Ιδιαίτερα γόνιμη ήταν η χτεσινή επίσκεψη και περιοδεία σε χώρους νοσοκομείων, καθώς και οι συναντήσεις με υγειονομικούς φορείς της Αλ. Παπαρήγα στη Θεσσαλονίκη.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ περιόδευσε στα νοσοκομεία "Παπαγεωργίου", "Παπανικολάου", συναντήθηκε με εκπροσώπους του Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και του Ιατρικού Συλλόγου της πόλης και αργά χτες το βράδυ μίλησε σε ανοιχτή συγκέντρωση σε αίθουσα του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.

Στις συναντήσεις της, η Αλ. Παπαρήγα επισήμανε την ανάγκη της ευρύτερης αντίδρασης, πέραν των υγειονομικών φορέων, στο προωθούμενο απ' την κυβέρνηση αντί - ΕΣΥ νομοσχέδιο.

Στην ομιλία της στον Ιατρικό Σύλλογο στη Θεσσαλονίκη,η Αλ. Παπαρήγα επισήμανε: Επαναλαμβάνεται και πάλι η γνωστή κατάσταση. Μόλις κλείνει η Βουλή, όλα τα νομοσχέδια, που αφορούν το λαό συνολικά και όχι μόνο μερικές κατηγορίες, να έρχονται σκόπιμα, για να μην υπάρχει ενημέρωση, να μην υπάρχουν λαϊκές αντιδράσεις, να διαμορφώνονται τετελεσμένα. Ενα καλό νομοσχέδιο, θετικό για την υγεία, θετικό για το λαό, θα έπρεπε να έρθει σε άλλη σεζόν, για να αξιοποιηθεί, αν θέλετε, από την κυβέρνηση και για λόγους προπαγανδιστικούς. Εμείς θεωρούμε ότι αυτό το νομοσχέδιο είναι από τα πιο σημαντικά νομοσχέδια, που έχουν έρθει για ψήφιση την τελευταία 20ετία στην Ελλάδα. Είναι ένα νομοσχέδιο που κάνει τομές - για να χρησιμοποιήσω μια προσφιλή λέξη. Είναι, όμως, αρνητικές αυτές οι τομές. Κι αν θέλετε, καθορίζει σε βάθος τις αρνητικές εξελίξεις στον τομέα της υγείας. Καθορίζει σε βάθος την κατάσταση. Λειτουργεί απαγορευτικά ακόμη και σε επιμέρους βελτιώσεις και μεταρρυθμίσεις. Οσοι πιστεύουν ότι "ας ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο και να δούμε μετά τις διορθώσεις που θα κάνουν", πρέπει να ξέρουν ότι δεν επιτρέπει επιμέρους διορθώσεις. Από εκεί και πέρα θα μπει το ζήτημα της ακύρωσης στην πράξη αυτού του νομοσχεδίου, μέσα από τη δύναμη της πάλης και του δίκιου. Δηλαδή να μην αφήσουμε να υλοποιηθεί στην πράξη. Δεν παίρνει γιατρειά, αν ψηφιστεί.

Βεβαίως, η ζωή έχει δείξει ότι αν έχεις γερό κίνημα ανατρέπεις και Συντάγματα, όχι μόνο ένα νόμο. Ομως, έχει μια σημασία να μην αφήσουμε να προστίθενται συνεχώς αντιλαϊκά μέτρα και εμπόδια. Στο κάτω κάτω, έχει σημασία αν θα πρέπει να διεκδικήσουμε το καλύτερο μέλλον, για το οποίο παλεύουμε, προσπαθώντας να σπάσουμε βουνά, ανατρέποντας τεράστια εμπόδια ή αν δεν αφήσουμε να μπουν καινούρια. Εχει σημασία να έρθει το διαφορετικό αυτό μέλλον, με λιγότερους κόπους και θυσίες. Αν βάλουμε ένα βουνό μπροστά μας, για να το περάσουμε θα μας βγει η ψυχή.

