Ως "τσέχικο θαύμα" παρουσιαζόταν μέχρι προχτές, από τους διάφορους σχολιαστές, η πορεία της Τσεχίας. Ηταν, σύμφωνα με τον Τύπο των καπιταλιστικών χωρών, το παράδειγμα προς μίμηση, για όλες τις "μετακομμουνιστικές" κοινωνίες των πρώην σοσιαλιστικών χωρών. Η καπιταλιστική παλινόρθωση προχωρούσε γοργά και ουσιαστικά ανεμπόδιστα. Οι κεφαλαιοκράτες της Δύσης - ιδιαίτερα οι Γερμανοί - έκαναν τη βόλτα τους κι αν έβρισκαν τίποτε του γούστου τους το αγόραζαν (τρόπος του λέγειν, δηλαδή). Ο πρωθυπουργός ήταν ένας τεχνοκράτης, θαυμαστής της Θάτσερ και ιδιαίτερα ρεαλιστής... Οι επερχόμενες εκλογές δεν παρουσίαζαν το παραμικρό πρόβλημα, για τους αναλυτές. Το βεβαίωναν, άλλωστε, και οι δημοσκοπήσεις.

Ελα, όμως, που όλοι τους και όλες έπεσαν έξω! Το κόμμα του ...ρεαλιστή πρωθυπουργού αποδοκιμάστηκε. Και το σπουδαιότερο, η κοινοβουλευτική δύναμη του Κομμουνιστικού Κόμματος Τσεχίας - Μοραβίας υπερδιπλασιάστηκε, ενώ κάποιοι ...ανανεωτές της Αριστεράς, που αποπειράθηκαν να διαλύσουν και το ΚΚ, δεν κατάφεραν να εκπροσωπηθούν στο Κοινοβούλιο.

Οχι, δεν έχουμε αυταπάτες για τις από δω και πέρα εξελίξεις στην Τσεχία. Οι μεγάλες δυσκολίες και τα τεράστια προβλήματα παραμένουν. Δυναμώνει, όμως, και μάλιστα αποφασιστικά και η αντίσταση του τσέχικου λαού και αυτό είναι το πλέον ελπιδοφόρο.