"Το ΠΑΣΟΚ, δυο χρόνια από το 2000 και με μια διαδρομή 25 ετών, έχει πολιτογραφηθεί, μέσα σε δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, ως μια ελπιδοφόρα, σταθερή και προοδευτική δύναμη"... Η παραπάνω "εμπεριστατωμένη" διαπίστωση ανήκει στον Κ. Λαλιώτη. Και βεβαίως, πώς να αντιπαρατεθείς σε τέτοιου είδους ανάλυση..;

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνηγορήσουμε και να ενισχύσουμε τις εκτιμήσεις του κυρίου υπουργού, προσθέτοντας ορισμένα παραδείγματα: Ας πούμε, πώς να μη θεωρείται "ελπιδοφόρα" δύναμη ένα κόμμα που απευθύνεται στους αγρότες, στο 22% του ελληνικού πληθυσμού, και τους λέει ότι θα τους μειώσει στο 8%;... Πώς να μη συγκαταλέγεται στις δυνάμεις της "σταθερότητας" ένα κόμμα που, σταθερά και απαρέγκλιτα, προχωρά από τα "σταθεροποιητικά προγράμματα" λιτότητας στη σταθερή εμμονή στη "λιτότητα δίχως ημερομηνία λήξης";... Πώς, τέλος, να μην αντιμετωπίσεις ένα κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ σαν "προοδευτική" δύναμη, όταν αυτό το κόμμα... κινεί την πρόοδο, με "ευχαριστίες" προς τον Κλίντον και με "προοδευτική" προπαγάνδα γκαιμπελικού τύπου ενάντια στους "προνομιούχους" εργαζόμενους των ΔΕΚΟ;...Τουτέστιν, έχετε δίκιο, κύριε Λαλιώτη. Η, όπως λένε πιθανώς και στο χωριό σας, κύριε υπουργέ, "πετάει ο γάιδαρος; Πετάει και παίρνει και επιβάτες"...