Οι εργαζόμενοι του Λεκανοπεδίου της Αττικής - αλλά και των άλλων μεγάλων πόλεων της χώρας - δε ζουν μόνο με το βραχνά των άθλιων μεροκάματων και την κοροϊδία της αύξησης των 77 λεπτών. Είναι αναγκασμένοι να βιώνουν μέσα σε ένα άναρχο πολεοδομικό συγκρότημα, με τα δηλητηριώδη αέρια της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, με την ανυπαρξία ελεύθερων χώρων και πρασίνου, με το καθημερινό άγχος των μετακινήσεων. Εκεί τους έχουν καταδικάσει οι πολιτικές που ακολουθούν οι κυβερνήσεις τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ, που εναλλάσσονται στην εξουσία τις τελευταίες δεκαετίες, υπηρετώντας συγκεκριμένα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.

Αυτή η πολιτική του δικομματισμού δίνει πλέον τα ρέστα της, σε βάρος του βιοτικού επιπέδου του λαού. Με τις λεγόμενες συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα και τις περιβόητες «συμβάσεις παραχώρησης», ιεραρχούν, κατασκευάζουν και λειτουργούν μεγάλα και μικρά έργα με μοναδικό κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι την ανακούφιση της λαϊκής οικογένειας, η οποία και χρυσοπληρώνει τα έργα και χαρατσώνεται ανηλεώς με πανάκριβα διόδια. Με νόμους και διατάγματα παραδίδουν τους τελευταίους ελεύθερους χώρους (π.χ., Ελαιώνας, Ιππόδρομος Φαλήρου, Γουδή, Πεδίον Αρεως, ακόμη και τον ...Εθνικό Κήπο) στην τσιμεντοποίηση. Με τις αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις του άρθρου 24 του Συντάγματος εμπορευματοποιούν το δημόσιο δασικό πλούτο.

Παίρνοντας τη σκυτάλη η ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ και αντίστροφα, με νόμους επιτρέπουν την τσιμεντοποίηση του αιγιαλού και των παραλιών της χώρας μας από το ιδιωτικό κεφάλαιο, αναγκάζοντας το λαό να πληρώνει ένα μεροκάματο για ένα μπάνιο. Παραδίδουν τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις στην εκμετάλλευση επώνυμων επιχειρηματικών σχημάτων, υποχρεώνοντας το λαό, που τις χρυσοπλήρωσε και περίμενε ότι θα του εξασφαλίσουν κάποιους χώρους για να αθληθεί και να διασκεδάσει ελεύθερα, να τις βλέπει μόνο με το κιάλι και πίσω από πανύψηλους φράκτες. Ενας λαός που βλέπει επίσης τα δύο κόμματα να τον κοροϊδεύουν με τη διαχείριση των απορριμμάτων και τη λυματολάσπη της Ψυττάλειας, επιδιώκοντας να εξυπηρετήσουν τα μεγάλα ξένα και ντόπια οικονομικά συμφέροντα, που θέλουν την ιδιωτικοποίηση και του τομέα αυτού και την καύση και που θα του πολλαπλασιάσουν τα ανταποδοτικά δημοτικά τέλη...

Πρόκειται, τελικά, για το αποκορύφωμα μιας αντιλαϊκής δικομματικής λαίλαπας. Το ΚΚΕ αντιπαλεύει αυτή την πραγματικότητα, όπως δείχνουν και οι πρόσφατες παρεμβάσεις του, και είναι το μόνο κόμμα που αγωνίζεται με συνέπεια για ανοιχτές ακτές, δωρεάν για το λαό, για την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης σε αυτές, ενώ διεκδικεί να γίνουν οι ακτές, τα δάση, οι ορεινοί όγκοι, οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις λαϊκή περιουσία, έτσι που να ικανοποιούν τις ανάγκες του λαού και όχι τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Γιατί το ΚΚΕ αγωνίζεται για δημόσιες υποδομές που δε θα επιβαρύνουν το λαό και το περιβάλλον. Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά για την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής. Απομένει στο λαό να πει το «φτάνει πια». Να απλώσει και τα δικά του βήματα στο δρόμο της λαϊκής αντεπίθεσης.