Η κυβέρνηση δείχνει αδύναμη να παρέμβει, ενώ το οικονομικό της επιτελείο βρίσκεται σε κατάσταση πανικού, καθώς απειλούνται με κατάρρευση και τα όποια αποτελέσματα πέτυχε στο μέτωπο του πληθωρισμού τα δυο τελευταία χρόνια. Ηδη, ο ίδιος ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας ομολογεί ότι ο στόχος του 5% για το '96 έχει ξεπεραστεί και τώρα "αισιοδοξεί" ότι δε θα πάει πάνω από 7%.

Το κράτος με την πολιτική της πλήρους απελευθέρωσης των αγορών τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ, έχει παροπλιστεί εθελοντικά από κάθε μηχανισμό παρέμβασης στην αγορά και την έχει αφήσει ξέφραγο αμπέλι στα κερδοσκοπικά κυκλώματα. Και όσοι ακόμα μηχανισμοί έχουν διατηρηθεί, για τα μάτια του κόσμου, είναι παράλυτοι είτε λόγω της γραφειοκρατίας, είτε λόγω αφαίρεσης των αρμοδιοτήτων τους. Ταυτόχρονα, καταρρέουν και τα περί ανταγωνισμού, που θα ωφελήσει τον καταναλωτή. Ενα παράδειγμα. Πριν από λίγες μέρες το "καρτέλ της πατάτας", όπως ονομάζεται το κύκλωμα των μεγαλεμπόρων - μεσαζόντων, αποφάσισε να ανεβάσει την τιμή κατά 30 περίπου δραχμές. Το υπουργείο Ανάπτυξης, για να αντιμετωπίσει την κατάσταση, έδωσε εντολή για την εισαγωγή πατάτας από την Τουρκία και την Αίγυπτο. Ομως, από το Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο δηλώθηκε ότι, με τις σημερινές δυνατότητες, ο έλεγχος στις εισαγόμενες πατάτες δεν μπορεί να γίνει σε λιγότερο από δέκα μέρες. Οσο χρειάζονται οι κερδοσκόποι για να κάνουν την μπάζα τους. Ακριβώς το ίδιο έγινε και με τα μαρούλια, όταν το υπουργείο έδωσε εντολή για εισαγωγή από Βουλγαρία, για να αντιμετωπιστεί η έλλειψη (πραγματική και τεχνητή) και η μεγάλη αύξηση της τιμής τους.

Λίγο πριν τις αυξήσεις των τιμών στα οπωρολαχανικά, είχαμε την αύξηση της τιμής του λαδιού, που έφτασε τις 2.000 δραχμές το κιλό και μπορεί να φτάσει σε αφύσικα ύψη το επόμενο διάστημα, ως το καλοκαίρι. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μεγάλη αύξηση στις τιμές πώλησης σημειώθηκε σε μια περίοδο που οι παραγωγοί πουλούσαν το λάδι στους εμπόρους κατά 50-100 δραχμές φθηνότερα. Και μιλάμε για ένα προϊόν που, λόγω των διατροφικών συνηθειών και της μεγάλης ζήτησης, επηρεάζει άμεσα και ιδιαίτερα την πορεία του πληθωρισμού. Μόνο η τελευταία αύξηση στις τιμές του λαδιού είχε ως συνέπεια την επιβάρυνση του τιμαρίθμου με μία σχεδόν μονάδα, όσο δηλαδή ήταν η ελάφρυνσή του, κατά την περίοδο των εκπτώσεων σ' ολόκληρη τη χώρα.

Η εικόνα της ασυδοσίας συμπληρώνεται με τις αυξήσεις στη βενζίνη. Μέχρι σήμερα, αρχές Απρίλη, έχουν γίνει επτά ανατιμήσεις στα υγρά καύσιμα. Αν κρίνει κανείς από τις δηλώσεις των εκπροσώπων των μεγάλων εταιριών εμπορίας πετρελαιοειδών, τότε μέσα στη Μεγάλη Βδομάδα θα έχουμε και άλλη αύξηση, που θα οδηγήσει την τιμή της σούπερ πάνω από 223-225 δραχμές στο Λεκανοπέδιο, ενώ στα πρατήρια της επαρχίας η τιμή θα είναι κατά έντεκα ως δώδεκα δραχμές μεγαλύτερη.