Αυτό το νομοσχέδιο φέρνει ποιοτικές, αλλά αρνητικές αλλαγές. Ποτέ η έναρξη μιας καινούριας αρνητικής προσπάθειας δεν έρχεται στην Ελλάδα με αφετηρία ένα νομοσχέδιο. Το αντίθετο γίνεται. Περνούν στη ζωή σιγά σιγά όλα τα αρνητικά μέτρα και μετά έρχεται το νομοσχέδιο να τακτοποιήσει μια διαμορφωμένη πραγματικότητα, την οποία υποτίθεται ότι κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει. Ετσι γίνεται με τις εργασιακές σχέσεις, έτσι γίνεται με πάρα πολλά πράγματα και στην παιδεία και στην υγεία, και έτσι γίνεται παντού. Ο νόμος μέσα στο σύστημα που ζούμε είναι το τελευταίο εμπόδιο. Πιστεύω ότι η λογική που λέει ότι υπάρχει μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε να την αλλάξουμε δεν είναι σωστή.

Πραγματικά, ο ιδιωτικός τομέας στην υγεία έχει γιγαντωθεί. Αυτό δεν αλλάζει καταψηφίζοντας το νομοσχέδιο. Ωστόσο, δεν πρέπει να συμβιβαστούμε με την κατάσταση και κυρίως δεν πρέπει να αγνοήσουμε την πείρα. Πώς γιγαντώθηκε ο ιδιωτικός τομέας; Αν λοιπόν συνειδητοποιήσουμε πού πάει το πράγμα, θα βρούμε τον τρόπο να παλέψουμε στην πορεία, για να ανατρέψουμε αυτή την πραγματικότητα. Είναι, όμως, άλλο πράγμα να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα και άλλο πράγμα να υποκύψουμε σ' αυτήν.

Το νομοσχέδιο έρχεται να νομιμοποιήσει και να δώσει καινούριο έδαφος στον ιδιωτικό τομέα. Και δεν είναι τυχαίο ότι ασχολείται με το δημόσιο σύστημα υγείας και δε μιλάει για το ιδιωτικό. Ενα νομοσχέδιο για την υγεία έπρεπε να πάρει θέση για το πώς έγινε αυτή η γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα, πώς αντιμετωπίζει την ασυδοσία του ιδιωτικού τομέα. Επρεπε να βάλει ουσιαστικούς φραγμούς και περιορισμούς. Προσποιείται - κατά κάποιον τρόπο - κλείνοντας τα μάτια ότι στη σχέση δημόσιου - ιδιωτικού, ο ιδιωτικός είναι ισχυρότερος και αφήνει σκόπιμα τον ισχυρότερο να υπάρχει. Είναι μια συνύπαρξη που δεν είναι ειρηνική. Είναι σε βάρος του δημόσιου τομέα. Αυτό που κάνει το νομοσχέδιο είναι να εκχωρήσει τομείς που ανήκαν στο δημόσιο τομέα, είτε να τους αφήσει ανυπεράσπιστους στη διείσδυση του ιδιωτικού τομέα, χωρίς να γίνει ιδιωτικοποίηση.

Ποια είναι η ιδιομορφία αυτού του νομοσχεδίου. Τα μεν ναυπηγεία και τη "Σόφτεξ" τα πουλάει στους ιδιώτες. Τα νοσοκομεία, όμως, δεν τρέχει να τα πουλήσει. Και αυτό, διότι κανένας επιχειρηματίας, είτε είναι πολυεθνική είτε δεν είναι, δεν πρόκειται να αγοράσει νοσοκομεία, αφού δεν τον συμφέρει. Θα αγοράσει, όμως, τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των νοσοκομείων. Δε θα σβήσει ο δημόσιος τομέας της υγείας στην Ελλάδα, όπως και σ' όλη την Ευρώπη, όπως και σ' όλον τον κόσμο. Ομως, ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα, ακόμη κι αν τυπικά έχει ένα ορισμένο εύρος, θα μετατραπεί σε ένα δημόσιο τομέα, για τους εξαθλιωμένους. Οχι για τα λαϊκά στρώματα που είναι ως τώρα, αλλά για τα πιο εξαθλιωμένα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων. Αυτών που δεν έχουν τίποτα άλλο παρά να πάνε σ' αυτόν τον παντελώς υποβαθμισμένο δημόσιο τομέα, τον οποίο θα βρίσκουν και καλό.

