ΣΤΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΤΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ

Η επέτειος των 48 χρόνων από την υπογραφή της συνθήκης δημιουργίας του ΝΑΤΟ, που έγινε στις 4 Απρίλη του 1949, είναι μια ευκαιρία για έναν απολογισμό της - μισού περίπου αιώνα - ζωής του ιμπεριαλιστικού αυτού οργανισμού και για εκτίμηση του σημερινού του ρόλου. Πολλοί, ανάμεσά τους παλιοί πολέμιοι και σημερινοί θιασώτες του ΝΑΤΟ, κάνουν λόγο δήθεν για "νέα εποχή", για "κόσμο που αλλάζει" και άλλα παρόμοια, που στην ουσία είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος που λέγεται "νέα τάξη πραγμάτων". Που λέγεται καθυπόταξη των λαών στα συμφέροντα των κυρίαρχων ανά τον κόσμο καπιταλιστικών δυνάμεων.

***

Το άλλοθι που επί τόσα χρόνια, από την ίδρυσή του, πρόβαλε, της δήθεν αποτροπής του "σοβιετικού κινδύνου", δεν υπάρχει πλέον, ωστόσο το ΝΑΤΟ όχι μόνο δε διαλύθηκε, αλλά διευρύνεται και εκτός των κλασικών του ορίων, αποκαλύπτοντας τον καθαρά ιμπεριαλιστικό του χαρακτήρα. Το ΝΑΤΟ, σαν εργαλείο που ήταν - και παραμένει - για την κυριαρχία των ΗΠΑ, αναζήτησε και βρήκε άλλες αποστολές - προσχήματα εκτός ορίων του, ώστε όχι μόνο να δικαιολογεί την ύπαρξή του, αλλά να εκπληρώνει και την πραγματική του αποστολή. Μια πρώτη δοκιμή είδαμε στη Γιουγκοσλαβία, παράλληλα μπήκε σε εφαρμογή το δόγμα του "συνεταιρισμού για την ειρήνη". Σήμερα το ΝΑΤΟ χωρίς προσχήματα αποτελεί βασικό εργαλείο για την επιβολή και τη διατήρηση της πολιτικής επικυριαρχίας των ΗΠΑ στον κόσμο, για την επιβολή της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων.

Η ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος και η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης δημιούργησαν νέα κατάσταση στην Ευρώπη και στην ευρύτερη περιοχή της, με αποτέλεσμα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να χρειαστεί να αναπροσαρμόσουν τη στρατηγική τους. Παλιά όνειρα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για έλεγχο των στρατηγικής σημασίας περιοχών, που ανήκαν είτε στην προεπαναστατική Ρωσία είτε στη μετέπειτα Σοβιετική Ενωση, ξαναζωντάνεψαν. Στο παιχνίδι αυτό πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν οι ΗΠΑ, που γνωρίζουν πολύ καλά ότι η όποια μονοκρατορία τους δεν είναι δεδομένη, αλλά πρέπει να στηρίζεται στη συνεχή επιβεβαίωσή της.

***

Η νέα του στρατηγική έχει δύο βασικούς άξονες. Ο ένας είναι η "κατάκτηση" των χωρών που ανήκαν στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας και ο άλλος η εδραίωση του ρόλου του ΝΑΤΟ ως παγκόσμιου χωροφύλακα του ιμπεριαλισμού. Ο πρώτος ήδη έχει ξεκινήσει να εφαρμόζεται, με τη διείσδυσή του στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, ενώ πιο δειλά είναι, προς το παρόν τουλάχιστον, τα βήματά του προς τα κράτη που προήλθαν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Ο "Δούρειος Ιππος" αυτής της διείσδυσης είναι ο λεγόμενος Συνεταιρισμός για την Ειρήνη, δηλαδή της στρατιωτικής συνεργασίας του ΝΑΤΟ με χώρες του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας. Ο δεύτερος άξονας της νέας στρατηγικής του ΝΑΤΟ, αυτός του παγκόσμιου χωροφύλακα, έχει αρχίσει να εδραιώνεται και στα πλαίσια αυτά υπάγεται και η μετατροπή του ΟΗΕ σε μηχανισμό νομιμοποίησης του επεμβατικού ρόλου του ΝΑΤΟ.

