Κατ' αρχάς είναι πολύ παλιά η προσπάθεια τσουβαλιάσματος του ΚΚΕ με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα της «μεγάλης, ευρύτερης αριστεράς».

Σηκώνει πολλή συζήτηση για το τι είναι αριστερά και ποιος είναι αριστερός. Το γεγονός όμως ότι ελάχιστοι πιστεύουν πως το ΠΑΣΟΚ είναι αριστερό κόμμα, ότι το ΚΚΕ, παρά τις προσπάθειες των δυνάμεων του κεφαλαίου και των κατά καιρούς οπορτουνιστικών ομάδων, των αποστατών, να διαλυθεί, να μεταλλαχτεί, είναι από τα ισχυρότερα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα διεθνώς, δηλώνει από μόνο του ότι οι προσπάθειες αυτές του αστικού πολιτικού συστήματος και του οπορτουνισμού έχουν περιορισμένη αποτελεσματικότητα.

Κάθε σοβαρός πολιτικός αναλυτής αναγνωρίζει ότι το κύρος, η δύναμη, οι δεσμοί του ΚΚΕ με ένα σημαντικό κομμάτι των εργαζομένων οφείλονται στη σταθερή υποστήριξη από το ΚΚΕ συγκεκριμένων πολιτικών θέσεων και στη δράση του με βάση αυτές. Θέσεις που η ζωή επιβεβαίωσε και επιβεβαιώνει καθημερινά.

Ακόμα και εργαζόμενοι που για διάφορους λόγους δεν ψηφίζουν το ΚΚΕ, στηρίζουν τις θέσεις του για διάφορα ζητήματα, όπως, π.χ., την ανάλυσή του και τις θέσεις του για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, το ρόλο των πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και την απόφαση για τη συγκρότηση του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα, κλπ., ενώ υιοθετούν και διεκδικούν μαζί με τους κομμουνιστές στόχους πάλης που ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους.

Ολοι οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν τις θέσεις (στρατηγικές, προγραμματικές και τακτικές) τόσο του ΚΚΕ όσο και του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ.

-- Θα μπει μπροστά ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ να παλέψει ενάντια στην ΕΕ των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού; Θα εναντιωθεί στη διεύρυνσή της, θα παλέψει για τη διάλυσή της και την έξοδο της χώρας από αυτή;

-- Θα καταγγείλει και θα πρωτοστατήσει ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ σε δράση ενάντια στη διείσδυση του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια, στην Αφρική, στον κόσμο συνολικά;

-- Θα καταγγείλει το «Μάαστριχτ» και θα εναντιωθεί στις περίφημες 4 ελευθερίες του κεφαλαίου που είναι ο πυρήνας του, ζητώντας συγνώμη για τη θέση του και τη θετική του ψήφο;

-- Θα ζητήσει την ακύρωση της «Λευκής Βίβλου» που τη στήριξε, των συμφωνιών της Λισαβόνας και της Μπολόνια και θα καλέσει σε δράση εναντίον τους;

-- Θα ζητήσει αποκλειστικά δημόσιο ενιαίο φορέα Ενέργειας, Τηλεπικοινωνιών και ΔΕΚΟ 100% στο δημόσιο; Θα απαιτήσει μήπως να γίνουν τα καράβια λαϊκή περιουσία, όπως και συνολικά τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής;

-- Θα πρωτοστατήσει στον αγώνα για κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, της συνταξιοδότησης;

-- Θα καλέσει μήπως σε δράση ενάντια σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και θα σταματήσει να είναι το άλλοθι και το δεκανίκι του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού; Θα σταματήσει να συγκροτεί κοινά, ενιαία ψηφοδέλτια και προεδρεία σε Σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, Δήμους και Νομαρχίες με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ενάντια στο ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ;

-- Θα απαιτήσει μήπως κατάργηση του φόρου στα είδη λαϊκής κατανάλωσης και μείωση των τιμών και κρατική οργάνωση του εμπορίου;

-- Θα καλέσει σε αποδυνάμωση του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς γιατί αυτό έχει αποδεχτεί να λειτουργεί με τους όρους και τους κανόνες που ορίζει η ΕΕ, δηλαδή το ιμπεριαλιστικό κέντρο;

-- Θα απαιτήσει 9.000 ένσημα και 30 χρόνια δουλειάς για πλήρη σύνταξη; Αμεσα 1.400 ευρώ κατώτερο μισθό και 80% αυτού του μισθού κατώτερη σύνταξη, αντί για την κοροϊδία του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος που είναι ο Δούρειος Ιππος για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας;

-- Θα δράσει με στόχο ούτε ένα ευρώ των αποθεματικών των Ταμείων στο χρηματιστηριακό και άλλο τζόγο, ενάντια στα σχέδια για νέα «Ταμεία αλληλεγγύης των γενεών», που μεταφέρουν νέα βάρη στους εργαζόμενους;

Για να μην απαριθμήσουμε δεκάδες, εκατοντάδες παρόμοια ερωτήματα. Και επειδή αυτές οι θέσεις συγκινούν και τις παλεύουν καθημερινά όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι και ευρύτερα λαϊκά στρώματα, πού ακριβώς θα στριμωχτεί το ΚΚΕ;