Οταν, η κατάργηση της επετηρίδας διορισμού, η διάλυση της ενιαίας δημόσιας δωρεάν παιδείας, η κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, η ιδιωτικοποίηση της παιδείας μέσω της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, δεν αποτελούν απλά προτάσεις του ΟΟΣΑ, του ΑΣΕΠ, του ΥΠΕΠΘ, αλλά επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οταν, οι κοινωνικές δαπάνες συνεχώς μειώνονται, δύο στους τρεις εκπαιδευτικούς αναγκάζονται, χωρίς να το θέλουν, να κάνουν 2 και 3 δουλιές και οι αντιασφαλιστικοί νόμοι παραμένουν, οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν δικαίωμα να παλεύουν χωριστά, τη στιγμή, μάλιστα, που το σύνολο σχεδόν των προβλημάτων - αιτημάτων τους είναι κοινά.

***

Καλό θα ήταν η πρωτοβουλία αυτή να παιρνόταν στην αρχή της χρονιάς. Με ευθύνη των συγκεκριμένων συσχετισμών δυνάμεων στα ΔΣ και των δύο Ομοσπονδιών δεν έγινε. Ομως έστω και τώρα δεν είναι αργά. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι δε θα σταματήσει εδώ. Η 8η του Μάη με τη μεγάλη συμμετοχή τόσο στην απεργία όσο και στα κατά τόπους συλλαλητήρια θα πρέπει να είναι η αρχή για παραπέρα κοινή αγωνιστική προοπτική.

Θανάσης ΓΚΕΣΟΥΛΗΣ

μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