"Μέσα στους αγώνες ο λαός και η νεολαία δημιουργούν τους δικούς τους θεσμούς, τις δικές τους επιτροπές αγώνα, τις συντονιστικές επιτροπές, με αυθεντικές συνελεύσεις και διαδικασίες, κόντρα στη γραφειοκρατία και στις εξαγορασμένες ηγεσίες. Αυτή είναι η πιο γνήσια δημοκρατία, θώρακας και ασπίδα των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, θερμοκήπιο για την άνθηση και επικράτησή της". Τα παραπάνω τόνισε ο Δημήτρης Αρβανιτάκης,μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εισηγητική ομιλία που έκανε την περασμένη Δευτέρα, στην Πάτρα, στην ημερίδα που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ με θέμα: "Το ζήτημα της Δημοκρατίας σήμερα". Στον σημερινό "Ρ" δημοσιεύουμε το πλήρες κείμενο της εισήγησης του Δημήτρη Αρβανιτάκη και άλλες παρεμβάσεις, ενώ αύριο θα επανέλθουμε με την παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα.

Ανεβαίνοντας στο βήμα ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, κεντρικός εισηγητής στην ημερίδα, τόνισε τα παρακάτω:

"Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

σύντροφοι και συντρόφισσες

Με τη συζήτησή μας σήμερα θέλουμε να ανοίξουμε το σοβαρό και επίκαιρο ζήτημα της δημοκρατίας στις σημερινές συνθήκες. Να ανοίξουμε τη συζήτηση για τα θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες του ελληνικού λαού και της νεολαίας, την έκτασή τους, το περιεχόμενό τους, την άσκησή τους. Να ανταλλάξουμε απόψεις, ποιος είναι σήμερα ο δρόμος που μπορεί να κατοχυρώνει τα δημοκρατικά, κοινωνικά κυριαρχικά δικαιώματα του λαού και της νεολαίας. Οι πρωτοφανείς σε μαζικότητα, δυναμισμό, πρωτοτυπία, συλλογικότητα και μεστοί σε περιεχόμενο αγώνες των μαθητών ενάντια στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα της κυβέρνησης, έφεραν στην πολιτική επικαιρότητα και μάλιστα με αρκετή ένταση το μεγάλο αυτό ζήτημα της Δημοκρατίας και των δικαιωμάτων. Το ίδιο συνέβη με τους αγώνες των αγροτών και άλλων τμημάτων των εργαζομένων. Το ίδιο ζήτημα αναδεικνύεται καθημερινά στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον κουρδικό λαό για την απελευθέρωση του Οτσαλάν. Στους αγώνες ενάντια στον πόλεμο και την επέμβαση των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στο Κόσσοβο. Βρίσκεται, σχεδόν, μόνιμα στην επικαιρότητα, αφού οι αγώνες δε σταματούν και η κυβέρνηση βλέπει παντού υποκινητές και παρανομίες. Νομίζουμε γι' αυτό ότι δεν είμαστε εκτός πραγματικότητας, αν θέσουμε το ερώτημα: Υπάρχει σήμερα βάσιμη απειλή για θεμελιακά, υποτίθεται, κατοχυρωμένα δικαιώματα και ελευθερίες του λαού και της νεολαίας;

Αν επιχειρήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, δε μας επιτρέπεται να απαντήσουμε αρνητικά.

Αν μάλιστα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε σ' αυτό το ερώτημα με τα σημερινά δεδομένα και μια ορισμένη πρόβλεψη των εξελίξεων, τότε οι ανησυχίες μας γίνονται ακόμα μεγαλύτερες. Από πού προέρχονται αυτές οι ανησυχίες μας; Προέρχονται από το γεγονός ότι παίρνονται συνεχώς μια σειρά αυταρχικά μέτρα, ενισχύονται διάφοροι μηχανισμοί καταστολής και διατυπώνονται ορισμένες απόψεις για τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία που αμφισβητούν και αναιρούν κατακτημένα δημοκρατικά, κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες".

"Παρακολουθήσαμε όλοι πρόσφατα την υπόθεση Οτσαλάν. Τα γεγονότα είναι γνωστά. Αφού χαρακτηρίστηκε η πάλη του κουρδικού λαού τρομοκρατία και ο ηγέτης του τρομοκράτης από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις και την ελληνική κυβέρνηση, παραδόθηκε ο Οτσαλάν από την κυβέρνηση, σε συνεργασία με αυτές τις δυνάμεις, στην Τουρκία. Το πρόβλημα δεν αποτελεί μόνο μια αντιδραστική εξέλιξη και τοποθέτηση σε ό,τι αφορά την παροχή ασύλου και τις μορφές πάλης που χρησιμοποιεί ένας λαός για την απελευθέρωσή του. Αυτή η στάση της κυβέρνησης γίνεται θεωρία και πρακτική απέναντι και στον ελληνικό λαό. Ο πρωθυπουργός της χώρας, μιλώντας στη Βουλή για την υπόθεση Οτσαλάν ανέφερε: "Εμείς ενεργούμε σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Η εκδήλωση των απόψεων του φρονήματος είναι ελεύθερη όσο δυσάρεστη και να είναι η άποψη και η γνώμη για τον οποιοδήποτε. Στη χώρα αυτή μπορεί να υποστηρίζει κανείς τις απόψεις του. Εχουμε δημοκρατία. Οι πράξεις βίας όμως δεν επιτρέπονται, όπως δεν επιτρέπονται και οι παράνομες πράξεις".

