Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Γιατί μετά από δύο αιώνες καπιταλιστικής κυριαρχίας στον πλανήτη, η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους κινδυνεύει από μια ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή. Τεράστιες εκτάσεις δασών, οι πνεύμονες του πλανήτη, καταστρέφονται και θυσιάζονται στο όνομα του κεφαλαιοκρατικού κέρδους, εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι ζούνε κάτω από άθλιες συνθήκες στις τερατουπόλεις του καπιταλιστικού κόσμου, δημιουργήματα μιας άναρχης, άγριας και καταστρεπτικής κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης.

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Γιατί σε δυο μόλις δεκαετίες "παγκοσμιοποιημένου" καπιταλισμού μετράμε ήδη εκατομμύρια θύματα ακόμα και μέσα στις καπιταλιστικές μητροπόλεις. Τα εργασιακά δικαιώματα ισοπεδώνονται, το βιοτικό επίπεδο υπονομεύεται, η ανεργία (ολικής ή μερικής απασχόλησης τσακίζει κόκαλα) οι εργαζόμενες μάζες χωρίς νομική προστασία, χωρίς ασφαλιστική κάλυψη, χωρίς δικαιώματα, συμπιεσμένες από τις κάθε μορφής "ελαστικότητες" μοιάζουν σήμερα όλο και περισσότερο με δουλοπάροικους του μεσαίωνα.

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Γιατί μέσω της οικονομίας των Χρηματιστηρίων, συντελείται σήμερα μία πρωτοφανής ληστεία σε βάρος όλων των λαών και της συντριπτικής πλειοψηφίας των κρατών του πλανήτη. Τρισεκατομμύρια δραχμές, υπό τη μορφή ρευστοποίησης μετοχών, ομολόγων και συναλλάγματος, μεταναστεύουν κάθε ήμερα από τα πιο φτωχά σημεία του πλανήτη για να καταλήξουν σε δυο - τρία χρηματιστηριακά κέντρα, της Νέας Υόρκης, του Λονδίνου και της Φραγφούρτης. Αυτό είναι το μεγάλο "επίτευγμα" του "παγκοσμιοποιημένου" καπιταλισμού. Το δημόσιο χρέος των αναπτυσσόμενων (αλλά και πολλών αναπτυγμένων χωρών) γίνεται αντικείμενο ανηλεούς εκμετάλλευσης σε βάρος εκατοντάδων εκατομμυρίων εργαζομένων, καθώς στο όνομα της δημοσιονομικής κρίσης, επιβάλλονται αιματηρά προγράμματα λιτότητας, με χρονικό ορίζοντα στο διηνεκές. Διακόσιοι πενήντα Κροίσοι του καπιταλιστικού κόσμου ελέγχουν σήμερα το 50% του παγκόσμιου παραγόμενου ΑΕΠ, ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες μωρά πεθαίνουν σε καθημερινή βάση, από έλλειψη λίγων γραμμαρίων γάλατος, φαρμάκων και των στοιχειωδέστερων συνθηκών υγιεινής.

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Γιατί ο "παγκοσμιοποιημένος" καπιταλισμός δεν αρκείται μόνο στην άγρια οικονομική εκμετάλλευση όλων των λαών του πλανήτη. Απειλεί άμεσα την ανθρωπότητα με την επιβολή της πιο στυγνής δικτατορίας των πολυεθνικών, απειλεί να νεκραναστήσει τα πιο φρικαλέα οράματα του ναζισμού και του φασισμού του μεσοπολέμου. Αν ορισμένοι νομίζουν ότι η ιστορία θα σταματήσει στη Γιουγκοσλαβία, άντε και σε ορισμένες γειτονικές ακόμα χώρες. Αν νομίζουν ότι η ιστορία θα τελειώσει με μια "περιορισμένη" αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια, είναι οικτρά γελασμένοι. Στόχος του νεοφασισμού, που επιχειρείται να υλοποιηθεί μέσω των βρικολάκων του ΝΑΤΟ, είναι όλος ο πλανήτης. Στόχος είναι όλοι όσοι αντιστέκονται στη νέα τάξη πραγμάτων. Και αν ορισμένοι - όπως διάφοροι "αριστεροί αναλυτές" των σαλονιών - θέσουν το ερώτημα γιατί πλανητική δικτατορία, η απάντηση είναι αρκετά απλή. Γιατί αυτή είναι η φυσιολογική επιλογή του "παγκοσμιοποιημένου" καπιταλισμού, είναι η φυσιολογική εξέλιξη των ανακατατάξεων που έχουν γίνει στους κόλπους του χρηματιστικού κεφαλαίου τις τελευταίες δεκαετίες. Γιατί όπως πίσω από τον Χίτλερ βρίσκονταν ο Κρουπ και τα γερμανικά μονοπώλια (η υλική βάση - κατά το ήμισυ - των διεργασιών του Β Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου), σήμερα πίσω από τον Κλίντον βρίσκεται το αιμοχαρές τραπεζικό - κερδοσκοπικό κεφάλαιο των ΗΠΑ (αυτοί που μέχρι σήμερα προκαλούσαν τις διεθνείς οικονομικές - νομισματικές κρίσεις) και το ίδιο το στρατιωτικό - βιομηχανικό σύμπλεγμα. Αυτή, μαζί με τα δυτικοευρωπαϊκά μονοπώλια είναι η σημερινή βάση του νεοφασισμού, την οποία υπηρετεί ο κάθε Κλίντον, και από κοντά οι "κεντροαριστεροί" Μπλερ, Ζοσπέν, Ντ' Αλεμα. Αν ορισμένοι "ευαίσθητοι" με τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορούν να δουν - δε μιλάμε για αυτούς που δε θέλουν - την απειλή του νεοφασισμού, ε, τότε είναι άξιοι της μοίρας τους.

Θ. Κ.