Μόνο ενθαρρυντικά και ελπιδοφόρα δεν είναι τα μηνύματα και η κατάσταση που διαμορφώνεται στη χώρα μας - και όχι μόνο - όσον αφορά στο τεράστιο κεφάλαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που σηματοδοτούνται από τις λέξεις "ρατσισμός" και "ξενοφοβία". Λίγους μήνες μετά το Ετος Κατά του Ρατσισμού και της Ξενοφοβίας, όπως είχε ανακηρυχτεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση το 1997, και με την ευκαιρία μιας ακόμη Μέρας Κατά του Ρατσισμού, τα ανησυχητικά φαινόμενα πληθαίνουν επικίνδυνα. Είναι ανάγκη, από την αρχή, να το επισημάνουμε και καταγγείλουμε με όλη τη δύναμή μας: ο ελληνικός λαός, καθημερινά όλο και περισσότερο, δηλητηριάζεται με το μικρόβιο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.

Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υποτιμηθεί αυτή η συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια που γίνεται, να εθιστεί ο ελληνικός λαός - ο οποίος έχει δείξει εξαιρετική ικανότητα αντίστασης - στο δηλητήριο του ρατσισμού. Πρόκειται για συνειδητή και εγκληματική ενέργεια, για την οποία την κύρια ευθύνη φέρει η κυβέρνηση και οι ηγεσίες των κομμάτων εκείνων, που ανέχονται, αν δεν υποθάλπουν, την καλλιέργεια τέτοιων "απόψεων" από βουλευτές και στελέχη τους. Ξεχωριστή και σημαντική ευθύνη ανήκει και στα ΜΜΕ, που, τουλάχιστον, ένα μεγάλο τμήμα τους φροντίζει χρόνια τώρα να διοχετεύει ισχυρές δόσεις στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων είναι πρώτα και κύρια πολιτικό θέμα. Από την άποψη αυτή η κυβέρνηση Σημίτη ευθύνεται για την πολιτική και τα μέτρα που παίρνει για τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας. Ευθύνεται, επίσης, και για την ανοχή, αν όχι υπόθαλψη, της εκστρατείας κατά των αλλοδαπών, ακριβώς γιατί τη βολεύει για την πολιτική που εφαρμόζει. Είναι αρκετοί εκείνοι - εκτός από τα διάφορα κυκλώματα και συμφέροντα - οι οποίοι θέλουν να παραμείνουν οι αλλοδαποί που βρίσκονται στη χώρα μας, το πιο αισχρά εκμεταλλευόμενο κομμάτι της κοινωνίας, χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα και πάντα στον "πάτο" της κοινωνίας. Και η κυβέρνηση Σημίτη δεν παίρνει, πέρα από τις κενές διακηρύξεις, κανένα ουσιαστικό μέτρο ώστε να μην αισθάνονται ανεπιθύμητοι και σε συνεχή διωγμό.

Είναι αρκετοί εκείνοι, που θέλουν να τους εμφανίζουν ως το μίασμα, τη "μαύρη τρύπα" της κοινωνίας, από την οποία εκπορεύονται "όλα τα κακά" του τόπου και "οι πληγές του Φαραώ". Από την αύξηση της εγκληματικότητας μέχρι την "εισαγωγή ασθενειών". Η κυβέρνηση Σημίτη, όχι μόνο δεν αντιστέκεται σε αυτή την άθλια επιχείρηση, αλλά βρίσκει την ευκαιρία να "υποδείξει" στους δημάρχους να οργανώσουν ιδιωτικές αστυνομίες και στρατούς, για να "προστατευτούν" από τους "βαρβάρους". Δεν παίρνει κανένα μέτρο, όταν τα όπλα των οργάνων της τάξης εκπυρσοκροτούν... "κατά λάθος" πάνω στα σώματα των Αλβανών ή οι "πολίτες" παίρνουν το νόμο στα χέρια τους. Αφήνει τους Κούρδους στο "έλεος της μοίρας τους", στους άθλιους καταυλισμούς, αν δεν τους στέλνει αμέσως "πακέτο" πίσω στο καθεστώς της Αγκυρας. Δεν τους "νομιμοποιεί", δε διασφαλίζει ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, περίθαλψης, εργασίας, κ.ο.κ. Είναι ολοφάνερο ότι δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια των κυβερνώντων και των άλλων ομοϊδεατών τους η καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Ο λαός, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, που έχουν νωπές μνήμες τού τι σημαίνει πρόσφυγας, πρέπει να οργανώσουν την αντίστασή τους μαζί με τους ίδιους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Διαφορετικά, ο φασισμός θα αποκαλύπτει καθημερινά το φρικιαστικό πρόσωπό του.