Οι ανούσιες και χάρη του ανελέητου πολέμου για το μοίρασμα της εξουσίας, εσωκομματικές αντιπαραθέσεις στο Εθνικό Συμβούλιο χτες και στην Κεντρική Επιτροπή σήμερα, δεν μπορούν να αποκρύψουν ότι το κυβερνών κόμμα "διολισθαίνει" ολοταχώς σε μια άγρια συντηρητικοποίηση.

Η ισχυρή αυτή τάση έχει οδηγήσει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην πρωτοπορία της εφαρμογής των πλέον νεοφιλελεύθερων επιλογών. Ο ζήλος της κυβέρνησης Σημίτη να ανταποκριθεί στην αποστολή που της έχουν αναθέσει τα "μεγάλα αφεντικά", κάνουν ακόμα και τη νεοσυντηρητική πολιτική της ΝΔ να φαντάζει πολύ χλωμή και "καθυστερημένη". Ακόμα και οι πλέον άγριοι νεοφιλελεύθεροι (Ανδριανόπουλος, Μάνος κ.ά.) υποκλίνονται μπροστά στην πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη.

Ομολογουμένως δεν έχουν άδικο. Στο σύντομο διάστημα της θητείας της η κυβέρνηση Σημίτη "προώθησε" με "ικανοποιητικούς ρυθμούς" την εφαρμογή σκληρών νεοφιλελεύθερων και αντιλαϊκών επιλογών. Αλλωστε για αυτό τα μεγάλα αφεντικά και η οικονομική ολιγαρχία δε διστάζουν να εμφανίζονται ανοιχτά στο πλευρό της και να της παρέχουν απλόχερα τη στήριξή τους.

Η κυβέρνηση Σημίτη προχώρησε την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ και προετοιμάζει πυρετωδώς αυτή της ΔΕΠ και άλλων ΔΕΚΟ και τραπεζών. Παράλληλα, κλείνει με αξιοσημείωτη σπουδή το ένα μετά το άλλο τα "μεγάλα έργα", προφανώς για να εξασφαλίσει την εύνοια των μεγαλοεργολάβων για την παραμονή της στην εξουσία. Με τη βοήθεια της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ επέβαλε τη μονόπλευρη για τους εργαζομένους λιτότητα για τα επόμενα δύο χρόνια. Επέδειξε και συνεχίζει πρωτοφανή αδιαλλαξία απέναντι στους συνταξιούχους, τους οποίους εμπαίζουν αισχρά. Την ίδια αντιλαϊκή αδιαλλαξία δείχνει και απέναντι στην αγωνιώδη κραυγή των αγροτών, οι οποίοι ψηλαφούν ήδη το ξεκλήρισμά τους. Ο κατάλογος της αντιλαϊκής στάσης της κυβέρνησης είναι μακρύς...

Η κυβέρνηση Σημίτη έχει όμως να επιδείξει περγαμηνές απέναντι στην οικονομική ολιγαρχία και σε άλλους τομείς. Η πλέον χαρακτηριστική είναι η στάση του στη σύνοδο κορυφής των "15" του Τορίνο, με την οποία τέθηκαν οι κατευθύνσεις για τη Διακυβερνητική Διάσκεψη. Ο πρωθυπουργός αποδέχτηκε την κατάργηση του βέτο, την ισοτιμία των κρατών - μελών, την επέκταση της αρχής της πλειοψηφίας στη λήψη των αποφάσεων κοκ.

Το χειρότερο είναι ότι κανένα από τα "διαφωνούντα" κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν άρθρωσε κάποια λέξη αντίρρησης. Αντίθετα όλα διατυμπανίζουν σε κάθε ευκαιρία την προσήλωσή τους στο πρόγραμμα σύγκλισης και τους "δείκτες" της Συνθήκης του Μάαστριχτ...

Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο ότι αν και έχουν περάσει δύο και πλέον μήνες από την κρίση στα Ιμια κανένα από τα διαφωνούντα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν έχει θέσει την ουσία του ζητήματος, η οποία δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι το Αιγαίο τίθεται σε καθεστώς συγκυριαρχίας με τη συγκατάθεση και συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης.

