Μια τέτοια ομολογία όμως θα ανέτρεπε το οικοδόμημά της και γι' αυτό διανθίζει την όλη προσπάθεια με επιχειρήματα ενίσχυσης των καλών της προθέσεων.

Για παράδειγμα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στην επίσημη έναρξη του "κοινωνικού διαλόγου", διαβεβαίωσε ότι "... δεν υπάρχουν εκ των προτέρων αποφάσεις που θα επιχειρηθεί να επιβληθούν μέσα από τη διαδικασία του διαλόγου, όπως υποστηρίζεται από κάποιους".

Δηλαδή, θα ρωτήσουμε, οι αλλαγές, που θα προωθηθούν μέσα από τη διαδικασία διαλόγου, ξεκινάνε από μηδενική βάση;

Δεν ισχύει το "σιδερένιο" πλαίσιο πολιτικής, οι κανόνες της Συνθήκης του Μάαστριχτ, της "Λευκής Βίβλου", οι οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, όπως ΟΟΣΑ και ΔΝΤ;

Κανένας από την κυβέρνηση και φυσικά ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν μπορούν να ισχυριστούν το αντίθετο!

Αρα - δικαιούμαστε να συμπεράνουμε - οι όποιες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, οριοθετούνται μέσα στα πλαίσια της πολιτικής αυτής. Η πολιτική αυτή, στο όνομα της "παγκοσμιοποίησης", της "ανταγωνιστικότητας" και της "παραγωγικότητας" της οικονομίας, προωθεί τις ιδιωτικοποιήσεις, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και την αφαίρεση των κατακτήσεων του εργατικού κινήματος από την εμφάνισή του μέχρι σήμερα.

Κατά συνέπεια, οι "αλλαγές" θα κινούνται προς την κατεύθυνση που επιδιώκει η άρχουσα τάξη της χώρας μας - οι καπιταλιστές - για, άρση της "δυσκαμψίας" στην αγορά εργασίας, για μείωση των ασφαλιστικών εισφορών της εργοδοσίας, για μερική απασχόληση, για χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, ιδιωτικοποιήσεις και άλλα παρόμοια.

Θέλουν να σπρώξουν το κίνημα μέσα στη στρούγκα κράτους και άρχουσας τάξης για να προωθήσουν τους σκοπούς τους.

Το ότι οι συμβιβασμένες ηγεσίες των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων πέρα από τις μανούβρες - ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, "Αυτ. Παρέμβασης" (ΣΥΝ) "παίζουν" στο γήπεδο του κοινωνικού εταιρισμού, δεν τους φτάνει.

Ο Κ. Σημίτης στην ίδια ομιλία τόνισε χαρακτηριστικά, "... να ξεπεράσουμε τις δυνάμεις της αδράνειας. Να πείσουμε τον κόσμο για την ανάγκη των αλλαγών".

Η προσπάθειά τους να πείσουν είναι ένα μείγμα διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, ασύστολης κινδυνολογίας.

Παράλληλα, εντείνουν τη δράση τους για να απομονώσουν το ΚΚΕ ώστε να προχωρήσει ανεμπόδιστα ο "κοινωνικός διάλογος" και να καταλήξει στα ποθητά για την κυβέρνηση και το κεφάλαιο αποτελέσματα.

Δεν μπορούν όμως και να ξεφύγουν από τις ράγες του τρένου που οι ίδιοι διάλεξαν με ταξικό κριτήριο και γνώμονα τον "εκσυγχρονισμό" και τη θωράκιση του καπιταλιστικού συστήματος από τους κοινωνικούς αγώνες και την άνοδο της ταξικής πάλης, εξαιτίας της ολοένα αυξανόμενης ανεργίας, φτώχειας και περιθωριοποίησης πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

Η πρόσφατη συζήτηση - προ ημερησίας διατάξεως - στη Βουλή για την οικονομία έδωσε ένα ακόμα δείγμα του πόσο κάλπικοι είναι οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί για τον "κοινωνικό διάλογο" και τις προθέσεις της κυβέρνησης.

Πρωθυπουργός κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, Κ. Σημίτης:

- "Η Ελλάδα δεν ικανοποιεί ακόμη κανένα από τα κριτήρια που καθορίζει η Συνθήκη του Μάαστριχτ για τη συμμετοχή στη νομισματική ένωση. Ο στόχος αυτός είναι εφικτός, εφόσον συνεχιστεί η άσκηση της οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια με σταθερότητα και συνέπεια". (σ.σ. η υπογράμμιση δική μας). "Πρέπει να οργανώσουμε νέους κανόνες, γιατί η εμμονή στους παλιούς απλούστατα δεν έχει κανένα αντίκρισμα στην πράξη".

