"Είμαστε εδώ! ", διαμήνυσαν προχτές χιλιάδες εργαζόμενοι της Αθήνας, του Πειραιά και άλλων πόλεων σε κυβέρνηση και εργοδοσία. Το ίδιο μήνυμα έστειλαν χτες οι εργαζόμενοι της Λάρισας και ετοιμάζονται να στείλουν μια σειρά ακόμα περιοχές και κλάδοι, με συλλαλητήρια, πορείες, απεργιακές κινητοποιήσεις. Μήνυμα συντονισμού και αγώνα για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας που βαλτώνουν επικίνδυνα. Για την κοινωνική ασφάλιση, την οποία έχουν προγράψει οι δυνάμεις του κεφαλαίου. Για την περιφρούρηση του οχτάωρου και τη διεκδίκηση του τριανταπεντάωρου - εφτάωρου - πενθήμερου. Για την απόκρουση της ολομέτωπης επίθεσης σε όλο το φάσμα των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Για την επιβίωση και την προστασία των ανέργων.

Οι νέες κινητοποιήσεις εκδηλώνονται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη φάση για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Λίγες μέρες μετά τη διακοπή των διαπραγματεύσεων για την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και ενώ η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αφήνει μετέωρη την υπόθεση της διεκδίκησής της, απορρίπτοντας τις προτάσεις που κατέθεσε στα όργανα της Συνομοσπονδίας η ΕΣΑΚ. Λίγες μέρες πριν το συνέδριο της ΓΣΕΕ, για να υπογραμμίσουν με τον τρόπο τους, το χάσμα που χωρίζει τις δυνάμεις του συμβιβασμού, οι οποίες έχουν πέσει με τα μούτρα στο μέτρημα των "κουκιών", από τις δυνάμεις της αντίστασης που επιμένουν στη μάχη για τα προβλήματα. Λίγο πριν την κατάθεση του νομοσχεδίου που ανατρέπει τις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα και μετά το πέρασμα της αντίστοιχης "ν)τροπολογίας για τις ΔΕΚΟ. Επίσης λίγο πριν να ξεσπάσει η μπόρα στο ασφαλιστικό, όπου η κυβέρνηση έχει ήδη έτοιμο το πρώτο νομοσχέδιο.

Αυτό ακριβώς το γκρίζο σκηνικό θέτει επιτακτικά το ζήτημα της κλιμάκωσης και του παραπέρα συντονισμού των αγώνων. Τα βήματα που έχουν γίνει προς αυτή την κατεύθυνση - με τελευταίο παράδειγμα το συντονισμό δράσης των ναυτεργατών και των εργατών της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης στον Πειραιά - είναι αξιόλογα, αλλά δε φτάνουν. Απαιτείται πανστρατιά και παγκινητοποίηση. Τα βήματα πρέπει να γίνουν άλματα, ώστε να προφτάσουν την επέλαση του κεφαλαίου και των πολιτικών εκφραστών του. Οι επιμέρους κινητοποιήσεις επιβάλλεται να γενικευτούν. Οι επιμέρους συντονισμοί, απαιτείται να διευρυνθούν. Και τα μικρά μέτωπα που σχηματίζονται εδώ κι εκεί, είναι ανάγκη να μεγαλώσουν και να συγκλίνουν σ' ένα μεγάλο λαϊκό μέτωπο πάλης, ικανό να μπορέσει να βάλει φραγμό στην ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση, ικανό να διεκδικήσει και να επιβάλει μια άλλη πολιτική. Ο ένας εργάτης μαζί με τον άλλο εργάτη και όλοι μαζί στο ίδιο χαράκωμα με τους αγρότες και τους μικρομεσαίους. Ο ένας για όλους και όλοι για έναν, όπως εύστοχα έγραφαν προχτές τα πανό των ανέργων, Γερμανών διαδηλωτών.

Και κάτι ακόμα. Είναι εντελώς σίγουρο ότι το τέλος του συνεδρίου της ΓΣΕΕ, θα σημάνει την έναρξη της πιο σφοδρής επίθεσης που καιρό τώρα ετοιμάζεται και "μορφοποιήθηκε" μέσα από τον διαβόητο "κοινωνικό διάλογο". Με την έννοια αυτή, ο κάθε αντιπρόσωπος αυτού του συνεδρίου που συνειδητοποιεί στο ελάχιστο το ρόλο του, τίθεται εκ των πραγμάτων μπροστά σε πελώριες ευθύνες. Τόσο για τις αποφάσεις που θα παρθούν σ' αυτό το συνέδριο, όσο και για τους συσχετισμούς που θα προκύψουν. Οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις, χωρίς να έχουν αυταπάτες και γνωρίζοντας ότι είναι μια μάχη εξαιρετικά δύσκολη, θα τη δώσουν με πείσμα και με την προσοχή στραμμένη στα προβλήματα.