Ξέρετε, η εξαθλίωση υποβιβάζει τις απαιτήσεις. Ο εξαθλιωμένος με τα συσσίτια και στην τενεκεδούπολη θα λέει "ευχαριστώ". Και οι εξαθλιωμένοι στην Ελλάδα δεν είναι λίγοι. Θα υπάρξει, λοιπόν, ένας δημόσιος τομέας, που θα μπορεί να πάει ο καθένας, αλλά με εντελώς υποβαθμισμένη φροντίδα και από εκεί και πέρα θα διογκώνεται ο ιδιωτικός, ο οποίος θα χρησιμοποιεί και ένα τμήμα του δημοσίου. Και σ' αυτόν, τον ιδιωτικό τομέα, θα πηγαίνει υποχρεωτικά ένα μέρος του λαού, πληρώνοντας και στερούμενο. Οπως, βεβαίως, θα πηγαίνουν και αυτοί που δεν τους νοιάζει είτε είναι δημόσιος είτε ιδιωτικός ο τομέας της υγείας, αφού τα οικονομικά τους είναι τέτοια που έχουν το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής.

Θέλω να αναφέρω ένα αξιοπρόσεκτο αρνητικό παράδειγμα για τη Θεσσαλονίκη. Εδώ δοκιμάζονται περισσότερα σχέδια ιδιωτικοποίησης της υγείας απ' ό,τι μπορούν να δοκιμαστούν στην Αθήνα. Και αυτό, γιατί η Θεσσαλονίκη είναι χαρακτηριστική μεγαλούπολη, αλλά δεν είναι τόσο γιγάντια, όπως η πρωτεύουσα της χώρας. Επομένως, μπορούν να γίνουν πολλές πρόβες χωρίς ρίσκο για τον ιδιωτικό τομέα. Για παράδειγμα, οι υπηρεσίες "Εξπρές Σέρβις" στη Θεσσαλονίκη είναι το χαρακτηριστικό τυπικό παράδειγμα της διείσδυσης του ιδιωτικού τομέα, ο οποίος κάνει πρόβα, δοκιμάζει και γενικεύει και θα έρθει μετά και στην Αθήνα. Η "Εξπρές Σέρβις", που ξεκινάει για τα ατυχήματα στο οδικό δίκτυο και μετατρέπεται, από επιχείρηση που επισκευάζει αυτοκίνητα, σε επιχείρηση η οποία εισέρχεται και στον τομέα του ΕΚΑΒ, αλλά και της θεραπείας και της ασφάλισης κλπ. Πρόκειται για σκάνδαλο ολκής. Πατάει, βέβαια, πάνω σε υπαρκτά προβλήματα του δημοσίου τομέα και ετοιμάζεται να δημιουργήσει μια τεράστια αγορά κερδών και σε βάρος του λαού και σε βάρος του δημοσίου τομέα. Και αυτό είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Εκεί που είχαμε τα ιδιωτικά συνεργεία καθαριστριών και άλλων στα νοσοκομεία, τώρα πάμε και στο δουλεμπόριο των γιατρών. Ο γιατρός, που δεν μπορεί να βρει δουλιά ή που αμείβεται άσχημα, πηγαίνει και χρησιμοποιείται απ' αυτά τα Κέντρα Παροχής Υπηρεσιών, είτε πάνω στο αυτοκίνητο, είτε σε ένα ιατρείο της "Εξπρές Σέρβις". Και μετά φορτώνεται όλες τις ευθύνες που έχει ένας γιατρός, ενώ τα κέρδη τα έχει η επιχείρηση. Και αύριο θα φορτωθεί και τις όποιες ευθύνες κάποιων θανάτων και δεν ξέρω και τι άλλο. Εδώ, λοιπόν, δοκιμάζονται τέτοιοι πειραματισμοί. Θα το αφήσουμε να γενικευτεί με το νομοσχέδιο; Το νομοσχέδιο νομιμοποιεί αυτή την κατάσταση.

