Το "παραμύθι" του εμπάργκο | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Το "παραμύθι" του εμπάργκο

Εβγαλε από το μαύρο φάκελό του ένα μεγαλοπρεπές "τομίδιο", λευκών αλλά πυκνογραμμένων σελίδων. Μέσα εκεί είχε "ασφαλίσει" την ίδια, φθαρμένη, χιλιοειπωμένη ιστορία, που είχαν σε ανάλογες περιπτώσεις χρησιμοποιήσει οι προκάτοχοί του. Εριξε μια ματιά στο κείμενο και άλλη μια φευγαλέα στους τριγύρω του. Κάτι δεν του πήγαινε καλά!

Παρ' όλα αυτά, άρχισε να αφηγείται, και μερικώς να αναπλάθει για τις ανάγκες της ρητορείας, το παραμύθι μιας καλής υπερδύναμης που νοιάζεται για ένα μικρό γειτονικό νησί και κάνει ό,τι μπορεί για να φέρει, λέει, στους κατοίκους της τη δημοκρατία. Αυτή τη φορά, το όπλο του "ιππότη" δεν ήταν μόνον η ασπίδα του εμπάργκο των οικονομικών κυρώσεων. Είχε, βλέπετε, κατά τι φθαρεί από τη συνεχή χρήση των 34 και βάλε χρόνων. Τώρα, είχε επιστρατευτεί και η ρομφαία ενός "υπερνόμου", που άκουγε στο όνομα "Χελμς - Μπάρτον". Ο στόχος; Η Κούβα που αντιστέκεται. Και ο "μυστικός" σκοπός (που έμοιαζε με κοινό μυστικό); Η κυριαρχία του "ιππότη" στην παγκόσμια οικονομική σκακιέρα.

Ο χρόνος περνούσε... αλλά δε γινόταν χρήμα! Αφηνε την πικρή γεύση της απογοήτευσης, με την οποία γέμισε το στόμα του "παραμυθά" όχι με το τέλος της ιστορίας αλλά με το τέλος της ψηφοφορίας. Ατυχία! Αυτή τη φορά το παλιό παραμύθι δεν έπιασε! Κανέναν δε γοήτευσε. Ουδείς συγκινήθηκε, ούτε αφέθηκε σε αφέλειες που έχουν "εξατμιστεί" εδώ και 34 χρόνια. Και ο παραμυθάς, που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν γνωστός ως Βίκτορ Μαρέρο και έφερε την ιδιότητα του απεσταλμένου των ΗΠΑ στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, αποχώρησε, ολίγον απορημένος. Αυτά τα 138 "υπέρ" της άρσης του αμερικανικού οικονομικού εμπάργκο σε βάρος της Κούβας σφηνώθηκαν στο κάθισμά του σαν 138 "καρφιά"!

Μα τι έπαθε το "κοινό"; Γιατί δεν αντέδρασαν θετικά στο κάλεσμα για την "αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Αβάνα"; Γιατί τσίνησαν σαν μουλάρια όταν εκείνος (ο Μαρέρο ντε!) υπερθεμάτιζε υπέρ των κυρώσεων και υπερνόμων, με τους οποίους τα αμερικανικά δικαστήρια καταδίκαζαν διευθυντικά στελέχη των ξένων επιχειρήσεων που έκαναν επιχειρήσεις εκατομμυρίων στο Νησί της Επανάστασης; Γιατί δεν αποδέχτηκαν τις οδηγίες και τις απόψεις της "υπερδύναμης" περί των τρόπων με τους οποίους "πρέπει" να ερμηνεύεται η διεθνής νομοθεσία για το παγκόσμιο εμπόριο;

Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Οι "σύμμαχοι" είχαν συνηθίσει να βλέπουν στο πολεμόχαρο κεφάλι του "θεού Αρη" κάθε λογής "καπέλα". Δεν έλεγαν, όμως, να εθιστούν στον ακρωτηριασμό του "αθάνατου κερδοφόρου Ερμή". Δεν τους άρεσαν οι οδηγίες και οι κανονισμοί για τη ροή και την κατεύθυνση των δικών τους κεφαλαίων στο κοινό πλανητικό "γήπεδο". Και πάνω από όλα δεν ήθελαν τον υπερβατικό κυματισμό της "αστερόεσσας" πάνω στο κτίριο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Αυτή τη φορά η πίτα δεν μπορούσε να είναι ολόκληρη, ούτε ο σκύλος χορτάτος. Κι ενώ, ο παγκόσμιος συσχετισμός δύναμης παραμένει ιδιαίτερα αρνητικός και η διεθνης κατάσταση δύσκολη, οι προαναφερόμενες συνθήκες άφησαν εκείνες τις χαραμάδες, που μπόρεσαν να περάσουν και να εκφρασθούν οι αντιμπεριαλιστικές και αντιαμερικάνικες διαθέσεις των λαών. Εστω και μέσα απο τα φίλτρα των διάφορων ανταγωνιστικών σκοπιμοτήτων των μεγάλων "δυνάμεων".

Δ. ΟΡΦ.