Του Ηλία Μακρή από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»

Προκαλεί, βέβαια, μερικές αναταράξεις μια τέτοια προοπτική, αλλά, μπρος στο γενικό καλό της αστικής τάξης, ποιος δίνει σημασία στους παραπονούμενους...

Ακου παρέμβαση Μαξίμου υπέρ δασών. Δηλαδή, η τροπολογία δεν ήταν του Μαξίμου; Δηλαδή, η κυβέρνηση από γραφείο σε γραφείο είναι διαφορετική; Πάει σύννεφο το δούλεμα και για να γίνεται αυτό σημαίνει ότι έχει ακροατήριο. Αξιοι όσοι παθαίνουν.

Η αντίληψη που ανάγει το θέμα της τροπολογίας για τα δάση σε λάθος στιγμή είναι αποκαλυπτική. Το κύριο, λένε, δεν είναι η παράδοση των δασών στην οικοδομή, αλλά να μη μας πάρουν χαμπάρι, ειδικά την ώρα που παριστάνουμε και τους οικολόγους. Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες, που κυνικά δηλώνεται ότι το περιβάλλον είναι ένα καλό περιτύλιγμα για άνομες πολιτικές. Η προηγούμενη ήταν όταν άρχισαν να περιφέρουν τον Γκορ ως οικολόγο. Κριτήριο ψήφου; Ασφαλώς και αυτό.

Κατά τ' άλλα, τίποτα δεν είναι τζάμπα. Τα 2,2 δισ., που θα ξεκοκαλίσουν διάφοροι, θα δοθούν για να προωθηθούν η ελαστική εργασία, το σπάσιμο των συλλογικών συμβάσεων, η παράταση του εργάσιμου βίου, οι περικοπές στο ύψος των συντάξεων και άλλα τέτοια φιλολαϊκά. Οταν ο ΟΑΕΔ αντιμετωπίζεται ως εταιρεία που μονοπωλεί την αγορά εργασίας και αξιώνεται το άνοιγμα της αγοράς στον ανταγωνισμό, τα πράγματα δεν είναι για γέλια. Δηλαδή, λέει απλά ότι υπάρχουν εταιρείες που κερδίζουν από το εμπόριο ανέργων. Τόσο καλά. Κι όμως, για κάτι τέτοια εισπράττουν χειροκρότημα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που όλα αυτά τα παρουσιάζουν ως εκσυγχρονισμό.

Ανησυχεί, λέει, τους αναλυτές η δυσαρέσκεια των λευκών κολάρων, καθώς είναι και η εκλογική πελατεία που εξασφαλίζει σταθερότητα στο σύστημα. Σιγά την ανησυχία. Απλά, το πολιτικό σύστημα θα αναζητήσει άλλη μορφή ενσωμάτωσής τους για να συνεχιστεί η κυριαρχία του κεφαλαίου.

Μια ματιά στο αρχείο της «Αυγής» παρέχει πληθώρα άρθρων ως προς το γιατί το κρίσιμο για τον ΣΥΝ είναι η κατάκτηση της ηγεμονίας σε σχέση με το ΚΚΕ. Υπάρχει ως και χρεωμένο στέλεχος της ΠΓ, που πραγματεύεται συχνά πυκνά το θέμα. Τώρα λέει ο Βούτσης ότι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Και τι να πει άλλωστε...

Ασχετο: Αυτά τα τραπεζοκαθίσματα έχουν κάτι μαγικό. Ολο τα ξηλώνουν κι όλο αυγαταίνουν. Ειδικά σε δρόμους που έχουν μεγάλο πεζοδρόμιο. Και να αυξάνονταν μόνο αυτά; Μια βόλτα στην Πειραιώς αποκαλύπτει οριζόντιες επεκτάσεις καταστημάτων που βγάζουν μάτι... και είναι νομιμότατα.

Αλλιώς: Καλή η κουβέντα για τα δάση, τις παραλίες, τα τραπεζοκαθίσματα, αλλά μη χάσουμε και το «δάσος» της πολιτικής όπου το κέρδος είναι υπέρτατη αξία, άρα και αντίπαλος...