Θα πω άλλο παράδειγμα, σχετικό με τη γενική φιλοσοφία του νοσοκομείου. Ξεκινάει το νομοσχέδιο με την εξής λογική: Οτι το σύστημα υγείας πάσχει από κακή διοίκηση και κακή διαχείριση. Δε λειτουργεί ανταποδοτικά, δε λειτουργεί σωστά. Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι τα προβλήματα οφείλονται στον τομέα της διοίκησης και της διαχείρισης. Τόσα χρόνια στην Ελλάδα, με τόσα νομοσχέδια, με κυβερνήσεις που απαρτίζονται από επιστήμονες, με νοσοκομειακούς γιατρούς οργανωμένους, με χιλιάδες γιατρούς στην Ελλάδα σπουδασμένους στα ξένα πανεπιστήμια, με ιατρικές σχολές, με μία διαμορφωμένη πείρα, δεν μπορούν να λυθούν τα ζητήματα της κακοδιαχείρισης και της κακοδιοίκησης; Φταίει το θεσμικό πλαίσιο; Να το αλλάξουμε. Ακόμη κι αν φταίει η γραφειοκρατία και η κακοδιοίκηση, το γεγονός αυτό είναι γέννημα της κατάστασης και όχι η αρχική αιτία. Ξεκινάμε λοιπόν με την εξής λογική: Οτι όλο το σύστημα υγείας πρέπει να λειτουργεί σαν μια καλή επιχείρηση και μάλιστα ιδιωτική. Εμείς λέμε ότι οι επιχειρήσεις που δεν είναι να τις ζηλεύει κανείς είναι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Σε τι να τις ζηλέψει; Εχουμε χιλιάδες χρεοκοπημένες ιδιωτικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Δεύτερο ζήτημα: Πού τα πάνε καλά οι ιδιωτικές επιχειρήσεις; Στα κέρδη. Με ποιους όρους; Με τον οικονομικό πόλεμο και ανταγωνισμό μεταξύ τους, με τη βιομηχανική κατασκοπία, με το ξεζούμισμα του εργαζόμενου. Είναι πρότυπο αυτό;

Ο μεγάλος πόλεμος γίνεται ανάμεσα στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, τις πολυεθνικές. Μ' αυτούς τους όρους, θα εξυγιανθεί το σύστημα υγείας; Εμείς απορρίπτουμε αυτή τη φιλοσοφία. Να συζητήσουμε τη διαχείριση, να συζητήσουμε τον τρόπο διοίκησης, να τα συζητήσουμε όλα. Και η λύση που δίδεται είναι να αλλάξει η νοοτροπία και το νοσοκομείο. Η υγεία, μας λένε, είναι επιχείρηση και ο ασθενής πελάτης. Ο,τι χειρότερο. Αυτή είναι η λογική; Ο πελάτης, λοιπόν, είναι πελάτης. Πληρώνει και παίρνει.

