Το 1989 χάσανε το μισό πευκοδάσος της περιοχής. Τότε το χωριό τους η Αγία Αννα, γλίτωσε από θαύμα. Ομως άλλες γειτονικές κοινότητες όπως το Γούμερο Ηλείας δεν ήταν τόσο τυχερές. Ακόμα και σήμερα βιώνουν τις συνέπειες της μεγάλης καταστροφής, χαμένες περιουσίες, πραγματικό ξεκλήρισμα. Οι κάτοικοι της Αγίας Αννας, επειδή δε θέλουν να ζήσουν ξανά την τραγωδία μιας ακόμα πυρκαγιάς, επειδή αρνούνται να δουν να γίνονται αποκαϊδια το δάσος και οι περιουσίες τους, έχουν υψώσει φωνή διαμαρτυρίας. Εδώ και τρία χρόνια επανειλημμένα έχουν ζητήσει από την πολιτεία να πάρει μέτρα πυροπροστασίας.

Ομως, όπως μας είπε και ο πρόεδρος της κοινότητας, Γεώργιος Μαρκόπουλος,"Εμείς τα λέμε, εμείς τ' ακούμε. Το υπουργείο στις εκκλήσεις μας, απαντά πως υπεύθυνη είναι η Διεύθυνση Δασών Ηλείας. Η δε Διεύθυνση Δασών υπόσχεται ότι του χρόνου θα πάρει μέτρα... Ο ένας πετάει το μπαλάκι στον άλλο, και το μπαλάκι αυτό γράφει πάνω "αδιαφορία και αδράνεια". Δεν μπορούν να καταλάβουν - συνεχίζει ο πρόεδρος - ότι τα μέτρα πυροπροστασίας είναι πιο φθηνά από το κόστος των συνεπειών μιας πυρκαγιάς;". Πριν να είναι αργά, οι κάτοικοι του χωριού ζητάνε την κατασκευή υδατοδεξαμενής και τοποθέτηση υδροφόρας πάνω στο λόφο του Αη Λιά, ώστε σε περίπτωση πυρκαγιάς ν' αντιμετωπιστεί έγκαιρα. Θεωρούν ότι η εγκατάσταση νυχτερινής περιπολίας από το πυροφυλάκιο της θέσης Φούρκας μέχρι τον Αη Λιά, θα εξασφαλίσει καλύτερα τη φύλαξη του δάσους.

Οι κάτοικοι της Αγίας Αννας αγαπάνε το δάσος τους, γι' αυτούς είναι το στολίδι τους, ζούνε απ' αυτό, και δηλώνουν ότι δε θέλουν να γίνουν πρόσφυγες στον τόπο τους... Αυτοί κάνουν τα πάντα για να το προστατέψουν, ας πράξει το ελάχιστο και η πολιτεία.

Γ. Ζ.