Ο κύριος «θα σας απαλλάξω από τα αποβράσματα», όπως αποκαλούσε ο Σαρκοζί τους εξεγερμένους νέους του Παρισιού, είναι από προχτές ο νέος Πρόεδρος της Γαλλίας. Ενδιαφέρον έχει η σημειολογία τη στιγμή της ανακοίνωσης της επικράτησής του: Ακριβώς την ώρα που προχτές έκλειναν οι κάλπες στη Γαλλία, την ίδια ώρα, πάνω από 3.000 αστυνομικοί ακροβολίζονταν στα γκέτο του Παρισιού. Η πολιτική του «νόμου και της τάξης» σε πλήρη - και μάλιστα - προληπτική εφαρμογή. Κατά τα λοιπά, οι εκλογές στον κοινοβουλευτικό κόσμο της Δύσης συνιστούν, όπως συνηθίζεται να λέγεται, τη «νίκη της Δημοκρατίας». Και της αστυνομοκρατίας, απ' ό,τι φαίνεται...

*

Οσο για τους σοσιαλιστές, κατάφεραν με τον κεντροαριστερό «χυλό» που πότισαν για χρόνια όχι μόνο τη Γαλλία αλλά μια σειρά από χώρες της ΕΕ, να συμπαρασύρουν την πλειοψηφία της κοινωνίας σε πολιτικές επιλογές που αν μη τι άλλο αντικατοπτρίζουν τη χρεοκοπία της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Και μόνο το γεγονός ότι η εκλογική νίκη του Σαρκοζί περιγράφεται σαν «επαναφορά της πολιτικής στο προσκήνιο», κατόρθωμα που αποδίδεται στον εκπρόσωπο μιας ακραιφνούς Δεξιάς, δηλώνει τον ιδεολογικό και κοινωνικό συντηρητισμό στον οποίο οδηγεί ευρύτερα εκλογικά σώματα η τακτική μιας δήθεν «Αριστεράς». Η τελευταία, θέλοντας να δικαιολογεί το «μονόδρομο» των Μάαστριχτ (Ντελόρ) και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων τύπου Γιουγκοσλαβίας (Ζοσπέν), δηλαδή να δικαιολογεί τη δική της τη λειτουργία σαν εξάρτημα του συστήματος, επιμένει να υποστηρίζει - και μάλιστα επί μακρόν - ότι η ανυπαρξία διαφορών μεταξύ αυτής και της κλασικής Δεξιάς, συνιστά και δήθεν «ανυπαρξία διαφορών» μεταξύ Αριστεράς - Δεξιάς, γενικά. Πρόκειται για τον ασφαλέστερο δρόμο για να στείλεις το εκλογικό σώμα στην αγκαλιά των «Σαρκοζί»...