Το μπαράζ των φετινών καταστροφικών δασικών πυρκαγιών έγινε αφορμή να επαναφέρουν το αίτημα για να γίνει ξεχωριστό υπουργείο Περιβάλλοντος, αναγορεύοντας περίπου το ζήτημα αυτό σε «λυδία λίθο» για την προστασία των δασών και, γενικότερα, του περιβάλλοντος!

Ισως να χρειάζεται να διαχωριστεί το ΥΠΕΧΩΔΕ, αλλά δε βρίσκεται εδώ η ουσία. Αλλωστε, δεν καθορίζει το κάθε υπουργείο τη δική του πολιτική. Υλοποιεί την πολιτική της κυβέρνησης. Θυμίζουμε, λοιπόν, ότι έτσι ήταν και πριν από το 1985, δηλαδή χωριστά υπουργεία, αλλά δεν είδαμε να σώζεται το περιβάλλον. Δεν απέτρεψε, για παράδειγμα, το 1979 επί κυβέρνησης ΝΔ, ούτε την ψήφιση του νόμου 998 που αποχαρακτήριζε 25 εκατ. στρέμματα δασικών εκτάσεων βαφτίζοντάς τες ...χορτολίβαδα, ούτε το ΠΔ για το χτίσιμο της περιβόητης «Ιπποκράτειας Πολιτείας» στο δάσος της Πάρνηθας. Από την άλλη πλευρά, ακόμη και κάποια δειλά μέτρα, όπως αυτά της «Επιχείρησης Πολεοδομική Ανασυγκρότηση», που εξαγγέλθηκαν με τυμπανοκρουσίες από το τότε ΥΧΟΠ, επί υπουργίας Α. Τρίτση, φρόντισε η ίδια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να τα αποδυναμώσει και εξευτελίσει και στο τέλος να έχουμε και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη γενιά αυθαιρέτων, ακόμη και μέσα στα δάση.

Ας συνέλθουν, λοιπόν, μερικοί και ας μην τρέφουν και με άλλες αυταπάτες το λαό. Η ίδρυση αυτόνομου υπουργείου Περιβάλλοντος δεν είναι πανάκεια. Από μόνη της δεν αρκεί, για να σώσει το περιβάλλον, όταν η συνολική πολιτική των κυβερνήσεων και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προωθεί την εμπορευματοποίηση των δασών, των ακτών, κάθε φυσικού οικοσυστήματος, και πριμοδοτεί την ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου να ρυπαίνει ασύστολα. Ολα αυτά θα αλλάξουν μόνον αν αυτονομηθεί ο λαός από αυτήν την πολιτική. Τα υπόλοιπα είναι απλώς «φούμαρα»...