Το Σχέδιο Περιφερειακής Ανάπτυξης 2000-2006, που συζήτησε στη χτεσινή του συνεδρίαση το Νομαρχιακό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης, προβλέπει μια ανάπτυξη πέρα και έξω από τα πραγματικά προβλήματα του λαού και του νομού. Μια ανάπτυξη πλήρως εναρμονισμένη και προσαρμοσμένη στις επιδιώξεις και τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της ΕΕ και της πλουτοκρατίας του τόπου.

Μέσα στα πλαίσια αυτής της ανάπτυξης, προσδιορίζονται ως προτεραιότητες, σύμφωνα με το σχέδιο: "Η ενίσχυση του παγκόσμιου, ευρωπαϊκού, βαλκανικού και παρευξείνιου ρόλου της Θεσσαλονίκης. Η διαμόρφωση υποδομών αντίστοιχης εμβέλειας. Η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων...".

Οι επιμέρους στόχοι του σχεδίου αυτού για τη Θεσσαλονίκη προβλέπουν στο να μετατρέψουν το νομό σε: Κόμβο Δυτικοευρωπαϊκών Δικτύων Μεταφορών και Επικοινωνιών. Κέντρο παροχής υπηρεσιών υψηλών προδιαγραφών και παραγωγής προϊόντων υψηλής ποιότητας. Κέντρο οικονομικών και εμπορικών συναλλαγών και κέντρο εξαγωγών - εισαγωγών. Πολιτιστική πύλη της ΝΑ Ευρώπης, νομό των Γραμμάτων, της Παιδείας και του Τουρισμού.

Αποκαλυπτική από την άποψη αυτή ήταν η παρέμβαση του περιφερειάρχη, κ. Σοφιανού, που ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσίασε μια εικόνα ανάπτυξης που σ' αυτήν ο ρόλος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης περιορίζεται σε ρόλο οργάνου διαχείρισης ευρωπαϊκών προγραμμάτων και κονδυλίων.

Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκαν και οι τοποθετήσεις των εκπροσώπων των άλλων παρατάξεων στο ΝΣ, με εξαίρεση τον εκπρόσωπο της ΝΑΣΘ, Μιχάλη Σπυριδάκη, που εξέφρασε βασική διαφωνία και αντίθεση στη φιλοσοφία και επιδιώξεις αυτού του σχεδίου ανάπτυξης του νομού, που προωθείται από την ΕΕ, την κυβέρνηση και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις εκτός του ΚΚΕ.

Στην τοποθέτησή του ο Μιχάλης Σπυριδάκης τόνισε την ανάγκη μιας άλλης ανάπτυξης που θα στηρίζεται στην επένδυση του μεγαλύτερου μέρους των φόρων που πληρώνει ο λαός της Θεσσαλονίκης σε έργα ανάπτυξης και παραγωγικής υποδομής, για την εξυπηρέτηση των αναγκών του λαού και επισήμανε:

"Μπορεί ο λαός μας να εξασφαλίσει μια τέτοια ανάπτυξη. Υπάρχουν και οι πόροι γι' αυτήν. Κατά συνέπεια ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα θα έπρεπε να ξεκινά από τις δυνατότητες της κοινωνίας μας και της οικονομίας μας και συμπληρωματικά μόνο να προβάλλει ισχυρά διεκδικητικά πλαίσια και να απαιτεί πόρους από την ΕΕ.

Ομως μια τέτοια ανάπτυξη χρειάζεται σύγκρουση με τα συμφέροντα που βολεύονται για δεκαετίες με την πολιτική των κυρίαρχων κύκλων, που εφαρμόζεται στη χώρα μας. Χρειάζεται πολιτική βούληση, πολιτική απόφαση και πολιτική ενότητα και στράτευση".