"Φίλοι και σύντροφοι

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας αμέσως μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο άνοιξε μπροστά στον ελληνικό λαό το μεγάλο ζήτημα: Τι είδους ανοικοδόμηση χρειάζεται η χώρα: Ανοικοδόμηση για το λαό ή το κεφάλαιο, ανοικοδόμηση από το λαό ή από το κεφάλαιο. Αποδείξαμε με επιστημονική έρευνα, ατομική και συλλογική, ότι η χώρα μας διέθετε σημαντικές δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής εξέλιξης, με έναν όρο. Οτι η ανάπτυξη αυτή θα στηρίζεται στις αρχές και στις κατευθύνσεις μιας λαϊκής οικονομίας, με την αποτίναξη του ζυγού του ξένου κεφαλαίου και των εγχώριων συνεργατών του. Η λογική βάση της πρότασης του ΚΚΕ ισχύει και σήμερα, είναι ακόμα πιο ώριμη από πλευράς αντικειμενικών υλικών συνθηκών.

Δυστυχώς η θεωρία "της ψωροκώσταινας" παραμένει σήμερα στο οπλοστάσιο των δήθεν εκσυγχρονισμένων κομμάτων. Εμφανίζεται με το επιχείρημα ότι η Ελλάδα είναι μικρή χώρα και κινδυνεύει από την απομόνωση, αν θελήσει να αντισταθεί στο μονόδρομο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.

Τα ίδια επιχειρήματα χρησιμοποιήθηκαν και τον περασμένο αιώνα, από το 1860 και μετά, όταν τα περισσότερα ελληνικά μεταλλεία δόθηκαν σε ξένους και Ελληνες ιδιώτες, που εκμεταλλεύτηκαν και εξάντλησαν τις καλύτερες ποιότητες, υπέταξαν κυριολεκτικά την ενεργειακή βάση της χώρας στους σκοπούς τους. Με τέτοιου τύπου επιχείρημα δικαιολογήθηκε ότι το ξένο κεφάλαιο επέτρεψε να αναπτυχθούν στην Ελλάδα μόνο εκείνοι οι κλάδοι και επιχειρήσεις που θα εξασφάλιζαν στους ξένους πλουτοκράτες φθηνή πρώτη ύλη, μισοέτοιμα προϊόντα, που μετά μας τα ξανάστελναν ως έτοιμα στη χώρα μας και τα χρυσοπλήρωνε ο ελληνικός λαός. Κάπως έτσι φούσκωσαν τα χρέη και τα ελλείμματα, και όχι βέβαια από τις απαιτήσεις των εργαζομένων και την υπερκατανάλωση.

Μας βομβαρδίζουν ότι η Ελλάδα αν διαρρήξει τις σχέσεις της με την ΕΕ, αν συγκρουστεί με τις επιλογές της, θα βρεθεί απομονωμένη και εξαθλιωμένη. Δεν είναι καινούριο το επιχείρημα. Αποτελεί αναπαλαίωση της παλιάς αντιεπιστημονικής θεωρίας "της βιωσιμότητας". Κάπως έτσι δικαιολογήθηκε ο μεγαλοϊδεατισμός, η καταστροφική για το λαό πολιτική της εδαφικής εξάπλωσης. Πάντα υπάρχουν δικαιολογίες επιστημονικοφανείς και λογικοφανείς, προκειμένου να συγκαλυφτεί η ασυδοσία του ελληνικού κεφαλαίου, η προσφυγή στο αδηφάγο ξένο, η υποτέλεια και η συμμαχία με τον διεθνή ιμπεριαλισμό.

Και σήμερα η χώρα μας, παρά τη μακροχρόνια καταλήστευση που έχει υποστεί, διαθέτει πολυάριθμο έμπειρο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό, μικρομεσαίους έμπειρους επιχειρηματίες, αγροτιά που αγαπά τα προϊόντα της και ξέρει να παράγει όταν έχει τα μέσα και τα εφόδια. Ο ορυκτός πλούτος της στο μεγαλύτερο μέρος του εξακολουθεί να είναι πολύτιμος για την παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων. Εχει συγκριτικά πλεονεκτήματα στην παραγωγή ειδών διατροφής, ένδυσης, διαθέτει δυνατότητες παραγωγής σύγχρονων προϊόντων, μηχανών και εργαλείων, συσκευών. Η καπιταλιστική εκβιομηχάνιση παλαιότερα, οι νέοι τομείς δράσεις που ανοίγονται σήμερα, επιβεβαιώνουν ακόμα και από την αστική οπτική ότι ο ελληνικός λαός μπορεί να ζήσει πολύ καλύτερα, η Ελλάδα μπορεί να σταθεί στα πόδια της.

Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι η παραγωγικότητα ή η ανταγωνιστικότητα της χώρας, αλλά ότι η οικονομία της, όλοι οι στρατηγικοί τομείς είναι στην ιδιοκτησία του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Τα όρια καθορίζονται από το τι συμφέρει ή δε συμφέρει τα μονοπώλια.

Στην Ελλάδα υπάρχει συσσωρευμένος πλούτος, τόσος πολύς που ένα μέρος του παραμένει σε μια ορισμένη αδράνεια. Το πρόβλημα είναι ότι ιδιοκτήτης του πλούτου αυτού είναι η ελληνοξενική πλουτοκρατία και όχι ο ελληνικός λαός που τον δημιούργησε. Το πρόβλημα είναι ότι λιμάνια και αεροδρόμια, η γη που πότισε με ιδρώτα και αίμα ο αγρότης, η αγρότισσα, όλα αυτά τα μέσα συγκεντρώνονται όλο και σε μεγαλύτερη έκταση και βάθος στα χέρια των πολυεθνικών και των Ελλήνων καπιταλιστών συνεταίρων τους. Αυτό είναι το πρόβλημα και όχι αν η χώρα μας μπορεί ή δεν μπορεί να σταθεί δίχως υποταγή στην ΕΕ.

