Στο επίκεντρο των συζητήσεων της Διακυβερνητικής Διάσκεψης για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ βρίσκονται οι αλλαγές στον τρόπο λήψης των αποφάσεων στα κοινοτικά όργανα. Και οι "δεκαπέντε" συμφωνούν ότι πρέπει να καταργηθεί το "βέτο", το μοναδικό μέσο που διέθετε ένα κράτος - μέλος για να διατηρεί τη σχετική του αυτοτέλεια και να αποτρέπει μια απόφαση που, κατά τη γνώμη του, στρέφεται κατά των εθνικών του συμφερόντων. Μερικές μόνο χώρες, μεταξύ τους και η Ελλάδα, υποστηρίζουν ότι το "βέτο" πρέπει να διατηρηθεί για ορισμένα θέματα που άπτονται της εθνικής ασφάλειας. Γνωρίζουν, όμως, και οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών ότι οι ενστάσεις τους έχουν μικρή αξία μπροστά στην ισχύ του γερμανο - γαλλικού άξονα που προωθεί την πλήρη κατάργηση του "βέτο" και την καθιέρωση της πλειοψηφίας για όλα τα θέματα κοινοτικού ενδιαφέροντος.
Ηδη, θα πρέπει να σημειώσουμε, οι αποφάσεις για την Οικονομική και Νομισματική Ενωση λαμβάνονται με πλειοψηφία όπως ορίζει η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Στη συνέχεια μάλιστα, μετά την 1η Ιανουαρίου 1999, οι αποφάσεις για την οικονομική και νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα λαμβάνονται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ένα όργανο ανεξέλεγκτο όχι μόνο από τα εθνικά, αλλά και από τα κοινοτικά όργανα. Επομένως, η συζήτηση στη Διακυβερνητική αφορά στα υπόλοιπα, εκτός των οικονομικών, θέματα. Οπως είναι η εξωτερική πολιτική, η άμυνα, η ασφάλεια, η δικαιοσύνη, η εσωτερική ασφάλεια των κρατών.
Με την κατάργηση του "βέτο" οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης ξεμπερδεύουν με έναν πονοκέφαλο, αφού πλέον κανείς "ενοχλητικός" δε θα μπορεί να αποτρέψει μια απόφαση που κρίνεται σωστή απ' την πλειοψηφία. Ομως δε μένουν εκεί, αφού εξακολουθεί να υπάρχει ο "κίνδυνος" σε κάποια θέματα να δημιουργείται πλειοψηφία αντίθετη με τις θέσεις και τα συμφέροντά τους. Για να αντιμετωπιστεί και αυτό το ενδεχόμενο προτείνεται, απ' τις ίδιες δυνάμεις, ένας άλλος τρόπος υπολογισμού των ψήφων του κάθε κράτους - μέλους. Ετσι θα καταργηθεί η αρχή της ισοτιμίας της ψήφου και για τη λήψη της απόφασης θα συνυπολογίζεται το πληθυσμιακό μέγεθος. Δηλαδή, η ψήφος του Γερμανού εκπροσώπου σε κάποιο κοινοτικό όργανο θα έχει πολύ μεγαλύτερο βάρος από την ψήφο του Ελληνα, ή του Πορτογάλου.