Τι σημαίνει αυτή η τοποθέτηση;

Σημαίνει σαφή, ανοιχτή απειλή κατά των δικαιωμάτων και του ελληνικού λαού. Φυσικά, όταν μια κυβέρνηση καταδικάζει την πάλη ενός λαού και του ηγέτη του, όταν συμμετέχει, με τη λογική της διείσδυσης διά όπλων του ΝΑΤΟ, στην καταλήστευση των λαών της Βαλκανικής, είναι επακόλουθο να απειλεί και τον ελληνικό λαό.Με την τοποθέτηση αυτή ο πρωθυπουργός θέλησε καθαρά να σηματοδοτήσει ότι η πάλη του λαού ενάντια σε αντιλαϊκούς νόμους είναι παράνομη, δηλαδή δεν επιτρέπεται. Αν, δηλαδή, ο ελληνικός λαός αποφασίσει και επιλέξει το δρόμο της ανατροπής αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής - οποιαδήποτε κυβέρνηση και αν έχει αυτή την πολιτική - τότε αυτός ο λαός, αυτό το κίνημα, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, είναι παράνομο. Δέχεται, λέει, ο καθένας να έχει φρόνημα και απόψεις, αν δράσει όμως, αν προωθήσει απόψεις αντίθετες, που αντιστρατεύονται κάποιο αντιλαϊκό νόμο ή αντιλαϊκές πράξεις της κυβέρνησης διαπράττει βία, πιθανά και τρομοκρατία. Δημοκρατία όμως σημαίνει δικαίωμα δράσης. Φρόνημα χωρίς δικαίωμα δράσης δεν μπορεί να υπάρξει. Η πλειοψηφία του λαού έχει το δικαίωμα να επιλέξει σε ποια κατεύθυνση θα πάει και πώς θα δράσει.

Αυτή η τοποθέτηση για τη δημοκρατία του πρωθυπουργού δεν είναι μόνο επικίνδυνη, ολοκληρωτική, πισωγύρισμα και αμφισβήτηση των δικαιωμάτων του λαού να αγωνίζεται. Αποτελεί απειλή και για τις στοιχειώδεις δημοκρατικές ελευθερίες. Σημαίνει νέους περιορισμούς και εμπόδια στη δράση του. Σηματοδοτεί επίσης την αναγκαιότητα ο λαός να παλέψει και για στοιχειώδεις δημοκρατικές ελευθερίες, που εξασφαλίζουν το δικαίωμα γνώμης και λαϊκής δράσης, το δικαίωμα των αγώνων, γιατί αυτά θεωρούνται από την κυβέρνηση πράξεις παράνομες και βίαιες.

Εχουμε ήδη ζήσει και παρακολουθούμε ορισμένα φαινόμενα, θεωρίες, πρακτικές της κυβέρνησης που κινούνται σ' αυτή τη λογική.

Ο αγώνας των μαθητών συνιστά παραβίαση της δημοκρατικής αρχής, αφού εμποδίζεται η εκτελεστική εξουσία να επιτελέσει το έργο της, δηλαδή, να εφαρμόσει την αντιμεταρρύθμιση που ψήφισε το Κοινοβούλιο.

Το αίτημα να πει τη γνώμη του ο λαός για τη Συνθήκη του Αμστερνταμ χαρακτηρίζεται ως εκδήλωση οχλοκρατική και αμφισβήτηση της κοινοβουλευτικής τάξης.

Κάθε αγώνας κατασυκοφαντείται και θεωρείται σαν κατάλυση των δημοκρατικών διαδικασιών, κατάλυση του κράτους, της νομιμότητας και αποτελεί νομικό αδίκημα. Επιστρατεύονται εισαγγελείς, βγάζουν παράνομες απεργίες με δικαστικές αποφάσεις, στήνουν αγροτοδικεία και δίκες.

Αποτελεί πλέον μόνιμο μοτίβο ότι η θέληση και η γνώμη του λαού εκφράζεται και είναι αρκετό αυτό διά της ψήφου του κάθε τετραετία και στο πνεύμα αυτό είναι υποχρεωμένος να σέβεται και να αποδέχεται τις κυβερνητικές ενέργειες.

Η κοινή δράση και η λαϊκή ενότητα στους αγώνες χαρακτηρίζεται, και πρόσφατα στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ανίερη συμμαχία του ΚΚΕ με τη ΝΔ. Οταν την ίδια ώρα ψηφίζουν μαζί στο Κοινοβούλιο ΠΑΣΟΚ - ΝΔ τη Συνθήκη του Αμστερνταμ.

Το νομικό οπλοστάσιο ανώμαλων περιόδων προβάλλεται με νοσταλγία από κυβερνητικούς αξιωματούχους σαν απειλή στο λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ.

Αν όλες αυτές οι αντιλήψεις συνδυαστούν με τις εντεινόμενες αυταρχικές πρακτικές, τη χρήση βίας και τρομοκρατίας απέναντι στους εργαζόμενους, το λαό και τη νεολαία που αγωνίζονται, γίνεται φανερό ότι και θεωρητικά και πρακτικά προετοιμάζεται το έδαφος για παραπέρα αμφισβήτηση και περιορισμό των ήδη κουτσουρεμένων λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Γιατί αυτές οι εξελίξεις;".