Εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαποί εργάτες βρίσκονται στη χώρα μας παγιδευμένοι, στη μάταιη προσπάθειά τους να βρουν τη "γη της επαγγελίας", μια γη που τους αρνήθηκαν οι πατρίδες τους. Η κατάσταση που αντιμετωπίζουν και που λέξεις όπως "αθλιότητα", σύγχρονη "σκλαβιά", "περιθώριο" μπορούν να την αποδώσουν μόνο ως ένα βαθμό, είναι γενικά γνωστή σε όλους. Γνωστή και στην κυβέρνηση, η οποία προσπαθεί να αποκρύψει με φιέστες - σαν την προχτεσινή στην Παλιά Βουλή - μια πολιτική ενθάρρυνσης του σύγχρονου δουλεμπορίου και προστασίας του όνειδους της "μαύρης εργασίας", που γοργά επεκτείνεται και στο ντόπιο εργατικό δυναμικό. Μάλιστα, αυτή τη φορά η φιέστα οργανώθηκε στα πλαίσια "του πανευρωπαϊκού έτους κατά του ρατσισμού"...

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών σκληραίνουν τη νομοθεσία τους για τους λαθρομετανάστες, ταυτόχρονα με την εμφάνιση ακραίων ρατσιστικών φαινομένων. Οι περιορισμοί πληθαίνουν, μαζί με την ένταση της πιο απάνθρωπης εκμετάλλευσης των σύγχρονων κολασμένων. Στη Γαλλία ο Λεπέν χειροκροτεί τους νέους ρατσιστικούς νόμους. Ο κίνδυνος "εξ αλλοδαπών" εισχωρεί βίαια στις συνειδήσεις. Παρεμβαίνει λοιπόν η Ευρωπαϊκή Ενωση και δημιουργεί ένα ακόμα άλλοθι για αφελείς, ανακηρύσσοντας το 1997... "Ευρωπαϊκό έτος ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία". Η σχετική φιέστα έγινε πριν λίγες μέρες και στη χώρα μας, με την παρουσία όλης της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας, στην αστραφτερή και επίσημη αίθουσα της Παλιάς Βουλής, όπου την ώρα που στο εσωτερικό αγόρευαν, απ' έξω οι μετανάστες ζητούσαν δικαιώματα.

Αρκετοί από τους εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαπούς που βρίσκονται στη χώρα μας, έχουν γίνει συστατικό στοιχείο της καθημερινότητάς μας, αλλά και των θρίλερ των 8.30, που κάποιες φορές "δακρύζουν" για τη μοίρα των άμοιρων και άλλες φορές κραυγάζουν για το εισαγόμενο έγκλημα και τη μαφία. Αλλοδαποί κάθε εθνικότητας μάς ευχαριστούν καθημερινά επειδή σαν λαός δεν είμαστε ρατσιστές ή επειδή είμαστε "λίγο" ρατσιστές. Δουλεύουν για ελάχιστα χρήματα, χωρίς ασφάλιση, δικαιώματα, ωράριο, όπου λάχει. Προσφέρονται πρόθυμα σε κάθε εκμεταλλευτή και με την εκμετάλλευσή τους, δε δίνουν μόνο παράνομο, "μαύρο κέρδος", αλλά και έναν "ιδανικό" στόχο για τον κάθε "δυσαρεστημένο" από τη χειροτέρευση της ζωής του, τη λιτότητα, την ανεργία, την ακρίβεια.

Υποτίθεται, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση σκοπεύει με τα δυο Προεδρικά Διατάγματα που επεξεργάζεται, να νομιμοποιήσει τους αλλοδαπούς. Στην πράξη, όμως, τα έγγραφα που απαιτούνται να προσκομίσει ο αλλοδαπός είναι εμπόδιο στην καταγραφή του. Δεν έχει δικαίωμα να φέρει κοντά του την οικογένειά του. Εγκρίνεται η παραμονή του με στάδια και για μικρά χρονικά διαστήματα, που μπορούν να ανασταλούν κατά βούληση. Παράλληλα, οι εξαιρέσεις γι' αυτούς που εκτελούν αγροτικές εργασίες και τους αλλοδαπούς ναυτικούς, ψαλιδίζουν ακόμα περισσότερο την κατ' επίφαση νομιμοποίηση. Διατηρείται ο απαράδεκτος νόμος 1975, που προβλέπει εξοντωτικές ποινές για τους λαθρομετανάστες και απαλλάσσει με ελάχιστο τίμημα τους εργοδότες που τους εκμεταλλεύονται. Απέναντι στην κυβερνητική υποκρισία, ορθώνεται η απαίτηση για άμεση νομιμοποίηση. Ιδια και πλήρη δικαιώματα με τους Ελληνες εργαζόμενους, σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία. Χτύπημα της "μαύρης εργασίας", με σκληρές ποινές στους εργοδότες. Εξάρθρωση όλων των κυκλωμάτων εμπορίας ανθρώπων. Δημιουργία κέντρων υποδοχής μεταναστών. Παραμονή και των οικογενειών των νομιμοποιημένων.