Κρίνονται οι παλιές ρυθμίσεις συνεταιριστικών χρεών

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απαιτεί την κατάργηση του νόμου 2538/97 για τη ρύθμιση χρεών αγροτικών συνεταιρισμών

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (Του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ). -

Μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη αναμένεται ότι θα ολοκληρωθεί η μεταβατική περίοδος στην εκκρεμότητα μεταξύ Κομισιόν και κυβέρνησης για το ζήτημα του παρανόμου ή μη του νόμου 2538/97, που προβλέπει διαγραφές των χρεών και ρυθμίσεις οφειλών γεωργικών συνεταιρισμών και επιχειρήσεων ύψους 162,4 δισ. δραχμών. Και αυτό γιατί σύμφωνα με διπλωματικές πηγές της αυστριακής προεδρίας ο νέος υπουργός Γεωργίας, Γ. Ανωμερίτης, ζήτησε μια τελευταία αναβολή,μέχρι το τριήμερο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας (14-16 Δεκέμβρη). Ετσι το θέμα δε θα συζητηθεί στο Συμβούλιο της ερχόμενης Δευτέρας, όπως αρχικά είχε προγραμματιστεί. Το όλο ζήτημα αποτελεί "κληρονομιά Τζουμάκα", ο οποίος μετά την κυβερνητική θέσπιση του νόμου (Νοέμβρης 1997), εξαπατούσε επί τόσους μήνες περίπου 200 γεωργικούς συνεταιρισμούς και επιχειρήσεις, όταν ήταν έγκαιρα γνωστό ότι η Κομισιόν αντέδρασε εξ αρχής και στις διαδικασίες και στην ουσία του νόμου 2538/97. Μετά την αρχική "προειδοποίηση", τον περασμένο Απρίλη, η Κομισιόν έκλεισε "μονομερώς" το θέμα τον Ιούλη 1997, εμμένοντας στην αρχική επιταγή για κατάργηση του σχετικού νόμου. Ο Στ. Τζουμάκας "υποσχέθηκε" ότι "θα" ανατρέψει την απόφαση της Κομισιόν - γεγονός που μπορεί να συμβεί μόνο με ομόφωνη απόφαση των 15 υπουργών Γεωργίας στο Συμβούλιο. Η ελληνική "ανατροπή" μπορεί να πραγματοποιηθεί εντός ενός ορισμένου χρονικού περιθωρίου, (τρίμηνο), και συγκεκριμένα μέχρι την 5/1/1999. Ετσι μετατέθηκε για το τελευταίο Συμβούλιο πριν την καταληκτική ημερομηνία, πέραν της οποίας εφαρμόζεται "αυτόματα" η επιταγή της Κομισιόν. Η κυβέρνηση εκλιπαρεί, για να κερδίσει χρόνο, αφού εκτός των άλλων, έχουμε εισέλθει και στο κρίσιμο τελευταίο τετράμηνο της διαπραγμάτευσης για την "Ατζέντα 2000", όπου μια βασική πτυχή είναι και η "επανεθνικοποίηση" της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) σε βάρος της μεσογειακής παραγωγής.

Ο νόμος 2538/97 της "κυρίαρχης" ελληνικής κυβέρνησης συνάντησε εξ αρχής το "αλτ" της Κομισιόν στην απόσβεση χρεών ύψους 158,6 δισ. δραχμών και σε ρύθμιση οφειλών περί τα 4,2 δισ. δραχμές, καθώς και στις προβλέψεις του νόμου για πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων. Με την επίσημη ανακοίνωση της 7/4/1998 η Κομισιόν χαρακτήριζε "ανεπίτρεπτο" και "παράνομο" το νόμο ως προς την κοινοτική νομοθεσία για τις κρατικές ενισχύσεις, αλλά και "παράνομη" ακόμη και τη διαδικασία, αφού "η Ελλάδα δεν κοινοποίησε τα μέτρα στην Κομισιόν πριν από την έγκρισή τους" ως όφειλε. Επιπλέον, η Κομισιόν θεωρούσε τα μέτρα για λειτουργικές ενισχύσεις ως "ασυμβίβαστα" με τις σχετικές κοινοτικές διατάξεις για τις "κοινές οργανώσεις αγοράς" (ΚΟΑ) και "παράνομα" όλα τα μέτρα ενισχύσεων που περιλαμβάνονται στον ελληνικό νόμο, όπως "μειώσεις των πληρωμών των ασφαλιστικών εισφορών από τους συνεταιρισμούς, πώληση δημοσίων περιουσιακών στοιχείων, επενδυτικές ενισχύσεις, μέτρα για τη στήριξη της ζωικής παραγωγής και χορήγηση ενίσχυσης σε έναν συνεταιρισμό για την πληρωμή των εργαζομένων". Η Κομισιόν "πληροφόρησε τις ελληνικές αρχές ότι διατηρεί το δικαίωμα να απαιτήσει να αναστείλει η Ελλάδα την εφαρμογή αυτών των μέτρων" και απέστειλε τελεσίγραφο για συμμόρφωση. Ο Στ. Τζουμάκας προσπάθησε να εκμεταλλευτεί το "διαδικαστικό" δικαίωμα επίκλησης στο Συμβούλιο, για πολιτική εξαπάτηση, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι είναι αδύνατον να πετύχει ομοφωνία των 15 υπουργών Γεωργίας κατά της Κομισιόν.