Πενήντα επτά χρόνια πριν, στις 6 Απριλίου 1941 και ώρα 5.15 τα στρατεύματα του Χίτλερ εξαπολύουν επίθεση εναντίον της Ελλάδας με δεκαπλάσια δύναμη πυρός απ' αυτή του ελληνικού στρατού. Παρ' όλα αυτά στα οχυρά που βρίσκονταν στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα θα γραφτούν σελίδες ηρωικής αντίστασης των στρατευμένων παιδιών του ελληνικού λαού. Επί τέσσερις μέρες τα εφεδρικά τμήματα του ελληνικού στρατού στα οχυρά Ρούπελ και Περιθωρίου αποκρούουν τις κατά κύματα επιθέσεις του εχθρού. Ο συσχετισμός δυνάμεων όμως, ήταν απαγορευτικός για την επανάλειψη της εποποιίας στα βουνά της Πίνδου εναντίον των Ιταλών.

Στην επιτάχυνση της κατάρρευσης του μετώπου, συνέβαλε η πολιτική του μεταξικού καθεστώτος που δεν είχε εξασφαλίσει την απαραίτητη ενίσχυση των προκεχωρημένων φυλακίων με έμψυχο και άψυχο πολεμικό υλικό, ικανό να παρατείνει την αντίσταση και να προκαλέσει μεγαλύτερες καταστροφές στον αντίπαλο, παρόλο που η γερμανική επίθεση ήταν αναμενόμενη. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι το σύνολο των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων κρατούνταν καθηλωμένο στα αλβανικά βουνά ενώ τη μέρα της γερμανικής εισβολής ο υπουργός Στρατιωτικών Παπαδήμας με διαταγή του έδινε δίμηνη άδεια στους έφεδρους οπλίτες του Μακεδονικού μετώπου.

Στις 9 Απρίλη ο χιτλερικός στρατός θα καταλάβει τη Θεσσαλονίκη, στις 27 Απρίλη την Αθήνα και μέχρι τα τέλη Μάη όλη την Ελλάδα.

Πριν την οριστική κατάρρευση του μετώπου ο βασιλιάς, η κυβέρνηση, μεγάλο μέρος αξιωματούχων της 4ης Αυγούστου κ. ά. θα καταφύγουν στην Κρήτη αφήνοντας πίσω τους συνθηκολόγους με το φασισμό, τους γνωστούς μετέπειτα δοσίλογους και Κουίσλιγκς.

Η κατάληψη της Ελλάδας από τα φασιστικά στρατεύματα θα μπάσει τη χώρα σε μια μαύρη περίοδο τριπλής κατοχής (Γερμανική - Ιταλική - Βουλγαρική). Ομως ο ελληνικός λαός δε θα παραδοθεί. Με μπροστάρη, καθοδηγητή και αιμοδότη το ΚΚΕ θα δημιουργήσει το έπος της Εθνικής Αντίστασης, το έπος του Εργατικού ΕΑΜ, του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, της Εθνικής Αλληλεγγύης, της ΟΠΛΑ.