Λίγα μόλις εικοσιτετράωρα μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση έβαλε μπροστά το ζήτημα του Ασφαλιστικού. Από τις πρώτες δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης και η στόχευση, αλλά και η μεθόδευση είναι ξεκάθαρη. Σ' αυτά τα πλαίσια άρχισαν και οι ανάλογες κινήσεις. Ετσι, χτες, στα δημοσιογραφικά γραφεία έφτασε ανακοίνωση που υπογράφεται από κάποια «Ομάδα Πρωτοβουλίας Δημοσίων Υπαλλήλων», με την οποία ζητείται η συνταξιοδότηση των δημοσίων στο 67ο έτος και με την υποσημείωση ότι αυτή πρέπει να είναι «εθελοντική».

Το κόλπο είναι γνωστό και παλιό. «Εθελοντική» εμφανίστηκε από το ΠΑΣΟΚ και η αύξηση των ορίων ηλικίας στον ιδιωτικό τομέα με το νόμο 3029/2002. Ομως, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο, αφού στο τέλος οι εργαζόμενοι θα υποχρεώνονται και δε θα επιλέγουν βέβαια την παράταση της εργασίας τους. Γίνεται φανερό ότι η πρωτοβουλία της «ομάδας» αυτής έρχεται γάντι στην κυβέρνηση και εξυπηρετεί τους αντιασφαλιστικούς σχεδιασμούς της και ως τέτοια πρέπει να εκληφθεί. Αντικειμενικά ρίχνει νερό στο μύλο της αντιασφαλιστικής επέλασης. Εξυπηρετεί την κυβέρνηση και τα κέντρα που επιδιώκουν την αφαίρεση ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Το πρόσχημα που επικαλείται η «ομάδα» είναι τόσο έωλο που δεν αντέχει καμιά σοβαρή κριτική. Πράγματι υπάρχουν κατηγορίες εργαζομένων (π.χ. τελωνειακοί, εφοριακοί) στο Δημόσιο που τα επιδόματα αποτελούν μεγάλο τμήμα του μισθού τους, τα οποία τελικά δεν υπολογίζονται στο συντάξιμο μισθό. Αυτό όμως το υπαρκτό πρόβλημα, που επιδρά αρνητικά στις συντάξεις, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την αύξηση των ορίων ηλικίας των δημοσίων υπαλλήλων. Το αντίθετο, η αύξηση του κατώτερου μισθού στα 1.400 ευρώ με την ανάλογη κλιμάκωση σε όλες τις κατηγορίες εργαζομένων και σε όλα τα κλιμάκια, όπως απαιτεί το ΠΑΜΕ, είναι η πραγματική λύση από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων. Κάθε άλλη «ιδέα» δεν είναι μόνο ύποπτη, αλλά θα αποδειχτεί και καταστροφική για όλους ανεξαιρέτως τους δημόσιους υπαλλήλους.