***

Πεδίο γενικής δοκιμής της νέας δομής και του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ αποτέλεσε η Βοσνία. Οι δυνάμεις της IFOR (επιβολής της ειρήνης), που έχουν καταλάβει τη Βοσνία, αποτελούν στην πραγματικότητα τις πρώτες ΝΑΤΟικές ευέλικτες πολυεθνικές δυνάμεις ταχείας επέμβασης. Η άφιξη και ανάπτυξή τους στη Βοσνία σηματοδότησε το πέρασμα σε μια νέα φάση συγκρότησης και δράσης των στρατιωτικών δυνάμεων των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ για να παίξουν το ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα για την εφαρμογή ανά τον κόσμο των σχεδίων της "νέας τάξης πραγμάτων". Ενας άλλος στρατός, που δεν έχει σχέση με τους στρατούς που γνωρίζουμε, δημιουργείται. Ενας στρατός, που θα είναι στη διάθεση των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ για την επιβολή των σχεδίων τους, που θα είναι εξ ολοκλήρου μισθοφορικός και θα στηρίζεται σε εθελοντές.

Υπό αυτές τις συνθήκες οι ελληνικές κυβερνήσεις, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αναζητούν το "σύγχρονο ρόλο" της Ελλάδας στα θανατηφόρα πλοκάμια του ΝΑΤΟ. Εμπλέκουν τη χώρα στα τυχοδιωκτικά ιμπεριαλιστικά παιχνίδια. Η απόφαση για αποστολή Ελλήνων στρατιωτών στη Βοσνία αρχικά και τώρα στην Αλβανία σηματοδοτεί μια πολύ επικίνδυνη εκτροπή. Ταυτόχρονα μετατρέπεται η χώρα σε μεσίτη του ΝΑΤΟ για την επέκτασή του στα Βαλκάνια. Η Ελλάδα μπαίνει πια ενεργά στο παιχνίδι με τη φωτιά που παίζουν οι ιμπεριαλιστές στην περιοχή. Οχι μόνο δίνει "γην και ύδωρ", όπως ήδη γινόταν εδώ και χρόνια, αλλά και έμψυχο υλικό προς... κατανάλωση. Επιδίωξη της κυβέρνησης και συνειδητή επιλογή της είναι η "αναβάθμιση" της εξάρτησης της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και η προσαρμογή της στις συνθήκες της "νέας τάξης πραγμάτων", στα πλαίσια της διεκδίκησης ρόλου για τον εαυτό της στην περιοχή.

***

Δε διστάζουν μάλιστα να προβάλλουν αυτή την παγίδευση της χώρας στα ΝΑΤΟικά πλοκάμια σαν "μονόδρομο" και εξαιτίας του ανταγωνισμού που υπάρχει με την Τουρκία. "Αν δε σπεύσουμε εμείς, λένε, θα καταλάβουν το κενό οι Τούρκοι". Μετατρέπουν έτσι το ΝΑΤΟ σε επικυρίαρχο στην περιοχή. Και όλα αυτά γνωρίζοντας ότι στα σχέδια της "συμμαχίας" είναι εκ προοιμίου επιζήμια για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Γνωρίζουν πολύ καλά, το ομολογούν εξάλλου, ότι στα σχέδια του ΝΑΤΟ περιλαμβάνεται και αυτό της επιβολής στο Αιγαίο μιας ειρήνης τύπου Βοσνίας, δηλαδή στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ, στην ουσία υπέρ της Τουρκίας, σε ενδεχόμενη ελληνοτουρκική κρίση.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση η μόνη διέξοδος που προβάλλει είναι η απόρριψη της λογικής ότι η υποταγή είναι μονόδρομος. Πολύ περισσότερο που η υποταγή στα ΝΑΤΟικά σχέδια έχει αποδειχθεί, και διαρκώς αποδεικνύεται, καταστροφική για την Ελλάδα. Δεν υπάρχουν πλέον ούτε τα περιθώρια, αλλά ούτε και τα προσχήματα και τα άλλοθι. Εξάλλου, οι δικαιολογίες που προβάλλονται είναι χωρίς αντίκρισμα, γιατί η πρόσδεση στο ΝΑΤΟικό άρμα είναι συνειδητή επιλογή των ελληνικών κυβερνήσεων αφού έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα τα οποία έχουν ταχθεί να υπηρετούν ως τοποτηρητές τους.

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