"Η Θράκη αλλάζει πρόσωπο", ήταν ο κεντρικός τίτλος της εφημερίδας "Εξόρμηση" προχτές, τη μέρα, δηλαδή, που τελείωναν οι παραστάσεις του περιοδεύοντος κυβερνητικού θιάσου στην περιοχή. Παραστάσεις που τελικά άφησαν, απλά, μια ακόμα πικρή γεύση στους κατοίκους, καθώς εξαρχής ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε πως αυτή τη φορά στόχος της κυβέρνησης δεν είναι καν "το μοίρασμα υποσχέσεων και ο κατακερματισμός των περιορισμένων πόρων για να είναι όλοι ευχαριστημένοι". Οχι, δηλαδή, πως δε μοιράστηκαν υποσχέσεις και δεν επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι τελικά όλοι κάτι θα πάρουν. Αλλά μπροστά στον πακτωλό των δισεκατομμυρίων, που ευθέως ανακοινώθηκε ότι δίνονται ήδη στο μεγάλο κεφάλαιο, ή σε υποδομές που στοχεύουν στην εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου, αυτά που προορίζονται για ενίσχυση του μέσου Θρακιώτη είναι τόσο λίγα, που ακόμα και οι επιτελείς της κυβέρνησης δεν έκριναν σκόπιμο να αναφερθούν αναλυτικά σ' αυτά. Αντίθετα από τους ίδιους περίσσεψαν οι αναφορές στην περίφημη πολιτική της διείσδυσης στην "ενδοχώρα", όπως αποκαλούν εσχάτως το χώρο όπου συντελείται η νέα καπιταλιστική επιδρομή, τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες στα βόρεια σύνορά μας, τώρα, που κατά πως είπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός στις Σάπες, "δεν υπάρχει πια το παραπέτασμα"! "Εδώ, είπε, ο Κ. Σημίτης, πρέπει να γίνει το ορμητήριο της παρουσίας μας στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή".

Αυτό το "μας", βέβαια, ο πρωθυπουργός δεν μπήκε στον κόπο να το αναλύσει, για να μπορέσει να καταλάβει ο Θρακιώτης έστω που συμφωνεί με την πολιτική της διείσδυσης, πώς θα χρησιμεύσει σαν δικό του "ορμητήριο" ο οδικός άξονας Ελσίνκι - Αλεξανδρούπολη ή ο άξονας Δρέσδη - Κωνσταντινούπολη στον οποίο θα καταλήγουν οι τρεις κάθετοι άξονες της Θράκης. Ποια προϊόντα θα διακινούνται σ' αυτούς τους δρόμους, ποιες δυναμικές καλλιέργειες θα αναπτυχθούν στην περιοχή, σε ποιους θα ανήκουν οι νταλίκες, τις οποίες σίγουρα οι Θρακιώτες θα τις βλέπουν να περνούν. Τι θα μείνει τελικά για τους Θρακιώτες όταν τελειώσουν τα έργα κατασκευής δρόμων; Ο πρωθυπουργός προσπέρασε - δεν αναφέρθηκε καν - στο γεγονός ότι ακόμα και οι βιομηχανίες και βιοτεχνίες ιματισμού που επιδοτούμενες εγκαταστάθηκαν για λίγο στη Θράκη, τώρα μετακόμισαν στη Βουλγαρία όπου βρίσκουν φτηνότερα εργατικά χέρια. Προσπέρασε - δεν αναφέρθηκε καν - στο γεγονός ότι παραδοσιακές καλλιέργειες της περιοχής (καπνός, βαμβάκι, στάρι) χάνονται εξαιτίας των απαγορεύσεων που από κοινού με την Ευρωπαϊκή Ενωση επιβάλει η κυβέρνησή του. Αναφέρθηκε, βέβαια, στην ανάγκη "αναδιαρθρώσεων" στην αγροτική παραγωγή ώστε να επιτευχθεί "ολοκληρωμένη εκμετάλλευση των καλλιεργειών" διά μέσου της "συνεργασίας με δυναμικές επιχειρήσεις τροφίμων". Αλήθεια, υπάρχει μια "δυναμική" επιχείρηση τροφίμων στη χώρα μας που να μην είναι εξαγορασμένη από τις πολυεθνικές του κλάδου; Ποιες ακριβώς καλλιέργειες έχει στο νου της η κυβέρνηση; Το περίφημο σπανάκι, που όπως λένε οι ντόπιοι προπαγανδιστές της θα μεταφέρεται αεροπορικώς αυθημερόν στην αγορά του Μονάχου;

"Δεν μπορεί η Θράκη να γίνει όαση σήμερα στην Ελλάδα" είχε δηλώσει την Παρασκευή επισκεπτόμενη την περιοχή η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, σημειώνοντας πως δεν πρέπει να καλλιεργούνται αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει τοπική ανάπτυξη προς όφελος του λαού, όταν στην Ελλάδα η όποια ανάπτυξη γίνεται δεν είναι προς όφελος του λαού, αλλά υπέρ των λίγων και των κερδών τους. Μια προσεκτική ματιά στις εξαγγελίες της κυβέρνησης επιβεβαιώνει και αυτήν την εκτίμηση του ΚΚΕ. Και κάνει να φαίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη για διεκδίκηση, από το λαϊκό κίνημα και τις οργανώσεις του, μιας πολιτικής που μπορεί να οδηγεί σε ανάπτυξη προς όφελος του λαού μόνο αν προβλέπει μέτρα στήριξης της αγροτικής οικονομίας και γενικότερα της παραγωγικής βάσης της χώρας (βιομηχανικής και βιοτεχνικής). Στη Θράκη, η ανάγκη αυτή έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια του επιτακτικού.