ΧΩΡΙΣ ΜΑΚΙΓΙΑΖ: «H Χαριλάου Τρικούπη εμφανίζεται ιδιαίτερα ενοχλημένη από τις δηλώσεις Πάγκαλου, σε μια εποχή που είχε κατορθώσει να δείξει ότι προσπερνά την εσωστρέφεια, ενώ ομοφώνως είχε αποφασιστεί η σκληρή αντιπαράθεση με την κυβέρνηση. Με την παρέμβαση του πρώην υπουργού το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίζεται και πάλι με πολυγλωσσία σε μείζον θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης, κορυφαίο στέλεχος -όπως πιστεύουν - αμβλύνει το μέτωπο με την κυβέρνηση, ενώ αποδυναμώνει θέσεις όπως ότι το Μέγαρο Μαξίμου με αιχμή τον κ. Πολύδωρα επιλέγει την πολιτική της όξυνσης» (ο Β. Σκουρής στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).

ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ: «Γιατί το κάψιμο της σημαίας (της αμερικανικής στη συγκεκριμένη περίπτωση) θεωρείται από ορισμένους κορυφαία πράξη αντίστασης; (...) Εκτός αν όλα αυτά γίνονται για να τραβήξεις πάνω σου τις κάμερες της δημοσιότητας, που σε έχουν ξεχάσει τελευταία (...) ας αναλογισθούμε πόσο συμπλεγματική φαίνεται η - όσο καλοπροαίρετη - επιδοκιμασία αυτών των ενεργειών απ' όπου κι αν προέρχεται» (στην κυριακάτικη «ΑΥΓΗ»)

ΚΑΙ Η ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ ΜΑΣΚΑ: «Ο Συνασπισμός αποτελεί σήμερα οργανικό τμήμα μιας κοινωνικής σύγκρουσης, την οποία μάλιστα μεταφέρει ηγεμονικά στην πολιτική βαθμίδα, την ίδια στιγμή που αρχίζει να εγκαταλείπεται ο ισχυρισμός πως το ΚΚΕ είναι ο πολιτικός οργανισμός που εκπροσωπεί - έστω και πρωτόγονα - τις κοινωνικές αντιστάσεις και την πολιτική ανυπακοή. Δεν είναι τυχαίο πως κανείς, εδώ και κάποιο καιρό, δεν ασχολείται με το ΚΚΕ (...) Σήμερα ο Συνασπισμός έχει βάσιμους λόγους να αισθάνεται ότι είναι αναντικατάστατος» (ακριβώς δίπλα από το προηγούμενο κείμενο, επίσης στην «ΑΥΓΗ»).