Η χώρα μας, από οικονομική άποψη, μπορεί να αναπτυχθεί προς όφελος του λαού της. Αυτάρκης βέβαια δεν μπορεί να γίνει, αλλά καμία χώρα δεν μπορεί να εξασφαλίσει αυτάρκεια, ούτε και η ηγετική ιμπεριαλιστική δύναμη, οι ΗΠΑ. Η χώρα μας έχει όλες τις προϋποθέσεις, ακόμα και σήμερα, με τον συγκεκριμένο αρνητικό συσχετισμό, να διασφαλίσει οικονομικές και εμπορικές σχέσεις με άλλες χώρες. Εξάλλου ο αρνητικός διεθνής συσχετισμός δε θα αλλάξει, αν δεν υπάρχει ο στόχος για αλλαγές σε εθνικό επίπεδο".

"Σαφώς και με παρρησία διακηρύσσουμε ότι μια ριζική αλλαγή δεν μπορεί παρά να ταυτίζεται με τη σοσιαλιστική αναγέννηση της ελληνικής κοινωνίας. Ο αγώνας για το σοσιαλισμό δεν είναι για μας απλά ένα όραμα, αλλά τελικός σκοπός του αγώνα μας, αναγκαιότητα για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, αναγκαιότητα για την Ελλάδα.Γνωρίζουμε ότι μερικοί μας θεωρούν αθεράπευτα ρομαντικούς, όταν μας ακούνε να μιλάμε για το σοσιαλισμό. Αν εμάς μας κρίνουν ρομαντικούς, τότε πώς πρέπει να κρίνουν αυτούς που υποστηρίζουν ότι μπορεί να εξανθρωπιστεί ο καπιταλισμός ή τάχα μπορεί σήμερα να υπάρξει τρίτος δρόμος προς το σοσιαλισμό;

Αν εμείς είμαστε ρομαντικοί, τότε τι είναι εκείνοι που στο όνομα της νίκης της αντεπανάστασης καλούν τους λαούς να σταυρώσουν παθητικά τα χέρια τους, να σκύψουν το κεφάλι, να υποτάξουν ακόμα και τη σκέψη τους στην προπαγάνδα του πολυεθνικού κεφαλαίου;

Οσοι αγωνιστές και αγωνίστριες δε συμφωνούν μαζί μας για την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού ως τελικού σκοπού, πρέπει να συμφωνήσουν τουλάχιστον ότι είναι επικίνδυνο να μένουμε σήμερα με σταυρωμένα τα χέρια, να αποδεχόμαστε τις αναδιαρθρώσεις στις εργασιακές σχέσεις και στο ασφαλιστικό, τη συγκέντρωση του κεφαλαίου σε λίγα χέρια, τις στρατιωτικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων.

Το λιγότερο που πρέπει να γίνει σήμερα είναι να προβληματιστεί σοβαρά η εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα, οι αγωνιστές, οι προοδευτικοί κοινωνικοπολιτικοί παράγοντες πάνω στην πρόταση του ΚΚΕ για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, που αποτελεί μια από τις βασικές προϋποθέσεις για να δημιουργηθεί μια ισχυρή λαϊκή πλειοψηφία που δε βολεύεται με τη σημερινή κατάσταση. Το λιγότερο που μπορεί να γίνει είναι να συναντηθούμε σε κοινές πρωτοβουλίες και δράσεις.

Η πρότασή μας είναι πρόταση συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, είναι πρόταση για κοινές προσπάθειες με το γυναικείο και νεολαιίστικο κίνημα, με κάθε κίνημα ή κίνηση, με κάθε σχηματισμό που δεν ευθυγραμμίζεται με τις αναδιαρθρώσεις και τις 4 ελευθερίες της ΕΕ, της ΟΝΕ, με τη δράση του ΝΑΤΟ και των άλλων συναφών διεθνών οργανισμών. Είναι πρόταση συμμαχίας με δυναμική, καθώς το ΚΚΕ είναι έτοιμο για μερική ή γενικότερη συνεργασία με νέες πολιτικές δυνάμεις που είναι πολύ πιθανό να προκύψουν σαν αποτέλεσμα διεργασιών, σαν αποτέλεσμα της αποδυνάμωσης των σημερινών πολιτικών κομμάτων, που αποτελούν όργανα και στηρίγματα της φιλομονοπωλιακής πολιτικής. Είναι πρόταση δράσης για την ανάπτυξη των αγώνων, πρόταση δράσης και μπροστά στις ευρωεκλογές. Είναι άμεση ανάγκη σήμερα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη να καταγραφεί και μέσω των ψήφων η ανερχόμενη συνείδηση ότι η ΕΕ είναι ο υπ' αριθμόν ένας εχθρός των λαών και της ισότιμης συνεργασίας.

Το τελευταίο διάστημα πέφτουν πολλές προτάσεις συνεργασίας. Δε μας αφορούν γιατί τελικά οδηγούν στη νομιμοποίηση της πολιτικής που ακολουθείται. Το πρόβλημα δεν είναι να διευρυνθούν οι μετέχοντες στη διαχείριση, ούτε να γνωρίσουμε μια άλλη απόχρωση της ίδιας διαχείρισης, ένα άλλο ανάχωμα. Το μείζον πρόβλημα είναι να ανοίξει ο δρόμος που θα μας φέρει σε μια ριζικά διαμετρική κοινωνική εξέλιξη που θα βασίζεται στα αποκλειστικά συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων".