Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»

Και υπάρχει ο κίνδυνος να αρχίσεις να μετράς ποιος και πώς μαζεύει το χρήμα. Και να καταλήξεις στο συμπέρασμα πως το κεφάλαιο και η πολιτική του έκφραση μια τάξη είναι. Που την καίει ένα μόνο: Να προωθούνται απρόσκοπτα τα συμφέροντά της, που για σένα σημαίνει χαμηλότερο μισθό, λειψή ασφάλιση, μισή Παιδεία.

Κι έτσι από συνειρμό σε συνειρμό να φτάνεις στο αυτονόητο: Να κάνεις ό,τι περνά απ' το χέρι σου για να 'ναι αυτοί αδύναμοι, όποια ταμπέλα κι αν φορούν. Εξάλλου δεν είναι ιστορικό παράδοξο ο Κουσνέρ. Σ' όλη του τη διαδρομή έναν στόχο προωθούσε, μια προοπτική αντιπάλευε, να μη σηκώσουν κεφάλι οι εργάτες ως διεκδικητές της εξουσίας.

Εκεί το κουμπί, εκεί και το καθήκον σου. Κι ας μοιάζουν μαύροι οι καιροί, έχουν γυρίσματα, μόνο που πρέπει να βάλεις πλάτη.

Κατά τ' άλλα: Τα στοιχεία για το αμερικάνικο σύστημα περίθαλψης τα λένε όλα.

Συμβαίνει κι αλλού ό,τι κι εδώ με τις παραλίες. Γεγονός που δηλώνει ότι δε φταίει ο μαφιόζος, αλλά το ίδιο το σύστημα που θεωρεί το δημόσιο χώρο εμπορεύσιμο. Που σημαίνει πως δίχως αίτημα για λαϊκή ιδιοκτησία προκοπή δεν υπάρχει.

Σωστοί οι Γερμανοί. Ποιες ιδεολογικές διαφορές και κουραφέξαλα σου λέει, προέχει το «εθνικό» συμφέρον, οι επενδύσεις μας, άσε που οι Αγγλοι προπορεύονται και αγοράζουν σαν τρελοί γη στα Κατεχόμενα. Ετσι, χέρι χέρι, από την Μέρκελ ως τον Λαφοντέν, αξιώνουν ανοιχτά λιμάνια στην κατεχόμενη Κύπρο.

Αυτοί που μιλάνε σήμερα για μια χαμένη υπόθεση δεν είναι οι ίδιοι που φώναζαν ότι το όνομά της (της Μακεδονίας) είναι η ζωή τους; Ε, τώρα κάνουν και μαθήματα πολιτικού ρεαλισμού, κοινώς σκύψε να το απολαύσεις.

Ωραίο κι αυτό το παιχνίδι με τα επιτόκια. Νόμιμο, νομιμότατο, συνοδεύεται από τη γνωστή φράση «ας πρόσεχες». Οταν αντί να αξιώνεις λαϊκή κατοικία, σπεύδεις να χειροκροτήσεις την αγαθοεργή τράπεζα. Οταν πας να ψηφίσεις και ξεχνάς ότι ως και τις εισφορές που πληρώνεις στον ΟΕΚ αυτοί που ψηφίζεις τις έχουν κάνει ήδη δώρο στις τράπεζες.