Χρόνο με το χρόνο και εναλλάξ, οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προωθούν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σε γενικό επίπεδο, αλλά και εξειδικευμένα σε κάθε περιοχή, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, για βάθεμα της εργασιακής εκμετάλλευσης, πολλαπλασιασμό των κερδών τους. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής παρεμβαίνουν και στη Θεσσαλονίκη. Δημιουργούν υποδομές, δίνουν κίνητρα, για να κάνουν την πόλη πιο ελκυστική στο κεφάλαιο, να την υποτάξουν πιο αποτελεσματικά στην κερδοφορία του.

Εχουν σχεδιάσει και προωθούν την πολιτική τους για μια Θεσσαλονίκη «διαμετακομιστικό κέντρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, διεθνή μεταφορικό κόμβο, θαλάσσια πύλη των Βαλκανίων, πόλο καινοτομίας, ανταγωνιστικότητας, επενδύσεων, επιχειρηματικότητας, έρευνας και τεχνολογίας, διεθνή τουριστικό προορισμό».

Την ίδια ώρα η ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας και στρατηγικής σημασίας, όπως η Εταιρεία Υδρευσης και Αποχέτευσης, ο Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης, η ΕΛΒΟ, η ιδιωτικοποίηση της Υγείας και η προσαρμογή της Παιδείας στις ανάγκες της αγοράς ενισχύουν τη συγκέντρωση και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Οπως και η παράδοση της γης στις ορέξεις των επιχειρηματιών, για να σηκωθούν τόνοι μπετόν στους τελευταίους ελεύθερους χώρους στα δάση, τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες, φράχτες και μπάρες στις παραλίες.

Προωθούν έργα που στηρίζουν τις οικονομικο-πολιτικές και στρατιωτικές επιδιώξεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΝΑΤΟ και της πλουτοκρατίας της χώρας, που χρησιμοποιούν τη Θεσσαλονίκη σαν βάση εξόρμησης στα Βαλκάνια και τη ΝΑ Ευρώπη, σαν διαμετακομιστικό κόμβο εξυπηρέτησης του διεθνούς εμπορίου. Ετσι προκύπτουν η επέλαση των μονοπωλίων στον τομέα του εμπορίου, η δημιουργία εμπορευματικών σταθμών, οι διεθνείς οδικοί άξονες, η μετακίνηση επιχειρήσεων σε γειτονικές χώρες, οι αρμάδες του ΝΑΤΟ στο λιμάνι κλπ.

Υλοποιούν τα έργα υποδομής (οδικούς άξονες, χώρους στάθμευσης, νοσοκομεία κλπ.) με κριτήριο την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, τόσο με την υπέρογκη αύξηση του κόστους, όσο και με την εκμετάλλευσή τους στη συνέχεια για δεκαετίες, με επακόλουθο την οικονομική αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων.

«Γαλάζιοι» και «πράσινοι», υπουργοί, βουλευτές, αιρετοί της αυτοδιοίκησης κονταρομαχούν για το ποιος θα ικανοποιήσει ταχύτερα τις ανάγκες του κεφαλαίου. Καταγγέλλουν ο ένας τον άλλο για καθυστερήσεις, για χρόνο που χάθηκε και τώρα είναι δύσκολο να καλυφθεί. Και απαιτούν επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων.

Χρησιμοποιούν το οξύτατο πρόβλημα της ανεργίας, που γεννά η πολιτική τους, ως όχημα για να περάσουν νέα αντεργατικά μέτρα: Ευέλικτη και ανασφάλιστη εργασία, νέες επιδοτήσεις στους βιομήχανους ως δήθεν μέτρο ενίσχυσης της απασχόλησης, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης κ.ά.

Την ίδια ώρα αρνούνται την υλοποίηση έργων αντιμετώπισης των λαϊκών προβλημάτων και βελτίωσης της ποιότητας ζωής, όπως η αντιπλημμυρική προστασία, η αντισεισμική θωράκιση, η αναδάσωση του περιαστικού δάσους, η αντιπυρική προστασία, η σχολική στέγη, η λαϊκή στέγη, η συλλογή και διαχείριση των απορριμμάτων, οι ελεύθεροι χώροι - χώροι πράσινου, η αναζωογόνηση και η ασφαλής χρήση του Θερμαϊκού και των λιμνών.

Αυτό το «όραμα», της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι δεν υπηρετεί τις ανάγκες του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας. Εργάτες, υπάλληλοι, φτωχοί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ, κάθε φύλου και ηλικίας, πληρώνουν το τίμημα της πολιτικής του δικομματισμού, που εναλλάσσεται στην εξουσία, για να συνεχίζει αδιάκοπα την ίδια αντιλαϊκή ρότα. Το ζουν στο πετσί τους, Ελληνες και μετανάστες, στους χώρους εργασίας, στους τόπους κατοικίας, παντού.

Να σταθεί ενάντια σ' αυτή την πολιτική και το μέλλον που φέρνει για τους ίδιους και τα παιδιά τους, καλεί το ΚΚΕ τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία. Να διεκδικήσει έργα και υποδομές, κοινωνικές υπηρεσίες, παραγωγική ανάπτυξη που θα ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες του. Να παλέψει για μια άλλη οικονομία και εξουσία, λαϊκή, που δε θα υποτάσσεται στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, αλλά στην εξυπηρέτηση των πραγματικών λαϊκών αναγκών της εργατικής λαϊκής οικογένειας.