Ξεσηκώθηκαν κυβέρνηση και επιχειρηματίες διαμαρτυρόμενοι για τη μη λειτουργία του Χρηματιστηρίου εξαιτίας της απεργίας των εργαζομένων στην Τράπεζα της Ελλάδας. Τη διαμαρτυρία αυτή φρόντισαν να «σηκώσουν» τα αστικά ΜΜΕ καταστροφολογώντας για τις συνέπειες. Μίλησαν για «τραυματισμό» της εικόνας της χώρας, για διασυρμό της, για εικόνα παραλόγου, για χώρα στο περιθώριο των διεθνών συναλλαγών, ακόμα και για «χώρα Ουγκάντα». Εφθασαν να λένε ακόμα και για τους ...δύστυχους τους επιχειρηματίες που δεν έχουν πού να επενδύσουν τα χρήματά τους και άλλα παρόμοια! Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομίας είπε ότι δεν μπορεί να καταστρατηγούνται βασικοί κανόνες της απεργίας και απαίτησε «να αποκατασταθεί η νομιμότητα»!

Ολα αυτά για το Χρηματιστήριο και τις συναλλαγές των εκπροσώπων του κεφαλαίου, που μόλις πριν λίγα χρόνια έγδαραν κυριολεκτικά τον κοσμάκη με τη στήριξη της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Οπως έγδαραν και τα αποθεματικά των ταμείων και συνεχίζουν να το κάνουν με τη στήριξη της κυβέρνησης της ΝΔ. Και όμως, τότε κανείς από αυτούς δε μίλησε για χώρα που μοιάζει με Ουγκάντα. Γιατί στον καπιταλισμό είναι «νόμιμο» να ρουφάς τον ιδρώτα των εργαζομένων και του λαού, αλλά δεν είναι «νόμιμο» να στερείς από τον κεφαλαιοκράτη την ευκαιρία να το κάνει.

Και ένα υστερόγραφο: Οι συνέπειες της απεργίας των εργαζομένων στην Τράπεζα της Ελλάδας αποκαλύπτουν τα μέσα που έχουν οι εργαζόμενοι προκειμένου να υπερασπίσουν δυναμικά τα δικαιώματά τους, αλλά και να διεκδικήσουν νέα. Ομως η συμβιβασμένη συνδικαλιστική πλειοψηφία στον κλάδο φροντίζει ώστε ακόμα και πολυήμερες απεργίες να μη θίγουν στο παραμικρό τα συμφέροντα των τραπεζιτών. Και δεν είναι η μόνη.