Η εκτόξευση αυτών των κατηγοριών δεν προκαλεί κατάπληξη. Η αντιμετώπιση των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα, ποτέ δε γινόταν με "αβρότητες". Ειδικά όταν τα πράγματα "σφίγγουν", πέφτουν σε δράση όλα τα μέσα.

****

Πρώτο: Από πού προκύπτει πως η Κεντρική Απεργιακή Επιτροπή και οι δραστηριότητές της συνιστούν διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος;

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ στην ανακοίνωσή της (Αθήνα, Δεκέμβρης '98) για την απεργία της 15/12, ανάμεσα στα άλλα τονίζει:

• Καλούμε τους συνδικαλιστές και εργαζόμενους να προωθήσουν το αγωνιστικό διεκδικητικό πλαίσιο στα συνδικάτα (σ.σ. υπογράμμιση δική μας).
• Να πραγματοποιήσουν μαζικές συνελεύσεις και συγκεντρώσεις στους χώρους δουλιάς ενημερώνοντας τους εργαζόμενους και οργανώνοντας τη συμμετοχή τους.Από πουθενά λοιπόν δεν προκύπτει πως οι ταξικές δυνάμεις προωθούν την οργανωτική διάσπαση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Η αγωνιστική συγκέντρωση στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης επίσης δεν είναι διασπαστική κίνηση αλλά επιβεβλημένη απάντηση μπροστά στην παντελή αδράνεια έως υπονόμευση της κινητοποίησης από την πλειοψηφία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ! Δηλαδή η πλειοψηφία των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων - και οι προστάτες της - τι περίμεναν; Να σύρονταν οι εργατοϋπάλληλοι - συνταξιούχοι της Αθήνας στην καρικατούρα συγκέντρωσης που έγινε στα Προπύλαια; Οπως γνωρίζουν και οι πέτρες, οι ηγεσίες αυτές αποτελούν αντικείμενο γενικευμένης αποδοκιμασίας από τους εργαζόμενους. Τι θα πήγαιναν λοιπόν να κάνουν οι εργάτες και οι υπάλληλοι στα Προπύλαια; Οι "Πολυζωγόπουλοι - Κουτσούκοι κλπ" διάλεξαν εδώ και καιρό τη γραμμή ενσωμάτωσης και υποταγής στο κεφάλαιο. Οι επιταγές του, είναι θέσεις τους, στο όνομα της ΟΝΕ και της "παγκοσμιοποίησης"!

Δεύτερο: Η προειδοποίηση στα προεδρεία ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ,για αλλαγή γραμμής πλεύσης και αποχώρησης από τον "κοινωνικό διάλογο" δόθηκε από καιρό(ανοιχτή επιστολή των ΕΣΑΚιτών συνδικαλιστών στις 8/10/97)! Οι πλειοψηφίες προτίμησαν την παρέα του ΣΕΒ και σήμερα ωρύονται υποκριτικά για "διασπαστικές κινήσεις" της ΕΣΑΚ.

Τρίτο: Οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, δε μασάνε τα λόγια τους δεν προσπαθούν να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους!

Αναγκαία μορφή συσπείρωσης αποδείχτηκε ο συντονισμός "από τα κάτω" με τη συγκρότηση συντονιστικών επιτροπών πρωτοβάθμιων σωματείων. Αυτή η μορφή μπορεί να βοηθήσει να αντιμετωπιστεί η σκόπιμη αδράνεια των κεντρικών συνδικαλιστικών οργάνων" (Από τις θέσεις για την 9η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΕΣΑΚ ΔΕΕ, ΙΟΥΝΗΣ 1998).

****

****

Τέταρτο: Οσοι κατηγορούν τις ταξικές δυνάμεις και το ΚΚΕ για προθέσεις διάσπασης του συνδικαλιστικού κινήματος, προφανώς εννοούν, πως οι ίδιοι εργάζονται για την ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος! Είναι φανερό πως κανένας ισχυρισμός - και δικός μας - δεν είναι προφανής, χωρίς αποδείξεις. Υπάρχουν λοιπόν αποδείξεις για τις δυνάμεις που μας κατηγορούν για διάσπαση,πως εργάζονται για την ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος; Απαντάμε εμείς, ΟΧΙ. Τεκμηριώνουμε τη θέση μας με τα ακόλουθα χαρακτηριστικά παραδείγματα:

1. Οι δυνάμεις που κάθονται στο ίδιο τραπέζι με το ΣΕΒ και τους άλλους εκπροσώπους της ολιγαρχίας, σαν "κοινωνικοί εταίροι", δεν έχουν καμιά σχέση με την ενότητα του κινήματος. Το διασπούν,σέρνοντάς το πίσω από το άρμα της ταξικής συνεργασίας.

2. ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ κλπ. "έκαναν την πάπια" και αγνόησαν τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις συνδικάτων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Ο συντονισμός δράσης, η αγωνιστική ενότητα πάνω στα κοινά προβλήματα,θάφτηκαν κάτω από τις ταφόπετρες του προσανατολισμού αυτών των ηγεσιών. Και όμως τολμούν - αυτοί και όσοι τους πήραν κάτω από τις φτερούγες τους - και μιλάνε για ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος!

3. Οι ίδιες δυνάμεις είναι ο "Δούρειος Ιππος" άλωσης του συνδικαλιστικού κινήματος και υποταγής του στα ιδεολογήματα ("παγκοσμιοποίηση", "ανταγωνιστικότητα", "ευελιξία στην αγορά εργασίας" κ.ά.) της άρχουσας τάξης. Οι δυνάμεις αυτές έκαναν "σημαία" των συνδικάτων τον ταξικό στόχο του κεφαλαίου,την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ και διαλύουν καθημερινά το συνδικαλιστικό κίνημα με την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, την ανατροπή των κατακτήσεων της εργατικής τάξης!!!

4. Οι δυνάμεις του συμβιβασμού και της υποταγής κρατάνε σκόπιμα κατακερματισμένο το συνδικαλιστικό κίνημα, παρά και ενάντια στις αποφάσεις συνεδρίων της ΓΣΕΕ, για την αντιμετώπιση της πολυδιάσπασης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αντίθετα, όσοι κατηγορούνται σήμερα για διασπαστές μπορούν και πρέπει να αντιπαραθέσουν τη δράση τους για ενοποίηση συνδικάτων, με απτά αποτελέσματα (στο μέταλλο, στην οικοδομή, στον ιματισμό κλπ).

***

Ανδριανός ΜΠΟΥΚΟΥΡΗΣ

Είναι φανερό πως η φιλολογία περί διάσπασης έρχεται να αποδυναμώσει τη δράση των εργαζομένων από τα κάτω, τον παραπέρα συντονισμό δράσης σε αγωνιστική ταξική κατεύθυνση. Οι ταξικές δυνάμεις, όμως, μπορούν και πρέπει να πλατύνουν την αγωνιστική ενότητα και συσπείρωση των εργαζομένων "από τα κάτω", να δυναμώσουν τη δράση στα συνδικάτα, να βάλουν στην μπάντα τις συμβιβασμένες ηγεσίες και να οργανώσουν την αντεπίθεση της εργατικής τάξης