Τα δάση είναι εθνικός πλούτος, αποτελούν εθνική ιδιοκτησία και κανείς δεν έχει δικαίωμα ιδιοκτησίας πάνω σε αυτά. Στη δήλωση αυτή, προέβη ο Μιχάλης Δεκλερής, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας επί τιμή και πρώην πρόεδρος του Ε' Τμήματος του ΣτΕ, κατά τη διάρκεια χτεσινής συνέντευξής του, στο ραδιοσταθμό του «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM». Επιπλέον, δικαίωσε, επί της ουσίας, τη θέση του ΚΚΕ, για την ανάγκη δήμευσης όλων των δασικών εκτάσεων που με δικαστικές ή άλλες αποφάσεις, έχουν αποδοθεί σε ιδιώτες.

Αναφερόμενος, αρχικά στο θέμα του ορισμού του δάσους, ο Μ. Δεκλερής, επισήμανε ότι το θέμα αυτό προέκυψε όταν το «Ε' Τμήμα του ΣτΕ αποφάσισε να κόψει την πανούργα τακτική της διοικήσεως», δηλαδή, «να καταστρέφει το δάσος, λέγοντας ότι δεν είναι δάσος». Και πρόσθεσε: «Ωστόσο, είναι τόσο θρασείς εκείνοι οι οποίοι επιχειρούν να κάνουν αυτοβούλως τα πάντα για να καταστρέψουν τα δάση ώστε, και υπό την ισχύ αυτής της ερμηνευτικής δηλώσεως που είναι η θέση της επιστήμης, επιχείρησαν πέρσι ή πρόπερσι με νόμο να αλλοιώσουν και πάλι τον ορισμό. Τον ορισμό που είχε περιλάβει το Σύνταγμα».

Για να επισημάνει: «Ο ορισμός είναι απόλυτα σύμφωνος με την επιστήμη και εφαρμόζεται από τις δασικές αρχές. Αλλά παρεμβάλλονται τα οργανωμένα συμφέροντα τα οποία έχουν την ισχύ του πελατειακού συστήματος, το οποίο κατορθώνει και χειραγωγεί και τον νομοθέτη ακόμη».

Απαντώντας σε ερώτηση, για τη θέση του ΚΚΕ, περί ανάγκης δήμευσης όλων των δασικών εκτάσεων που έχουν αποδοθεί σε ιδιώτες, την οποία ανακοίνωσε σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, τόνισε: «Στην πραγματικότητα στην Ελλάδα είναι μόνο δημόσια. Δεν υπάρχουν ιδιωτικά δάση. Με το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830, ο Ι. Καποδίστριας αρνήθηκε να καταβάλει στο Σουλτάνο έστω και μία δραχμή αποζημίωση για τα δάση. Τα δάση τα παίρνουμε πολεμικώς και δημευτικώς. Αυτό σημαίνει ότι ανήκουν όχι απλώς εις την κυβέρνηση, εις το κράτος. Είναι εθνοκτησία τα δάση. Εσαεί ανήκουν στο λαό και σε κανέναν άλλο».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στα περίφημα «χοτζέτια», επισημαίνοντας: «Εξαίρεση, δηλαδή, δεχόμεθα, εάν αυτός (σ.σ.: ο φερόμενος ιδιοκτήτης) αποδείκνυε ότι είχε χοτζέτι από το Σουλτάνο. Χοτζέτι λοιπόν, εγώ στη ζωή μου, έχω δει ένα μονάχα. Αν δεν υπάρχει χοτζέτι, κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει δικαιωτικά δικαιώματα στα δάση. Συνεπώς η δήλωση της κ. Παπαρήγα, είναι ορθή υπό την έννοια όμως ότι δε χωρεί δήμευσις. Είναι ήδη δημευμένα από καταγωγής. Ο Ελληνας πρέπει να έχει την πεποίθηση ότι αυτός και οι απόγονοί του είναι οι κύριοι των δασών».

Με την ξεκάθαρη δήλωση ότι «δεν υπάρχει πολιτική βούληση», απάντησε ο Μ. Δεκλερής, σε ερώτηση για το αν το πρόβλημα των δασών έχει να κάνει με έλλειψη σαφούς νομοθετικής οδηγίας ή με την έλλειψη πολιτικής βούλησης. Και πρόσθεσε: «Τα δάση είναι ο στόχος οργανωμένης (σ.σ.: επίθεσης), των οικονομικών συμφερόντων, προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουν για ιδιοτελείς σκοπούς. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία γι' αυτό. Ενα διάστημα είχε συσκοτιστεί το θέμα διότι το επενδυτικό ενδιαφέρον πήγαινε στις ακτές, όπου κι εκεί υπάρχει ένα ανάλογο θέμα. Και οι ακτές ανήκουν στο λαό και σε κανέναν άλλο. Κι όμως αυτοί με διάφορες μεθόδους παραχωρήσεως, ιδιωτικών, δήθεν δικαίων, νέμονται ακτές».

Τα δάση, συνέχισε, «είναι στόχος μεγάλων, επενδυτικών συμφερόντων, του εξωτερικού, ευρωπαϊκών. Εχουν βάλει στόχο τα δάση, είτε ως δευτέρα κατοικία, είτε ως τόπους οργανωμένου τουριστικού ενδιαφέροντος. Και αυτά, λοιπόν, είναι παράνομα. Τα δάση, ανήκουν στο λαό και χρησιμοποιούνται μόνο προς το λαό. Αλλά επαναλαμβάνω, τώρα αυτή τη στιγμή που μιλάμε, έχουν γίνει ήδη επενδύσεις. Τεράστιες επενδύσεις και θα χρειαστεί ισχυρό φρόνημα στους δικαστές για να τις αρνηθούν αυτές, το κύρος αυτών των παραχωρήσεων».