"Γράψτε κάτι και για εμάς εδώ...". Τη φωνή μέσα από την τηλεφωνική γραμμή, ευγενική και σίγουρη, δεν μπορούσες να την "αγνοήσεις". Αλλωστε τι ζητούσε ο πρόεδρος της κοινότητας του Λάλα; Τα αυτονόητα. Αυτά που ζητάνε οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι όλης της ξεχασμένης ελληνικής επαρχίας. Εργα υποδομής.

Οροπέδιο Λάλα στην ορεινή Ηλεία. Στα εφτά χωριά του ζούνε σήμερα τέσσερις χιλιάδες κάτοικοι. "Η κύρια ασχολία μας είναι η κτηνοτροφία", μας είπε ο πρόεδρος Γεώργιος Δημητρόπουλος."Συντηρούμε, συνέχισε, περίπου 50.000 αιγοπρόβατα, όμως το κτηνιατρείο το πήγαν στην Αρχαία Ολυμπία, αντί να το έχουμε στην περιοχή μας". Στις επανειλημμένες εκκλήσεις τους να ξαναλειτουργήσει το κτηνιατρείο, η πολιτεία τους συστήνει αναμονή... Στο χωριό μέχρι το 1984, υπήρχε Γραφείο Γεωργικής Ανάπτυξης, όμως και αυτό μεταφέρθηκε αλλού. Είναι και αυτό ένα έμπρακτο δείγμα του ενδιαφέροντος για την ανάπτυξη της γεωργίας στο οροπέδιο.

"Παρά το άνυδρο του κάμπου του Λάλα, περίφημα είναι τα ιδιαιτέρως ευδοκιμούντα εν αυτώ κεράσια, λαλέικα καλούμενα". Αυτά μας πληροφορεί το Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό του Ελευθερουδάκη για τα περίφημα κεράσια της περιοχής. Ομως φέτος οι έμποροι τα πλήρωσαν μόνο 150 δραχμές το κιλό. Αλήθεια πόσο τα πλήρωσαν οι καταναλωτές στην Αθήνα; "Παράγουμε 500 τόνους ετησίως, μας λέει ο πρόεδρος του Λάλα. Αλλά βλέπεις έχουν μπει στην αγορά τα εισαγόμενα. Χρειάζεται κάποια υποδομή για να μπορούμε να τα συσκευάζουμε και να τα συντηρούμε, γιατί είναι προϊόν μιας εβδομάδας, και να παίρνουμε μια καλύτερη τιμή. Ομως δεν υπάρχει στήριξη από κανέναν".

Για τους τέσσερις χιλιάδες κατοίκους των χωριών του οροπέδιου, υπάρχει μόνο ένας αγροτικός γιατρός, γι' αυτό οι κοινότητες θέτουν το αίτημα για αναβάθμιση του ιατρείου σε πολυδύναμο κέντρο. Τέλος, η οδική σύνδεση της περιοχής με γέφυρα μέσω του Ερύμανθου ποταμού με τη Γορτυνία και η ίδρυση Αγρονομείου και Δασικής Σχολής θα έδινε μια οικονομική ανάσα, βγάζοντας τους κατοίκους του οροπέδιου από την απομόνωση και την εγκατάλειψη που τους έχει καταδικάσει η εφαρμοζόμενη πολιτική.