Τουλάχιστον επικίνδυνη και αντιδημοκρατική είναι η άποψη που εξέφρασε τις προάλλες ο πρωθυπουργός, ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να κυρωθεί η σύμβαση για τη μονάδα της ΔΕΗ στη Φλώρινα από τη Βουλή.

Σύμφωνα με τη λογική του Κ. Σημίτη, ούτε η Βουλή, ούτε το Υπουργικό Συμβούλιο πρέπει να ελέγχουν και να κυρώνουν συμβάσεις, αλλά οι - διορισμένες και απόλυτα ελεγχόμενες - διοικήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων. Στο όνομα ότι "η Βουλή δεν πρέπει να εκδίδει συγχωροχάρτια και να μετατρέπεται σε πλυντήριο συμβάσεων", ουσιαστικά ο πρωθυπουργός επιχειρεί να επιβάλει την άποψη ότι δεν πρέπει ουσιαστικά να ασκείται κανένας έλεγχος από το Κοινοβούλιο και στην πραγματικότητα να αφήνεται ασύδοτη η κυβέρνηση να αναθέτει τις "δουλιές". Είναι αυτονόητο ότι μια τέτοια ανεξέλεγκτη και αδιαφανής διαδικασία κύρωσης των συμβάσεων των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, εξυπηρετεί περίφημα τα συμφέροντα των "μεγάλων αφεντικών". Γι' αυτό, εξάλλου, θέλει να το επιβάλει και ο Κ. Σημίτης.

Δεν έχουμε, βέβαια, καμία αυταπάτη για τον κοινοβουλευτικό έλεγχο και τις δυνατότητές του. Συνήθως, δεν μπορεί να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα ή να ανατρέψει προειλημμένες κυβερνητικές αποφάσεις. Ωστόσο, από αυτό το σημείο, μέχρι να μην περνάει τίποτα από τη Βουλή, η απόσταση είναι μεγάλη.