Αυτό δα έλειπε, η κυβέρνηση των "ζήτω η ΕΕ" και των διαγγελμάτων του τύπου "το οικονομικό Σύνταγμα της χώρας είναι το Μάαστριχτ" να μην έβρισκε... εθνικά ανεξάρτητο (!) μανδύα, ώστε να παραδώσει στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών - και τυπικά - κάθε δικαιοδοσία σχετικά με την άσκηση κοινοτικής πολιτικής που άπτεται εθνικών θεμάτων. Βέβαια, στην πορεία προς τη Διακυβερνητική Διάσκεψη, όπου οι "15" σχεδιάζουν να συντάξουν το περίφημο "Μάαστριχτ 2", ήταν αναμενόμενη η υποταγή της ελληνικής κυβέρνησης στις προσταγές του γαλλογερμανικού άξονα. Υποταγή, που συνίσταται και στην απεμπόληση του δικαιώματος του "βέτο" στις αποφάσεις της Κομισιόν, μέσω της λεγόμενης "ευελιξίας" στη λήψη των αποφάσεων, αλλά και της θεσμικής κατοχύρωσης των "πολλαπλών ταχυτήτων" μέσα στην ΕΕ.

Εκείνο όμως που πραγματικά είναι άξιο σημείωσης σχετίζεται με τον τρόπο που η κυβέρνηση έχει σχεδιάσει να πλασάρει εντός των συνόρων αυτή την άκρως "εκσυγχρονιστική" υπόκυψη. Αν και το σενάριο είναι πολυδουλεμένο, τουτέστιν "έξω βαράμε προσοχές - μέσα στο παίζουμε ανένδοτοι", η εφευρετικότητά του έγκειται στην ουσία της μεθόδευσης. Εχουμε και λέμε λοιπόν: Πρώτον, η κυβέρνηση θα εμφανίζεται πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια της Διακυβερνητικής "κατηγορηματικά αντίθετη" στην κατάργηση της ομοφωνίας στη λήψη των αποφάσεων για θέματα "εθνικής σημασίας" ή για θέματα που, όπως αναφέρεται, άπτονται του "ζωτικού χώρου" μας. Δεύτερον, ενώ εγχωρίως η κυβέρνηση θα ανεμίζει την "παντιέρα" της ομοφωνίας, κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης θα γίνει πιο... επεξηγηματική περί του τι εννοεί όταν μιλά για ομοφωνία. Τρίτον, και εδώ βρίσκεται το "ζουμί", η κυβέρνηση προτείνει και δέχεται το όριο της ομοφωνίας να περιοριστεί στο διαδικαστικό μέρος κάθε ζητήματος "εθνικής σημασίας" και όχι στην επί της ουσίας συζήτηση και απόφαση του εκάστοτε θέματος!

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ας δώσουμε ένα, υποθετικό, παράδειγμα. Οτι έρχεται προς συζήτηση στην ΕΕ το θέμα που αφορά την Τελωνειακή Ενωση μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας. Η Ελλάδα ζητά από τους υπόλοιπους "εταίρους" της να αποφασίσουν - πριν τη συζήτηση του θέματος - αν στο εν λόγω θέμα η τελική απόφαση θα ληφθεί με ομοφωνία ή πλειοψηφία. Αν στο προκαταρκτικό, διαδικαστικό μέρος αποφασίσουν το δεύτερο, τότε ούτε γάτα ούτε ζημιά! Η "εθνικά ανεξάρτητη" κυβέρνηση θα πάει σε μια συνεδρίαση όπου θα μειοψηφήσει, αλλά η απόφαση της πλειοψηφίας των "εταίρων" θα γίνει πολιτική της ΕΕ, αφού η ίδια θα τους έχει, προκαταρκτικά, εκχωρήσει αυτό το δικαίωμα. Ελεος!