Η πρόθεση των εταιριών είναι σαφής και δεν έχει καμιά σχέση με τις διεθνείς τιμές. Θέλουν να βάλουν κάποια δισεκατομμύρια επιπλέον στα ταμεία τους, εκμεταλλευόμενες την αύξηση της ζήτησης που θα σημειωθεί λόγω της μεγάλης εξόδου για το Πάσχα.

Στις οφθαλμοφανείς κερδοσκοπικές κινήσεις η κυβέρνηση απαντά με εκκλήσεις προς τους κερδοσκόπους, απ' τους οποίους ζητάει να δείξουν κατανόηση και να μετριάσουν τις απαιτήσεις τους... Ακόμα και τα "τελεσίγραφα" περί ορισμού ανώτατης τιμής μένουν χωρίς αντίκρυσμα. Εξάλλου οι κερδοσκόποι είναι έτοιμοι να εκμεταλλευτούν ακόμη και αυτό το ενδεχόμενο, αφού όλοι θα πουλάνε στην ανώτατη τιμή.

Οσον αφορά στα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα, η κυβέρνηση δεν κατέθεσε μόνο τα όπλα που είχε με τους μηχανισμούς παρέμβασης στην αγορά. Πρόσφερε και μια άλλη σπουδαία υπηρεσία στους κερδοσκόπους, με την ουσιαστική διάλυση των συνεταιρισμών. Γιατί, σε τέτοιες καταστάσεις, αν υπήρχαν γεροί συνεταιρισμοί, θα μπορούσαν να παίξουν καθοριστικό ρόλο, όχι μόνο για την προστασία των παραγωγών, αλλά και των καταναλωτών. Οσον αφορά στην αγορά των καυσίμων εκεί η κυβέρνηση όχι μόνο δε δείχνει διάθεση να αξιοποιήσει τα ελάχιστα μέσα παρέμβασης που της έχουν απομείνει, μετά το νόμο για την πλήρη απελευθέρωση, αλλά αντίθετα ανακοινώνει ότι παραιτείται και απ' αυτά. Αυτό δείχνει με την απόφασή της να δρομολογήσει την ιδιωτικοποίηση των κρατικών διυλιστηρίων και να περιορίσει την εμπορική τους δραστηριότητα. Γιατί αν έγκαιρα είχε αποδεχτεί τις προτάσεις των εργαζομένων για ανάπτυξη του εμπορικού δικτύου των ΕΛΔΑ και της ΕΚΟ με την ίδρυση νέων πρατηρίων, τώρα θα μπορούσε να εξισορροπήσει κάπως την κατάσταση.

Οπως και να 'χει αυτός που πληρώνει τη "νύφη" θα είναι ο εργαζόμενος, που βλέπει να εξανεμίζεται το εισόδημά του, χωρίς να καταφέρει να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για το πασχαλινό τραπέζι και την κάλυψη των στοιχειωδέστερων αναγκών του. Εξάλλου, η κατάσταση που αντιμετωπίζει στην αγορά σήμερα, τον κάνει να θυμηθεί ότι το μοναδικό "εμπόρευμα" που συνεχίζει να βρίσκεται σε συνεχή και σκληρή διατίμηση είναι η εργασία. Και για τη διατίμηση αυτή συνηγορούν όλοι οι θιασώτες της πλήρους και χωρίς όρους "απελευθέρωσης". Επαληθεύοντας έτσι, για μια ακόμη φορά, ότι στο πεδίο της πολιτικής η σοφή λαϊκή ρήση "τα καλά και συμφέροντα" έχει βαθύ ταξικό περιεχόμενο.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, καλείται να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της δικής της πολιτικής, αφού η "απελευθέρωση" της αγοράς δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο, ως απελευθέρωση της κερδοσκοπίας και της αισχροκέρδειας