«Δημοσκόπηση στις αρχές του μήνα έδειξε ότι το 67% των Γερμανών προτιμούν τη δεξιά καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ. Βλέπουμε δηλαδή ότι ενώ η Μέρκελ εφαρμόζει το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της "Ατζέντας 2010" του Σρέντερ, τη νύφη την πληρώνουν αποκλειστικά οι Σοσιαλδημοκράτες (...) "Ατζέντα" και "μεταρρυθμίσεις". Δύο λέξεις που για τους πολιτικούς που τις χρησιμοποιούν είναι η πιο σίγουρη συνταγή για αποτυχία. Οι ψηφοφόροι που επιθυμούν την επιστροφή στις παραδοσιακές αριστερές θέσεις απειλούν να γίνουν πλειοψηφικό ρεύμα (...) και μια και μιλάμε για πόλεμο, το σπουδαιότερο από όλα είναι να ξέρει κανείς ποιος είναι ο εχθρός. Ποιος είναι ο εχθρός για τα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα; Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε αν κρίνουμε από τα θύματα των μεταρρυθμίσεων τους» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

«Αποδείχτηκε ότι δε λειτουργεί ο ανταγωνισμός, ούτε και ασκείται ο σχετικός έλεγχος, ώστε να αποκαλυφθεί ότι λειτουργούν καρτέλ και να επιβληθούν οι ανάλογες κυρώσεις. Αυτά, βεβαίως, συμβαίνουν και διότι δεν υπάρχει δυναμικό κίνημα καταναλωτών στην Ελλάδα, που να ασκεί αποτελεσματική πίεση για ελέγχους» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Παλαιότερα άλλοι Αμερικανοί διπλωμάτες είχαν παρομοιάσει τη διαφορά για τη χρήση του όρου "Μακεδονία" με μια αντιπαράθεση που θα μπορούσε να ξεσπάσει μεταξύ Βόρειας και Νότιας Ντακότα, είχαν δε ψέξει την Ελλάδα γιατί εγείρει τέτοιο θέμα, υπενθυμίζοντας - δίκην επιχειρήματος - πως και στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει πόλη που ονομάζεται Αθήνα (Athens)» (η αναφορά στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).