1. Η λιτότητα, η αφαίρεση των κατακτήσεων, ο εμπαιγμός των ΕΚΑΣ για τους συνταξιούχους, το άγριο πετσόκομμα των κοινωνικών δαπανών, θα συνεχιστούν με την ίδια "συνέπεια" που έδειξε η κυβέρνηση στις υποδείξεις των ντόπιων καπιταλιστών και των διεθνών ιμπεριαλιστικών κέντρων.

2. Οι όποιες ρυθμίσεις γίνουν ξεκινάνε από "ένα το κρατούμενο", την αφαίρεση των κατακτήσεων. Οι νέοι κανόνες που θέλουν να θεσπίσουν δε σημαίνουν, ούτε διατήρηση των "κεκτημένων" ούτε - πολύ περισσότερο - διεύρυνσή τους και ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων.

Αλλωστε, με την ένταση των ιδιωτικοποιήσεων ΔΕΠ, ΟΤΕ, τραπεζών - που ανάγγειλε ο πρωθυπουργός - θα χτυπηθούν ακόμα περισσότερο τα δικαιώματα των εργαζομένων, για να ευθυγραμμιστούν οι επιχειρήσεις αυτές και όσες ακολουθήσουν, με τους κανόνες της "οικονομίας της αγοράς".

Ο "κοινωνικός διάλογος" δεν είναι εφεύρεση της "εκσυγχρονιστικής" κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Στην ΕΕ προωθείται - πάντα για τα συμφέροντα του κεφαλαίου - εδώ και χρόνια. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι ρίχνει χρήμα με ουρά η αρμόδια - για τις κοινωνικές υποθέσεις - Γενική Διεύθυνση για την οργάνωση σεμιναρίων και άλλων εκδηλώσεων για την προώθηση της κοινωνικής συναίνεσης.

Ισχυρίζεται επίσης ο πρωθυπουργός - για να ενισχύσει την πειστικότητα για το αναγκαίο και επωφελές του διαλόγου και των αλλαγών που πρέπει να συμφωνηθούν - ότι θα είναι σημαντικά τα οικονομικά οφέλη από τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Οφέλη θα υπάρξουν - όπως και σήμερα - για την τάξη των εκμεταλλευτών.

Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα καλό όσο "ισότιμη" κι αν είναι η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Στις Γερμανία, Γαλλία και άλλες χώρες - που εκπληρώνουν τα κριτήρια του Μάαστριχτ - η ανεργία είναι στα ύψη, η λιτότητα δίνει και παίρνει. Κανένας διάλογος δεν "έσωσε" τους λαούς αυτούς από τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής κυριαρχίας.

Γιατί στην Ελλάδα θα είναι διαφορετικά κύριε πρωθυπουργέ και μας απειλείτε με τον μπαμπούλα της εθνικής ήττας, αν η Ελλάδα δε συμμετάσχει στην Οικονομική Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ);

Γίνεται φανερό - πιστεύουμε - ότι η ίδια η κυβερνητική πολιτική - όπως υλοποιείται - "δίνει" επιχειρήματα ζωντανά που δένουν με την πείρα των μισθωτών - συνταξιούχων, της νεολαίας για τους στόχους και τις επιδιώξεις του "κοινωνικού διαλόγου".

Δικό μας καθήκον είναι να κάνουμε πράξη τη χρεοκοπία του.

Δικό μας καθήκον είναι να δυναμώσουμε την πάλη για τη διεύρυνση των κατακτήσεων των εργαζομένων.

Οι καπιταλιστές νέμονται - δίνοντας και τα ανάλογα "αργύρια" στα τσιράκια τους - όλους τους καρπούς της εφαρμογής της τεχνολογικής επανάστασης και ταυτόχρονα εξωθούν στη φτώχεια, στην ανεργία και την εξαθλίωση τους εργαζόμενους.

Το μέτωπο πάλης κόντρα στα μονοπώλια και των ιμπεριαλισμό θα προχωράει όσο υποχωρούν - χρεοκοπούν στις συνειδήσεις των εργαζομένων οι ιδέες του "κοινωνικού διαλόγου" και της "συναίνεσης" με τους εκμεταλλευτές - εργοδότες.

Ανδριανός ΜΠΟΥΚΟΥΡΗΣ

Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα καλό όσο "ισότιμη" κι αν είναι η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Στις Γερμανία, Γαλλία και άλλες χώρες - που εκπληρώνουν τα κριτήρια του Μάαστριχτ - η ανεργία είναι στα ύψη, η λιτότητα δίνει και παίρνει. Κανένας διάλογος δεν "έσωσε" τους λαούς αυτούς από τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής κυριαρχίας