Ομως την ίδια στιγμή αρκετοί από αυτούς, όπως ο Γερ. Αρσένης, ο Ε. Βενιζέλος κ.ά., χρησιμοποιούν την κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις για να καλλιεργήσουν ένα "πατριωτικό" προφίλ χάρη των εσωκομματικών αντιπαραθέσεων και αφήνουν στο απυρόβλητο την πολιτική υποτέλειας και υποταγής στις ΗΠΑ και την ΕΕ.

Παρά την ταχύτητα που η κυβέρνηση Σημίτη οδεύει σε αντιλαϊκές και νεοσυντηρητικές επιλογές, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, στη συντριπτική τουλάχιστον πλειοψηφία τους, που συγκεντρώθηκαν το Σαββατοκύριακο στις συνεδριάσεις των δύο κορυφαίων οργάνων, δεν τα απασχολεί η ουσία της πολιτικής που υλοποιεί η κυβέρνηση. Η προσοχή τους είναι στραμμένη στη μοιρασιά των λαφύρων της εξουσίας, στη διατήρησή της και στη διαμάχη μεταξύ των ομάδων, με αποκλειστικό σκοπό τη διατήρηση και την επέκταση των "κεκτημένων".

Μόνο αφελείς πιστεύουν ότι οι εσωκομματικές διαμάχες γίνονται για απόψεις πολιτικές και θέσεις.

Παράλληλα όμως η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι η πολιτική που εφαρμόζει, έχει ως ορατό και άμεσο αποτέλεσμα το ξέκομμα και την απομόνωση από λαϊκά στρώματα που "παραδοσιακά" στήριζαν το ΠΑΣΟΚ. Την πραγματικότητα αυτή δε διστάζουν να την επισημαίνουν δημόσια ηγετικά στελέχη όπως ο Κ. Σκανδαλίδης,ενώ άλλοι όπως ο Α. Τσοχατζόπουλος επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν αυτή την εξέλιξη για να προωθήσουν τις θέσεις τους στο εσωκομματικό παιχνίδι, εμφανιζόμενοι, στα λόγια, ως περισσότερο "κοινωνικά ευαίσθητοι". Ο υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης συνηθίζει να στήνει στον τοίχο το νεοφιλελευθερισμό στα λόγια, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει αντιδράσει σε κανένα αντιλαϊκό μέτρο ή νομοσχέδιο.

Την τάση αυτή τη γνωρίζει πολύ καλά και ο Κ. Σημίτης ο οποίος "παρήγγειλε" την περασμένη εβδομάδα στον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου,να επιταχύνει τη λήψη αποφάσεων για τους χαμηλοσυνταξιούχους, αλλά μόνο και μόνο για να τις εξαγγείλει πριν το συνέδριο και να ενισχύσει το "φιλολαϊκό" του προφίλ. Βέβαια, όπως προέκυψε από τις δηλώσεις του υπουργού Εργασίας, Ε. Γιαννόπουλου, η κυβέρνηση δεν πρόκειται να ικανοποιήσει το βασικό αίτημα των συνταξιούχων για σύνδεση των συντάξεων με τα 20 ημερομίσθια, αλλά θα δώσει αυξήσεις λίγο πάνω απ' ό,τι είναι σήμερα!. Με άλλα λόγια, πολύ τους καίει το γεγονός ότι ακόμα και παραδοσιακοί ψηφοφόροι τους γυρίζουν τις πλάτες, αλλά αυτή την εξέλιξη επιλέγουν να την αντιμετωπίσουν με το να γίνουν περισσότερο αρεστοί στην οικονομική ολιγαρχία και τα αφεντικά των ΜΜΕ. Είναι προφανές ότι από τις διαφωνίες στο ΠΑΣΟΚ οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα θετικό για αυτούς.

Αυτός είναι ο δρόμος που έχουν χαράξει και ακολουθούν με συνέπεια. Αυτή όμως η νεοσυντηρητική πορεία δεν απασχολεί το στελεχικό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ που συγκεντρώθηκε το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα. Τόσο το χειρότερο για αυτούς.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