομισιόν και φυσικά αγνοείται από το καθ' ύλην αρμόδιο Συμβούλιο Υπουργών. Ο πρωθυπουργός φέρεται να αναλαμβάνει "πρωτοβουλία" για κάποιες μυστηριώδεις "κοινωνικές προτεραιότητες" που δεν αποτελούν, επίσημα τουλάχιστον, καμιά από τις υφιστάμενες κοινωνικές πολιτικές. Συμπερασματικά, ο πρωθυπουργός, εν όψει της ολοκλήρωσης των διαπραγματεύσεων του Μάαστριχτ 2, φέρεται να αναλαμβάνει "πρωτοβουλίες" για οτιδήποτε άσχετο με τα ανοιχτά ζητήματα της Διακυβερνητικής (μειωμένα δικαιώματα της χώρας στον τρόπο λήψης των "κοινών" αποφάσεων, περαιτέρω περιορισμός της "εθνικής" κυριαρχίας σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, στρατού, δικαιοσύνης και "εσωτερικής" ασφάλειας κλπ.).

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση, μετά τις βρετανικές εκλογές, φαίνεται να έχασε και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις που τυχόν έτρεφε για την πορεία του Μάαστριχτ 2, αναμένει, και σωστά, πλήρη αποτυχία των διπλωματικών της προσπαθειών και επιχειρεί, στο "παραπέντε", με συντονισμένο αποπροσανατολισμό της "κοινής γνώμης" της χώρας να υποκαταστήσει τα ζητήματα του Μάαστριχτ 2 με "προτάσεις" και καινούρια ελληνικά "αιτήματα", που τίθενται για την περίοδο ΜΕΤΑ τη λήξη των διαπραγματεύσεων.

Μετά από ένα προπαγανδιστικό σφυροκόπημα περί "αδιαπραγμάτευτων" ελληνικών θέσεων για "την εγγύηση των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την πρόβλεψη ρήτρας αλληλεγγύης και αμοιβαίας συνδρομής", αποκαλύπτεται ξαφνικά, ένα μήνα πριν ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις, ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός "αναλαμβάνει πρωτοβουλίες" για "άμβλυνση" των αδιαπραγμάτευτων κριτηρίων του 1992, για το ανύπαρκτο ακόμη "πακέτο Σαντέρ" μετά το 2000, για το κοινοτικό πρόβλημα της απασχόλησης κλπ. Το όλο προπαγανδιστικό τέχνασμα διανθίζεται, δε, και με γλωσσικές εκφράσεις που θυμίζουν παλιές περιόδους όπως "εμπνευσμένη πανευρωπαϊκή πολιτική", "ο πρωθυπουργός εκτιμά ότι ωρίμασαν οι συνθήκες για την προβολή μιας τόσο σημαντικής και κρίσιμης για όλη την Ευρώπη, πρότασης" κλπ. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα ο πρωθυπουργός "θα επικρίνει τη Γερμανική Κεντρική Τράπεζα για μονομανή ιδεολογία της νομισματικής σταθερότητας", ενώ θα "απαιτήσει δίχτυ ασφαλείας για τις ομάδες πληθυσμού που θα πιεστούν από την ένταση του διεθνούς ανταγωνισμού". Ολος αυτός ο αχταρμάς τιτλοφορείται "προτάσεις εν όψει της Διακυβερνητικής" (...) χωρίς να γίνεται καμιά αναφορά σε Ευρωπαϊκά Συμβούλια, αλλά σε παρακατιανές κομματικές επαφές. Εντάξει, έγινε αντιληπτό ότι η Αθήνα συνειδητοποίησε επιτέλους ότι η χρόνια διπλωματική της προσπάθεια απέτυχε, αλλά δεν αποτελεί υποχρέωση της κυβέρνησης να ενημερώσει τον ελληνικό λαό τι θα αποφασιστεί στο Μάαστριχτ 2, ποιες οι κυβερνητικές ευθύνες αυτής της παταγώδους αποτυχίας και τι σκέπτεται να πράξει τα επόμενα χρόνια, ώστε να αμβλυνθούν, όπου είναι δυνατόν, οι αρνητικές συνέπειες για τη χώρα;