«Ο λαγός, λέει, είναι καθισμένος σα μπέης κάτω από ένα δέντρο, περνάει η αρκούδα, τον ρωτάει πώς τα πάει και κείνος απαντά: "Μια χαρά! Να κάθομαι εδώ, λιάζομαι, κοιμάμαι με τις ώρες κι όταν περνάει το λιοντάρι του ρίχνω και μια φάπα για να περάσει η μέρα μου"! Το παραμύθι συνεχίζεται ολόιδιο επί μήνες και κάθε μέρα ο λαγός, αραχτός και με ύφος νταή, περιγράφει στην αρκούδα πώς περνάει τις ώρες του, ρίχνοντας... φάπες στο βασιλιά της ζούγκλας! Κάποια μέρα, όμως, αντί για την αρκούδα περνάει μπροστά από το λαγό το λιοντάρι... Τι κάνεις εκεί λαγέ, ρωτάει με αγριάδα το λιοντάρι. Και ο λαγός, μαζεμένος και τρέμοντας: "Τι να κάνω βασιλιά μου. Να, κάθομαι δω, δεν πειράζω κανένα, όλους τους αγαπάω και όταν πότε - πότε περνάει η αρκούδα, λέμε και καμιά... βλακεία για να περάσει η ώρα"»!
Αν υπάρχουν κάποιοι που απορούν μαζί μας τι σχέση μπορεί να έχουν τα ανέκδοτα της ζούγκλας με τα ΜΜΕ, εμείς απορούμε μαζί τους περισσότερο. Απορούμε... με την απορία τους. `Η μήπως υπάρχει κανείς που να αρνείται πλέον στα σοβαρά ότι όταν μιλάμε για ΜΜΕ, στην ουσία μιλάμε για μια ηλεκτρονική ζούγκλα; Μια ζούγκλα από την οποία δε λείπουν ούτε οι «λαγοί», που το παίζουν... νταήδες, ούτε, φυσικά, τα «λιοντάρια», που μόλις εμφανιστούν, τότε οι λαγοί γίνονται... «λαγοί». Ως συνήθως.
***
Πρέπει εξ αρχής να σημειώσουμε ότι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τούτης της νέας ιστοριούλας με θέμα την... εξυγίανση της «ζούγκλας» - μια ιστορία που την παρακολουθούμε σε παράλληλη «εκπομπή» με το γενικότερο σίριαλ της «διαπλοκής» - είναι το εξής: Για πρώτη φορά, οι «λαγοί» του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης, όχι μόνο κάνουν την... πάπια μπροστά στα λιοντάρια, αλλά το ομολογούν κιόλας. Ομως - κι εδώ είναι το ωραίο - αν και θα περίμενε κανείς, μετά από τις ομολογίες τους, ότι θα σταματούσαν την κοροϊδία, εντούτοις συνεχίζουν να αυτοδιαφημίζονται σαν οι «Ασπροι Σίφουνες» της... κάθαρσης.
***
Ετσι διατείνεται η κυρίαρχη προπαγάνδα: Οτι η ρύθμιση που πέρασε στο υπό αναθεώρηση Σύνταγμα - και καλώς πέρασε -«απαλλάσσει» την πολιτική εξουσία από τις εξαρτήσεις και τις πιέσεις που της ασκεί η οικονομική εξουσία... Να είναι αλήθεια; Να ήταν αρκετή μια ρύθμιση, και μάλιστα σε αστικό Σύνταγμα, για να πάθει ο καπιταλισμός ό,τι έπαθε στα Χειμερινά Ανάκτορα;(!!!)
***
Ας δούμε κατ' αρχάς τις ομολογίες. Προσέξτε : «Αν κάποιος θέλει να κρυφτεί πίσω από κάποιον άλλον για να κάνει τη δουλειά του, θα χρησιμοποιήσει τη σύζυγο ή το παιδί του; Δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα φίλο, ένα συνεργάτη του, ή ένα πιο μακρινό συγγενή του;».
Τα παραπάνω δεν είναι λόγια κάποιου τυχαίου, αλλά του ίδιου του εισηγητή της αναθεωρητικής πρότασης εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ, του κ. Βενιζέλου! Είναι λόγια που ειπώθηκαν από τον κ. Βενιζέλο, όταν εκείνος ρωτήθηκε για την αξία της ρύθμισης περί απαγόρευσης των συγγενικών προσώπων. Αυτή είναι, πράγματι, η τελική «αξία» της ρύθμισης: Οσοι μεγαλοσχήμονες ελέγχουν σήμερα ΜΜΕ μέσω των συγγενών τους, αύριο θα τα ελέγχουν μέσω των... φίλων τους. Δεν είναι, δε, καθόλου άνευ σημασίας ότι την ίδια άποψη με τον Ε. Βενιζέλο έχει και ο εκπρόσωπος του κ. Σημίτη. «Πώς σχολιάζετε τη δήλωση Βενιζέλου περί φίλων;», ρωτήθηκε την επομένη της κατάθεσης της ρύθμισης ο Δ. Ρέππας. Και κείνος απάντησε: «Αυτό που είπε ο κ. Βενιζέλος είναι λογικό, είναι αυτονόητο»...
***
Αν δεν είναι έτσι, τότε ας μας απαντήσουν: Τυχαία αρνήθηκε το ΠΑΣΟΚ να συμπεριλάβει στη ρύθμιση και τη διάταξη που πρότεινε το ΚΚΕ για ονομαστικοποίηση των μετοχών των ΜΜΕ μέχρι τελευταίου φυσικού προσώπου; `Η μήπως είναι τυχαίο ότι αρνούνται την καθιέρωση και κυρίως την εφαρμογή στοιχειωδών ρυθμίσεων που αφορούν το ΕΡΣ, τη νομιμοποίηση των αδειών, την επικύρωση των προστίμων κατά καναλιών κλπ.
***
Εφόσον θα υπάρχει η δυνατότητα στον ιδιώτη να κατέχει ΜΜΕ, τίποτα δεν μπορεί να απαγορέψει στον καπιταλιστή να έχει ένα ή περισσότερα ΜΜΕ υπό τον έλεγχό του. Τίποτα δε θα τον εμποδίσει να χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ σαν «όπλο» για τις μπίζνες του. Τίποτα. Εκτός από την ανατροπή του.
Μέχρι τότε, οι λαγοί θα συνεχίσουν να λένε ιστορίες για... αρκούδες και να κάνουν κωλοτούμπες, όταν θα σκάνε μύτη τα λιοντάρια....