Στο νομοσχέδιο, όμως, υπάρχουν και πολύ συγκεκριμένες ρυθμίσεις. Το νοσοκομείο κάνει σύμβαση με τον Ασφαλιστικό Οργανισμό και διαπραγματεύονται το νοσήλιο στη βάση του κέρδους. Με ποιον Οργανισμό θα διαπραγματευτούν τα νοσοκομεία; Με το ΙΚΑ που πάει από το κακό στο χειρότερο; Με τους χρεοκοπημένους ασφαλιστικούς οργανισμούς; Αυτούς που δεν έχουν πάρει την κρατική επιχορήγηση, όπως θα 'πρεπε; Μ' αυτούς που τους κλέβουν τα αποθεματικά; Με τους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς που λόγω ανεργίας έχουν τεράστια προβλήματα; Τρία δισ. έλλειμμα είχε μόνο το ΙΚΑ Νάουσας, εξαιτίας της ανεργίας στο νομό, που έχει φτάσει το 45%. Και δεν είναι η γήρανση του πληθυσμού, που φταίει. Το να ανέβει ο μέσος όρος ζωής είναι πρόοδος. Θεωρείται, όμως, επιζήμιο. Είναι επομένως φανερό ότι το κόστος των όποιων κερδοφόρων συμβολαίων και συμβάσεων, μεταξύ νοσοκομείων και ασφαλιστικών οργανισμών, θα μετακυλιστεί στις πλάτες των ασφαλισμένων.

Ποια είναι η λογική του νομοσχεδίου για την πρωτοβάθμια φροντίδα; Η πρωτοβάθμια φροντίδα καλείται, στην ουσία, να υπηρετήσει τη λογική της "αποκέντρωσης". Απ' ό,τι φαίνεται, ούτε καν θα επιχορηγείται. Στα μεν νοσοκομεία διατηρείται η επιχορήγηση, με βάση τα - περικομμένα έστω - έξοδα του προσωπικού. Η πρωτοβάθμια φροντίδα, η πρόληψη, πάει 100% στην αυτοχρηματοδότηση από το λαό.

Και πρέπει εδώ να δείτε τη σχέση της πρωτοβάθμιας φροντίδας, με την κυβερνητική λογική της αποκέντρωσης και το σχέδιο "Καποδίστριας". Αυτά πάνε μαζί. Η λογική της κυβέρνησης θέλει να μεταφέρει στις πλάτες της Νομαρχιακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης την ευθύνη και το κόστος της πρωτοβάθμιας φροντίδας και της πρόληψης. Κατά τη δική μας γνώμη, μεταφέρεται έξω από το φυσιολογικό χώρο της υγείας. Αλλο πράγμα η αποκέντρωση των υπηρεσιών και άλλο η απόσπασή τους, ουσιαστικά, από το χώρο της υγείας. Εμείς είμαστε υπέρ της αποκέντρωσης, αλλά όχι με την απόσπαση της παιδείας από την παιδεία, της υγείας από την υγεία. Μήπως, μπορεί να αναλάβει σήμερα ο όποιος νομάρχης και δήμαρχος τον τεράστιο και ιδιαίτερα ευαίσθητο αυτό τομέα; Τι νερό πίνουμε, τι μολυσματικές ασθένειες υπάρχουν, την υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους δουλιάς, τις επαγγελματικές ασθένειες. Και όμως, η πολιτική πρόληψης του νομοσχεδίου στον τομέα της υγείας είναι απλά και μόνο η αποκέντρωση. Αντί αυτή, να βασίζεται σε ένα ενιαίο κεντρικό σύστημα και ταυτόχρονα σωστά αποκεντρωμένο, για παράδειγμα, τα Κέντρα Υγείας.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας της, η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε στο διαφοροποιημένο νοσήλιο που προβλέπει το νομοσχέδιο. "Είμαστε, είπε, ριζικά αντίθετοι σ' αυτή τη λογική που οδηγεί στο βάραθρο το δημόσιο σύστημα υγείας. Είμαστε αντίθετοι επίσης στο να γίνονται ειδικές συμβάσεις με ιδιωτικές κλινικές και με ειδικές μονάδες για να παρέχεται ειδική ή μετανοσοκομειακή περίθαλψη. Είναι πόρτα για τη διόγκωση του ιδιωτικού τομέα. Κοιτάξτε πόσο καινοφανείς θεωρίες αναπτύσσονται και πώς θα υλοποιηθούν στην πορεία. Λένε ότι πρέπει να συντομεύσουμε το χρόνο παραμονής του ασθενούς στο νοσοκομείο. Η λογική είναι: "Σήμερα μπήκες, αύριο θα βγαίνεις". Οι απόψεις που έχουν και θεωρούνται επιστημονικές είναι ότι οι γυναίκες πρέπει να ξαναγυρίσουν να γεννάνε στο σπίτι. Αυτές οι απόψεις δεν έχουν κανένα επιστημονικό υπόβαθρο, αλλά εξυπηρετούν τη λογική της εξοικονόμησης πόρων".