Υπάρχει όμως ακόμη μια βαθμίδα σ' αυτή την κλίμακα των αντιδημοκρατικών και ολιγαρχικών ρυθμίσεων, που προωθούν οι Γερμανοί μαζί με τους Γάλλους, έχοντας και την υποστήριξη και άλλων κρατών - μελών. Είναι η αρχή της "ευελιξίας", το κυριότερο μέσο για την εμπέδωση της πολιτικής κυριαρχίας του ηγετικού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Με την αρχή της "ευελιξίας" δίνεται η δυνατότητα σε μια ομάδα κρατών - μελών που "επιθυμούν και δύνανται", να προχωρούν σε συνεργασία σε όλους τους τομείς, ανεξαρτήτως των υπολοίπων "εταίρων". Ειδικότερα για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ), το γερμανογαλλικό σχέδιο προβλέπει για τη λήψη των αποφάσεων "ενισχυμένη πλειοψηφία", καθώς και τη "συμμετοχή ενός ελάχιστου αριθμού χωρών - μελών". Ετσι με την "ευελιξία" κατοχυρώνεται πλήρως το δικαίωμα των λίγων και ισχυρών να αποφασίζουν ό,τι και όπως θέλουν χωρίς το ενοχλητικό "βέτο", κόντρα ακόμη και στην απόφαση της πλειοψηφίας (όταν αυτή δε συμφωνεί), χωρίς τέλος και τα εμπόδια που μπορεί να δημιουργούν όσοι "δεν επιθυμούν", ή "δε δύνανται" να τους ακολουθήσουν.
Οπως είναι φυσικό, αυτή η συνεχής διεύρυνση των δικαιωμάτων των ιθυνουσών χωρών στην Ευρωπαϊκή Ενωση συνοδεύεται από την αντίστοιχη συρρίκνωση των δικαιωμάτων των μικρών σε μέγεθος και οικονομικά ασθενών χωρών. Αυτές όχι μόνο δε θα έχουν το δικαίωμα να αποτρέπουν μια απόφαση που στρέφεται κατά των εθνικών τους συμφερόντων, θα έχουν ψήφο β κατηγορίας και, το κυριότερο, θα είναι υποχρεωμένες να εφαρμόζουν και να υλοποιούν τις αποφάσεις που θα λαμβάνονται από μια μικρή ομάδα χωρών, οι οποίες θα συγκροτούν επισήμως πλέον το Διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Προς αυτή την κατεύθυνση και για να ξεκαθαρίσει ακόμη περισσότερο τα πράγματα ο Ολλανδός κοινοτικός επίτροπος Χανς Βαν ντεν Μπρουκ υπέβαλε τελευταία μια πρόταση, σύμφωνα με την οποία δικαίωμα "βέτο" στις κοινοτικές αποφάσεις θα έχουν μόνο η Γερμανία, η Γαλλία και η Βρετανία. Για να κλείσει έτσι και η τελευταία απειροελάχιστη πιθανότητα να ληφθεί απόφαση αντίθετη προς τα συμφέροντα και τη θέληση της άρχουσας ταξης των τριών χωρών!
Σ' αυτή την Ευρωπαϊκή Ενωση θέλει τη χώρα μας η κυβέρνηση, αλλά και οι άλλοι θιασώτες του Μάαστριχτ, μιλώντας μάλιστα για "ισότιμη" συμμετοχή. Η κυβέρνηση, χωρίς να έχει εξουσιοδότηση από τον ελληνικό λαό, συζητά και διαπραγματεύεται για τέτοιου είδους ρυθμίσεις που ακρωτηριάζουν την εθνική κυριαρχία. Και το χειρότερο είναι ότι με πολλές απ' αυτές τις ρυθμίσεις η κυβέρνηση συμφωνεί, γιατί αυτό απαιτούν τα συμφέροντα των πολυεθνικών και της άρχουσας τάξης, δεσμεύοντας και τη χώρα και τον ελληνικό λαό. Γίνεται λοιπόν φανερό οτι η Συνθήκη δέ μπορεί να βελτιωθεί, αλλά να ανατραπεί απο το λαϊκό κίνημα. Η διενέργεια δημοψηφίσματος, όπως προτείνει το ΚΚΕ, όπου ο ελληνικός λαός θα αποφανθεί για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, αλλά και για τις απαράδεκτες ρυθμίσεις που προωθούνται στη Διακυβερνητική, είναι ένα σημαντικό βήμα πάλης.
Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Feeds
Σχέδια διχοτόμησης 
