Μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για τη δημοσιογραφική δεοντολογία και τη δημοκρατία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έγινε, χτες, στην Ενωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθήνας (ΕΣΗΕΑ). Κύριοι ομιλητές, δύο προσκεκλημένοι Ιταλοί δημοσιογράφοι, ο Βιτόριο Ροϊντι,πρόεδρος της Ιταλικής Ομοσπονδίας Τύπου και ο Αντόνιο Βελούτο,υπεύθυνος των διεθνών σχέσεων της ίδιας Ομοσπονδίας.

Παρουσιάστηκε η τελική διακήρυξη, αποτέλεσμα δύο συναντήσεων στο Μιλάνο (Μάρτης 1993 και Μάρτης 1995) αντιπροσώπων δημοσιογραφικών ενώσεων από 15 ευρωπαϊκές χώρες. Εξετάστηκαν ζητήματα τα οποία απασχολούν τους ανθρώπους που ασχολούνται με τη δημοσιογραφία. Διατυπώθηκαν ερωτήματα που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, όπως: Υπάρχει πλήρης ελευθερία, όχι του Τύπου των εκδοτών - επιχειρηματιών, αλλά των ίδιων των δημοσιογράφων; Πότε αυτή η περιβόητη ελευθερία μετατρέπεται σε ασυδοσία; Γίνεται, δηλαδή, κατάχρηση του δικαιώματος της ενημέρωσης; Μπορούν οι δημοσιογράφοι να είναι πάντα αντικειμενικοί; Πρέπει να προφυλάσσουν τις πηγές τους και σε ποιες περιπτώσεις επιβάλλεται να τις αποκαλύπτουν; Πώς θα υπερασπίσουμε το δικαίωμα του πολίτη στην ενημέρωση;

Οι Ιταλοί συνδικαλιστές ανέφεραν ότι στη χώρα τους υπάρχουν δύο τύποι δημοσιογραφικών οργανώσεων. Η μία διαπραγματεύεται με τους εκδότες τις συμβάσεις εργασίας των δημοσιογράφων και η άλλη ασχολείται με θέματα δεοντολογίας και καθορίζει τους τρόπους εισαγωγής στο δημοσιογραφικό επάγγελμα.

Συζήτηση έγινε και για τις διάφορες προσφορές των εφημερίδων. Οι Β. Ροϊντι και Α. Βελούτο έφεραν για παράδειγμα το περιστατικό που είχε συμβεί πριν ένα μήνα με την εφημερίδα "Ουνιτά". Ηταν η μόνη εφημερίδα που κυκλοφόρησε σε μέρα απεργίας των εργαζομένων στον Τύπο. Κυκλοφόρησε χωρίς ειδήσεις, μόνο με το κείμενο ταινίας του Μπερνάντο Μπερτολούτσι και προσφορά την κασέτα της ταινίας. "Η κίνηση αυτή δεν αντιμετωπίστηκε θετικά - τόνισαν. Η εφημερίδα στην ουσία ήταν το περιτύλιγμα της κασέτας. Μπορεί ο αριθμός των φύλλων να αυξάνεται, αλλά η ιταλική δημοσιογραφία δεν πάει μπροστά".