Στη συνέχεια, η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε στον τρόπο που αντιμετωπίζεται το έμψυχο υλικό. "Οσα κομπιούτερ, είπε, και όσο εξοπλισμό και να φέρεις, το Νοσοκομείο δε λειτουργεί χωρίς την ψυχή του γιατρού και τη συμβολή του νοσηλευτικού προσωπικού. Για τους νέους γιατρούς, ετοιμάζονται οι χειρότερες εργασιακές σχέσεις. Το πράγμα κορυφώνεται με το φάρμακο. Ο ΕΟΦ από χώρος που ήταν, υποτίθεται, παραγωγής φαρμάκων μετατράπηκε σε διακινητής των φαρμάκων. Τώρα ο ΕΟΦ γίνεται μεσιτικό γραφείο. Γίνεται Επιτροπή, που θα καθορίζει ποια φάρμακα θα διακινούνται μέσω του ΕΟΦ μέσα απ' τις διάφορες λίστες. Αν η κυβέρνηση ήθελε να μειώσει την πολυφαρμακία, έπρεπε να έχει μία λίστα για όλους. Οχι τη λίστα της ελεύθερης αγοράς και τη λίστα του πτωχοκομείου. Και πρέπει να πω ότι ο ΕΟΦ μετατρέπεται σε αντιπρόσωπο, μεσίτη των πολυεθνικών. Εδώ η κυβέρνηση ανακατανέμει και τα κέρδη. Κατ' αρχήν, είναι γεγονός ότι υπήρχε ένα κλειστό κύκλωμα που διέθετε τα φάρμακα και έπαιρνε μίζες. Δεν καταργεί το κύκλωμα, απλώς συγκεντρώνει σε λιγότερα χέρια τη μίζα. Αν θέλετε, καταργεί τα ενδιάμεσα, κέρδη νόμιμα και παράνομα. Οχι για να τα χτυπήσει ριζικά, αλλά για να τα συγκεντρώσει σε λιγότερα χέρια. Θα χτυπήσει τον μικρομεσαίο μεσίτη. Εδώ δεν κατατάσσω τους φαρμακοποιούς, που είναι μια νόμιμη λειτουργία μέσα στο σύστημα. Βρίσκει όμως λύσεις, με τις μειώσεις στα κέρδη του φαρμακοποιού και να μεγαλώσει τα κέρδη των κυκλωμάτων".

Η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε ότι, όπως δομούνται οι υπηρεσίες υγείας, με τις διατάξεις του νομοσχεδίου, προκύπτει και πρόβλημα δημοκρατίας στις υπηρεσίες υγείας. "Ολο το σύστημα υγείας, είπε, όπως δομείται από την οργάνωση των δημοσίων υπηρεσιών, μέχρι τον μάνατζερ του νοσοκομείου, από τις διορισμένες διοικήσεις, οδηγεί στο ένα πρόσωπο - τον διορισμένο δηλαδή μάνατζερ. Ολο το σύστημα Υγείας, έτσι όπως εξελίσσεται, αποξενώνει τους συνδικαλιστικούς φορείς των γιατρών, του νοσηλευτικού προσωπικού, των εργαζομένων από την όποια παρέμβαση σε όποια άλλη υπόθεση. Είμαστε ριζικά αντίθετοι σε όλη αυτή τη φιλοσοφία, καθώς θα υπάρχει ένα δημόσιο σύστημα και από πίσω θα κρύβεται η σύμβαση με τον ιδιώτη".

Και η Αλ. Παπαρήγα τόνισε: "Εμείς θα καταψηφίσουμε το νομοσχέδιο. Θα το πολεμήσουμε και θα προσπαθήσουμε να χάσει οποιοδήποτε κύρος θα μπορούσε να έχει αυτό το νομοσχέδιο. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα παρέμβουμε κατ' άρθρο και δε θα προσπαθήσουμε έστω επιμέρους πράγματα να περισωθούν. Υπάρχει δυνατότητα αντίστασης; Ναι. Η πλειοψηφία, κατά τη γνώμη μας, των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού είναι αντίθετοι. Αγνοούν, δυστυχώς, οι εργαζόμενοι την κατάσταση. Εάν δεν ξεσηκωθούν οι εκτός νοσοκομείου, το νομοσχέδιο θα περάσει μετά βαϊων και κλάδων. Το θέμα, λοιπόν, είναι να βγει το πρόβλημα προς τα έξω. Αν δε βγει, τα πράγματα είναι άσχημα. Αν, δηλαδή, οι εργαζόμενοι στον κάθε χώρο δουλιάς δεν ξεσηκωθούν για την κατάσταση που έρχεται, τότε θα έχουμε άσχημα πράγματα".

Και η Αλ. Παπαρήγα κατέληξε: "Και να ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο, μπορούμε να ανοίξουμε σοβαρά κανάλια αντίστασης να το πολεμήσουμε και να το ακυρώσουμε στην πράξη".

Ενδιαφέρουσα συζήτηση ακολούθησε μετά την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα.

Γιατρός του "Ιπποκράτειου" χαρακτήρισε δουλεμπόριο τις συνθήκες, κάτω από τις οποίες εργάζονται οι γιατροί στα νοσοκομεία. Μίλησε, επίσης, για ισοπέδωση προς τα κάτω με το νομοσχέδιο, αφού δεν αναγνωρίζεται το διδακτορικό των γιατρών. Ο πρόεδρος του Συλλόγου Ειδικευόμενων Γιατρών κατήγγειλε τις καταστροφικές, όπως σημείωσε, πολιτικές που ακολουθεί η κυβέρνηση στον τομέα της υγείας και αναφέρθηκε στον παρασιτισμό του ιδιωτικού πάνω στο δημόσιο τομέα και την ανεξέλεγκτη δράση των διαγνωστικών κέντρων. Σε μια δεκαετία, είπε, οδηγηθήκαμε σε μια υγεία που κατάντησε εμπόρευμα, ενώ χαρακτήρισε ως καραγκιοζιλίκια τα όσα περιλαμβάνει το νομοσχέδιο για την πρωτοβάθμια περίθαλψη.

Απαντώντας σε παρεμβάσεις ομιλητών, που έθιξαν τα γενικότερα προβλήματα στο χώρο της υγείας στη Θεσσαλονίκη, η ΓΓ του ΚΚΕ υπογράμμισε ότι τα ειδικά θεραπευτήρια του ΙΚΑ πάνε για κλείσιμο. Τέλος, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε τη χρησιμότητα παρόμοιων συζητήσεων, υπογραμμίζοντας την ανάγκη συνέχισης των πρωτοβουλιών της ΚΟΘ του ΚΚΕ για συνεργασία με όλους τους φορείς της πόλης, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με τον καλύτερο τρόπο τα προβλήματα του λαού.